Fréttir - Eyjafréttir - 20.03.2003, Blaðsíða 10

10
Fréttir
Fimmtudagur 20. mars 2003
Þröstur Johnsen og Áslaug Rut Áslaugsdóttir eigendur Hótels Eyja:
Gerðu Drífanda að lúxushóteli
-og breyttu um leið ósýnd miðbæjarins til hins betra
ÞAÐ var mikið þaríaverk að hressa upp á Drífanda sem er eitt af stærri húsum í miðbænum. Rut og Þröstur reka þar í dag eitt af
skemmtilegri hóteium á landsbyggðinni og á að vera heimili að heiman sem er þeirra einkunarorð.
Þröstur Johnsen sem ó og
rekur Hótel Eyjar í húsinu
Drífanda Bórustíg 2 hefur
allan sinn starfsaldur
unnið við ferðamennsku
með einum eða öðrum
hætti. Lengst af var hann
starfsmaður Flugleiða og
Flugfélags Islands í Vest-
mannaeyjum með við-
komu hjó íslandsflugi og
síðast Flugfélaginu Jórvík
sem kom og hvarf. Það
er ekki annað að sjó en
honum ætli að takast að
halda uppi fram-
kvæmdasemi og krafti
þeim er fylgt hefur fjöl-
skyldunni því hann er
með ótrúlega mörg jórn í
eldinum þar sem hótelið
er aðeins hluti af heildar-
dæminu. Þröstur hefur
ekki alltaf siglt lygnan sjó
þó hægt fari og undir
rólegu yfirborðinu ólgar
ótrúleg orka sem nú fyrst
er að brjótast upp ó yfir-
borðið. Þó ekki verði
nema tíundi hluti þeirra
verkefna sem hann er
með ó prjónunum að
veruleika ó hann eftir að
verða óberandi, ekki
bara í Vestmannaeyjum
helduröllu landinu. í ótta
mónuði hefur hann
þvælst vítt og breitt um
heiminn, rætt hugmyndir
sínar við flugfélög, einka-
aðila og ríkisstofnanir í
hinum ýmsu löndum.
I návægi við náttúruna
Þröstur fæddist í Vestmannaeyjum
árið 1957 og hér ólst hann upp. „Það
var frábært að alast hér upp,“ segir
Þröstur og stendur ekki á svarinu
þegar hann er beðinn að útskýra það
nánar. „I Eyjum var maður frjáls og í
öruggu umhverfi þannig að fjöl-
skyldan þurfti ekki sífellt að hafa
áhyggjur af okkur. Hér varstu líka í
návígi við náttúruna og í túnfætinum á
Stakkó. Er til betri staður?" spyr
Þröstur en æskuheimili hans, Asnes að
Skólavegi 7 er með Stakkagerðistún í
bakgarðinum.
Við sitjum í glerhýsi hótelsins í
góðu yílrlæti og þó Þröstur hafi ekki
verið ginnkeyptur fyrir viðtali er hann
ekkert nema ljúfmennskan þegar á
hólminn er komið. Og áfram höldum
við.
Heimili Þrastar var ekkert venjulegt
heimili því það stóð öllum opið þar
sem foreldramir, Bjamhéðinn Elías-
son skipstjóri og útgerðarmaður og
Ingibjörg Johnsen, tóku öllum opnum
örmum. „Það var oft mikil traffík í
Ásnesi og þá kynntist maður fyrst
gistihúsabransanum og að taka á móti
gestum því það var alltaf opið hús
heima og alltaf mikið um að vera.
Mamma var líka alltaf til staðar því á
meðan ég var lítill rak hún verslun
sína, Blómabúð Ingibjargar, í kjallar-
anum heima.“
Vinahópurinn var stór og nefnir
Þröstur fyrst Ómar Sigurbergsson en
pabbi hans, Bebbi, rak raftækja-
verkstæði hinum megin við Skóla-
veginn. „Við vomm leikfélagar og
vinir og það sama er að segja um Pétur
Steingrímsson, Sigurmund Gísla
Einarsson, Valgeir Óm Garðarsson,
Pál Einarsson, Einars rakara og svo að
sjálfsögðu Áma Sigfússon frænda
minn og vin.“
Var eitthvað sérstakt við það að vera
Johnsen? „Eg fann ekki nema fyrir
góðu að vera Johnsen en mamma er
mikil baráttukona fyrir bindindi og
mörgum fannst því freistandi að halda
að manni einhverju miður góðu," segir
Þröstur sem um tíma var háðari Bakk-
usi en hollt þykir. „Ég er kvótalaus
þegar áfengi er annars vegar og líður
bara vel. Brennivínið er ekki lengur að
þvælast fyrir sem er mín mesta og
besta lukka því þau em svo mörg
skemmtanagenin í manni.“
Flugið heillaði
Þröstur segir að það hafi ekki verið
tilviljun að hann byrjaði að starfa við
flug í Vestmannaeyjum því lengi var
Flugfélagið og svo Flugleiðir með
söluskrifstofu beint á móti við
Skólaveginn. „Flugið hefur alltaf
heillað mig og það er líka spennandi
að sjá alltaf ný og ný andlit. Ég náði
því m.a.s. að taka nokkra flugtíma en
þá var lægð í fluginu og atvinnu-
möguleikar litlir en þama kynntist ég
þeirri hlið á flugrekstri sem varð til
þess að auka yfirsýn yfir greinina.
