Fréttir - Eyjafréttir - 30.11.2000, Blaðsíða 12

12
Fréttir
Fimmtudagur 30. nóvember 2000
Diddi á fluginu í viðtali en hann lét af störfum sem flugvallarstjóri fyrir skömmu:
Hefur aldrei
leiðst í vinnunni
Fyrir skönmmu lét Jóhann
Ingvar Guðmundsson af
starfi sem flugvallarstjóri í
Vestmannaeyjum, fyrir
aldurs sakir, eftir að hafa
gegnt því starfi í 20 ár.
Jóhann Ingvar er raunar
betur þekktur sem Diddi á
Fluginu og hann hefur
gegnum tíðina tengst flug-
samgöngum í Eyjum
meira en flestir aðrir enda
vann hann við afgreiðslu
hjá Flugfélagi Islands um
margra ára skeið og þar
fékk hann viðurnefnið,
Diddi á Fluginu. En Diddi
hefur lagt gjörva hönd á
margt fleira um dagana,
hann var lengi verkstjóri
bæði hjá Fiskiðjunni og
Hraðfrystistöðinni, var
málari um langt skeið og
margir muna eftir honum
úr aukavinnunni, sem
þjónn í Samkomuhúsinu.
Sigurgeir Jónsson spjallaði
við Didda á dögunum og
hér rifjar hann upp
minnisstæða atburði úr lífi
og starfi.
Sameiginleg afmælisveisla
hjá bræðnanum
„Ég er fæddur 15. maí 1932, í Eystra-
Stakkagerði, á slóðum Tyrkja-Guddu,
norðvestan við Ráðhúsið. Stakkagerði
var ritið fyrir allmörgum árum.
Foreldrar mínir, þau Guðmundur
Ingvarsson og Klara Lambertsen,
bjuggu þá þar. Við vorum tveir bræð-
umir, Steinn bróðir minn er ári yngri
en ég, upp á dag, fæddist líka 15. maí.
Ég veit ekki hvort það hefur átt
einhvem þátt í að bömin urðu ekki
fleiri hjá pabba og mömmu, hvort þau
hafa ekki tekið áhættuna á því að fleiri
fæddust á þessum degi. En þetta var
að mörgu leyti þægilegt, t.d. var alltaf
sameiginleg afmælisveisla hjá okkur
bræðmnum.
Æskufélagar mínir vom flestir úr
nágrenninu, Bjami Sighvats í Ási,
Stebbi Run, Fúddi á Sóla, Hörður
Ágústsson og Ámi Filippusson em
mér hvað minnisstæðastir. Það var
gott að alast upp í miðbænum, við
liðum ekki skort í neinu en á þessum
tímum hafði fólk ekki mikið milli
handanna og varð að fara vel með
hlutina."
Byrjaði hjá Loftleiðum
Hvað tók við að loknum bamaskóla?
„Ég var eitt ár í Gagnfræða-
skólanum hjá Þorsteini Þ. Víg-
lundssyni og það var góður tími. Þor-
steinn var mikill reglumaður á öllum
sviðum. Ég var umsjónarmaður í
bekknum og Þorsteinn lagði mér lífs-
reglumar, að vera stundvís og hafa röð
og reglu á hlutunum.
Svo byrjaði ég að vinna hjá
Loftleiðum hjá Sigurði Gunnsteins-
syni, sem var umboðsmaður Loftleiða
í Vestmannaeyjum. Afgreiðslan var í
Valhöll, þar sem Gísli Jónasson er
núna. Þarna vom tvö herbergi og
flugmennimir sváfu í innra herberg-
inu. Ég man vel eftir þeim Kristni
Olsen, Ola Olsen og Dagfinni Stefáns-
syni. Þama var ég til 1950 en þá fór
ég að vinna í Hraðfrystistöðinni. Um
vorið fór ég svo á námskeið hjá
Fiskmati ríkisins í Reykjavík, ásamt
Sigurgeiri Jónassyni í Skuld, Magnúsi
Bjamasyni í Garðshomi og fleirum.
Námskeiðið tók mánuð og þegar ég
kom til baka varð ég verkstjóri hjá
Hraðfrystistöðinni. Þar starfaði ég svo
næstu þrjú árin en byrjaði þá sem
verkstjóri hjá nýstofnuðu fyrirtæki,
Fiskiðjunni og vann þartil 1959. Þá
fór ég aftur yfir í Hraðfrystistöðina og
var þar til 1964.
