Harmonikublaðið - 01.12.2005, Side 4

Fróðleikur
HARMONIKUBLAÐIÐ
Landsmót SÍHU 2005
- Frá Hermóði Alfreðssyni Danmörku
Forspjall
Landsmót Sambands íslenskra
harmonikuunnenda var að
þessu sinni haldið í sumri og
sól í Neskaupstað 7.-10. júlí sl.
-Mér var falið að útvega heið-
ursgest eins og ávallt er á
landsmótum og tókst mér að
fá hinn 18 ára gamla Sören
Brix til íslands, sem tvívegis
hefur orðið Danmerkurmeist-
ari. En ef vel á að takast, þá
þurfa fleiri að leggjast á árarn-
ar og góð samvinna tókst með
okkur Agli Jónssyni tónmennta-
kennara í Neskaupstað og
Ómari Skarphéðinssyni, for-
manni landsmótsnefndar. Þeir
eru mjög samvinnuþýðir og já-
kvæðir - ég hef aldrei getað
starfað með neikvæðum mann-
eskjum. Þökk sé ykkur kæru
vinir.
Ferðin hófst kl. 7 að morgni miðviku-
dagsins 6. júlf og var okkur ekið til Ála-
borgar og flugum þaðan til Kaupmanna-
hafnar og síðan framhaldsflug til Kefla-
víkur. Þar tók á móti okkur vildarvinur
minn Sigurjón Vilhjálmsson (bróðir
hinna ástsælu söngsystkina Ellýjar og
Vilhjálms Vilhjálmsbarna). Hann ók okk-
ur rakleiðis heim til sín, að Hamraborg 14
í Kópavogi, þar sem kona hans Guðrún
Arnórs, tók okkur með kostum og kynjum
og þágum kaffi og kræsingar.
Síðan lék Sören á harmóníkuna í um
það bil hálftíma. Sigurjón varð heillaður
af snilli Sörens og hafði á orði, að hann
væri jafnvel betri en norski harmóníku-
leikarinn Toralf Tollefsen. En Tollefsen
heimsótti ísland tvívegis á vegum Svav-
ars Gests, skömmu eftir miðja liðna öld,
þá heimsfrægur snillingur. í síðara skipt-
ið ásamt Nonu konu sinni sumarið 1953,
og enn í dag tala menn í hrifningartón
um hljómleika hans.
Þegar ég kom til landsins tíu dögum
Heiðursgesturinn Sören Brix.
eftir landsmótið til þess að vera á Breiðu-
mýrarhátíðinni 22.-24. júlí, þá tók minn
góði vinur Sigurjón Vilhjálmsson, enn á
móti mér í Keflavík. Þá tjáði hann mér, að
hann hefði skrifað á stórt blað og sett í
stólinn sem Sören Brix sat í hvar á stend-
ur: „Hér sat meistarinn og engum leyfist
það hér eftir!" - En aftur að landsmótinu.
í Neskaupstað
Sigurjón ók okkur Sören út á Reykja-
víkurflugvöll, þar sem við tókum vél til
Egilsstaða. Þar tók Ómar Skarphéðinsson
á móti okkur og sá um að allt gengi
snurðulaust eystra. Hann er einstaklega
viðfelldinn og hugulsamur.
Við vorum sammála um að Neskaup-
staður væri afar fallegur. Áður hafði Dal-
vík verið minn uppáhaldsstaður, en hér
eftir verður hún í öðru sæti. Hrifning Sör-
ens varð svo mikil, að á einu eftirmiðdegi
þá er hann sat með hljóðfærið og horfði
á hin tignarlegu austfirsku fjöll út um
hótelgluggann, spratt fram fullgert lag í
huga hans, sem hann nefndi samstundis
Islandica og hyggst setja síðar á geisla-
disk.
Á hótelinu voru allir af vilja gerðir að
gera okkur til hæfis og allt var þar til fyr-
irmyndar. Skemmtilegt atvik gerðist þó ,
þegar ég dag einn kom niður í anddyrið
og hugðist kveikja mér í sígarettu, en sá
EflP'
engan öskubakka. Ég snéri mér að af-
greiðslustúlkunni og sagði: „Hverskonar
service er þetta?" Hún kom þá með ösku-
bakka þar sem fjórir sígarettustubbar
lágu og ég spurði: „Hvað er þetta?" Hún
svaraði á svo einstaklega kæruleysis-
legan og heillandi hátt: ,Æ, blessaður
góði þegiðu!"
Landsmótslagið: Á vorléttum vængj-
um, samdi heimamaðurinn Þorlákur Frið-
riksson, harmóníkuleikari á Skorrastað og
textann gerði bróðir hans, Helgi Seljan
fyrrv. alþingismaður, og hljómaði lagið af
og til mótsdagana.
Kvöldið fyrir mótið var midihljóðkerfi,
sem við höfðum meðferðis í góðu lagi.
En á dansleiknum kvöldið eftir reyndist
það ónothæft. Sören lék m.a. á dansleikj-
unum á föstudagskvöldið og á lokadans-
leiknum kvöldið eftir 9. júlí. Með honum
léku þá, á rafbassa Marinó Björnsson,
bróðir hins kunna harmóníkuleikara
Grettis Björnssonar og á trommur hinn
gamalreyndi tónlistarmaður Þórir Magn-
ússon, og var Sören ánægður með þá.
Þórir hefur leikið á trommur í liðlega
hálfa öld og hóf að leika fyrir dansi á fæð-
ingarstað sínum Patreksfirði 1952, 14 ára.
Nokkru síðar stofnaði hann tríó í eigin
nafni og sextett 17 ára. Á þessum árum
lék hann m.a. með hinum þekkta tónlist-
armanni og lagahöfundi Steingrími Sig-
fússyni. Þórir fluttist til Reykjavíkur
ásamt foreldrum sínum 1959, og hefur
starfað með ýmsum tónlistarmönnum.
Lengstum hefur Félag harmonikuunn-
enda í Reykjavík notið liðveiðslu hans og
þar á bæ gerðu menn hann að fyrsta
heiðursfélaga og sæmdu silfurmerki. FÍH
sæmdi hann gullmerki og þess má geta,
að frá upphafi Þriðja klúbbsins, sem und-
irritaður hefur stýrt í tæpan aldarfjórð-
ung, hefur hann sveiflað kjuðum á
skemmtifundum hans.
Hljóðkerfið í íþróttahúsinu í Neskaup-
stað, er það besta sem við höfum kynnst
og eftir fyrsta lagið sem ég söng með
Sören, heyrði ég einn segja, að það hefði
verið á dönsku, en það var raunar á
sænsku! - Sören var seinastur á dag-
skránni á laugardeginum og hófust
hljómleikarnir kl. 17:00 og lék hann þá