Þetta urðu rúmlega 25 ár sem ég var í
fluginu, lengst af hjá Flugleiðum og
Flugfélaginu og þar var Bragi Ólafs-
son yfirmaður minn. Það var stórfínt
að vinna með Braga.“
Áttu ekki góða sögu afBraga? „Bragi
helgar sig gjörsamlega starfinu, gefur
sig allan í það. Ég veit ekki hvort það
er metið að verðleikum en maðurinn
er vakinn og sofinn yfir fluginu og er
öllum stundum uppi á llugvelli. Fyrir
mig var góður skóli að vinna með
Braga."
Margir smáir
Hvemig sérð þú Vestmannaeyjar sem
ferðamannastað? „Ég hef orðið þess
aðnjótandi að ferðast víða um heiminn
og séð það sem er verið að bjóða á
mörgum helstu ferðamannastöðum út
um heim. Ég er draumóramaður og lifi
kannski ekki í þeim heirni sem er en
það er oft ekki langt á milli draums og
veruleika. Hún er líka örþunn línan
milli þess að vera í góðum málum eða
slæmum. í þessu ljósi hef ég verið að
skoða möguleikana sem hér eru. Þeir
eru vissulega margir en ég hefði viljað
sjá meiri vöxt í ferðamennskunni hér.
Það hefur í raun sáralítið gerst í
þessum efnum síðan Páll Helgason
keypti flugrútuna af Guðmundi Krist-
jánssyni fyrir rúmum 30 árum.
Guðmundur sá um að keyra farþega til
og frá flugvellinum en Palli byijaði
með skipulagðar skoðunarferðir um
Heimaey. Þama sá Palli tækifæri og
nýtti í mörg ár en enginn hefur tekið
upp merki hans sem frumkvöðuls. í
Vestmannaeyjum em margir smáir að
þjónusta ferðamenn og það getur ekki
gengið til lengdar," segir Þröstur og
vísar m.a. til allra þeirra sem bjóða hér
gistingu í heimahúsum.
„Við munum ekki sjá ferða-
mennsku dafna hér nema fólk standi
saman sem ein heild. Svoleiðis ætti
þetta að vera um öll mál. Við sem
búum hér emm í raun eins og ein
fjölskylda og með því hugarfari eigum
við að taka á móti öllum sem hingað
koma og vilja eiga við okkur
viðskipti."
Þröstur er spurður út í hótelið, sem er
í alla staði hið glæsilegasta og hvert
herbergi er íbúð með flestu því sem
fólk þarf á að halda til láta sér líða vel.
Ibúðimar em rúmgóðar, vel búnar
húsgögnum og með góðri eldunarað-
stöðu. En það var engin tilviljun að
Drífandi varð fyrir valinu þegar kom
að því að velja hótelinu stað.
„Ástæðan fyrir því að ég fór út í þetta
var að móðir mín rak hér verslun á
neðstu hæðinni, um tíma vom Flug-
leiðir hér með söluskrifstofu sem
Hlynur Ólafsson vinur minn veitti
forstöðu og um tíma var Elías litli
bróðir með rekstur í Drífanda. Ég tók
það því nærri mér þegar húsið fór að
grotna niður og var orðið bænum til
skammar. Ég var lengi að hugsa um til
hvers væri hægt að nota Drífanda og
lét mér m.a. detta í hug að húsið gæti
hentað undir lista- og tónlistarskóla.
Þegar ég leitaði eftir samstarfi við
bæinn varð fátt um svör. Niðurstaðan
varð svo að nota það fyrir ferðamenn
og þá var ákveðið að fara út í nýja
tegund af gistingu, fbúðagistingu með
góðri aðstöðu. Hugsunin var; heimili
að heiman og átti hótelið að vera góð
viðbót við þá gistingu sem fyrir er.“