Þá fómm við saman í félag og
máluðum, við Magnús Helgason frá
Vesturhúsum. Árið 1959, um sum-
arið, byrjaði ég að mála hjá Tryggva
Ólafs og vann við það á sumrin og
haustin um margra ára skeið, var svo í
frystihúsinu á vetuma. Ég hafði fullan
hug á að læra að mála en úr því varð
aldrei. Tryggvi mátti ekki hafa nema
einn lærling í einu og allir synir hans
lærðu hjá honum, auk þeirra þeir
Láms Long og Magnús á Vestur-
húsum. Ég komst einfaldlega aldrei
að. Við Maggi vomm svo saman að
mála í fjögur ár en þá sótti ég um
vinnu við afgreiðsluna hjá Flugfélagi
íslands og vann þar fram að áramótum
1973-1974. Þá réðst ég til Flugmála-
stjómar. Flugvallarstjóri var þá
Steingrímur Amar og ég vann með
honum fram í nóvember 1974. Þá fór
ég aftur í Fiskiðjuna og vann þar sem
verkstjóri og matsmaður til vorsins
1979 en tók þá við starfi flugvallar-
stjóra eftir fráfall Steingríms Amars.
Hvert af þessum störfum er
eftirminnilegast?
„Ég hafði ánægju af öllum þessum
störfum. Ég er þannig gerður að mér
hefur aldrei leiðst í vinnunni. Ég hef
alltaf reynt að leggja mig ffam, í hvaða
starfi sem ég hef verið, og ég held að
mér hafi tekist það þokkalega. Fróðir
menn hafa haldið því fram að menn
eigi að skipta um starf a.m.k. tvisvar til
þrisvar á ævinni og það hef ég gert.
Kannski er það þess vegna sem ég hef
alltaf verið ánægður í þeim störfum
sem ég hef gegnt.
En skemmtilegasti tíminn held ég að
hafi verið þegar ég vann hjá Flug-
félaginu, með þeim Sigurgeiri, Andra,
Áka, Torfa, Braga og fleiri góðum
mönnum. Þá var maður líka á besta
aldri og það var afskaplega góður
tími.“
Biðröðin náði út að
Vöruhúsi
Svo varstu líka þjónn í Samkomu-
húsinu.
„Já. ég vann þar á hverju sumri og
hausti um margra ára skeið. Aftur á
móti var ég lítið í þeirri vinnu á
vetuma enda fór það ekki vel saman
við langan vinnudag sem verkstjóri í
frystihúsi. Ég byrjaði lóáraaðvinna
sem þjónn í Samkomuhúsinu. Þá var
ég í vinnu hjá Loftleiðum og Siggi
Gunn var líka þjónn í Samkomu-
húsinu. Þannig held ég að það hafi
byrjað. Svo voru pabbi og Steinn,
föðurbróðir minn, báðir starfsmenn
Samkomuhússins og mikil vinátta
milli foreldra minna og Óla ísfeld sem
rak Samkomuhúsið. Ég hafði verið
heimagangur hjá Óla um margra ára
skeið og við kynntumst mjög vel. Óli
ísfeld var indæll maður og það var
mannbætandi að kynnast honum.
Hann var ekki allra en hann var vinur
vina sinna. Ég var ungur þegar ég
byrjaði að vinna hjá Óla og ég var
reglusamur. Þetta gat oft verið erfitt
starf. Böllin byrjuðu venjulega um
ellefuleytið og oftast var maður ekki
búinn fyrr en um fjögurleytið á
nóttinni.
Það var mikið um að vera í
skemmtanalífmu á þessum árum, böll
á hverjum laugardegi, oft á föstu-
dögum líka og jafnvel á öðrum dög-
um, fór dálítið eftir landlegum. Og
menn trúa því tæplega í dag en
stundum náði biðröðin út að Vöruhúsi
eftir því að ná í miða til að komast á
ball.“
Nú hefur Samkomuhúsið fengið nýtt
hlutverk. Saknarðu þess eins og það
var?
„Ég veit það ekki. Ég hef að vísu
ekki komið á samkomu hjá hvíta-
sunnumönnum en ég hef komið inn í
húsið síðan þeir eignuðust það og það
er huggulegt og gott og þeim til
sóma.“
Betra að búa í vesturbænum
Diddi er kvæntur Guðbjörgu Krist-
jánsdóttur. Þau kynntust í Hraðfrysti-
stöðinni og gengu í hjónaband á
jóladag 1954. Þau eiga tvær dætur,
Margréti Klöru og Jennýju sem báðar
búa í Vestmannaeyjum. Bamabömin
em sjö talsins og langafa- og
ömmubömin em fjögur.
Hvert fluttist fjölskyldan í gosinu
1973?
„Þegar gaus var ég að vinna hjá
Flugfélagi Islands og var allt gosið við
vinnu hér úti í Eyjum. En ljölskyldan
flutti til Reykjavíkur, fyrst á Brá-
vallagötuna og síðan í viðlagasjóðshús
í Kópavogi. Þá byrjaði Guðbjörg að
vinna á Landakoti og fór að læra
röntgenmyndun. Svo fluttum við aftur
til Eyja um vorið 1975.
Við bjuggum að Búastaðabraut 9
þegar gaus, byggðum það hús og