Harmonikublaðið - 01.12.2007, Síða 12

Ferðasaga Harmonikufélags Þingeyinga
á Snæfellsnes 17.-19. ágúst 2007
Það er venja í okkar ágæta félagi að fara skemmtiferð á hverju sumri. Þá er
farin helgarferð á einhvern góðan stað á landinu, gjarnan þangað sem
önnurharmonikufélögerufyrir, svo hægtséað hitta sálufélaganaíleiðinni.
Þá er gist á góðum stað og farnar skoðunarferðir og að sjálfsögðu haldið
ball. í sumar var stefnt á Snæfellsnes, þrátt fyrir að ekki vissum við af
neinum harmonikufélögum þar. Ekki dró það samt úr þátttöku, því útlit var
fyrir að við mundum sprengja utan af okkur bæði hótelið í Ólafsvík og
rútuna, sem fyrirhuguð var til ferðarinnar. En eins og gengur urðu einhver
forföll, svo endanlegur fjöldi varð bara mátulegur, eða 44 sálir.
Föstudag 17 ágúst var lagt af stað út í
morgunljómann, á rútu frá Jóni Árna og
GíslaRafniogbílstjórivarAxelStefánsson,
sem var að þreyta frumraun sfna að aka
harmonikufélögum á ferðalagi og verður
að taka fram að hann stóðst þá raun með
mestu prýði. Nú var fólkinu smalað vftt
og breitt á leiðinni frá Mývatnssveit og
Húsavík til Akureyrar og mættu allir glaðir
og reifir með „nesti og nýja sokka“.
Á Akureyri voru þeir síðustu teknir um
borð, að undanskildum Alla og Unni sem
biðu okkar á Sauðárkróki, með
útbreiddan faðm og heita súpu handa
öllum. Var nú haldið þangað sem leið lá.
Voru menn glaðir og hugðu gott til ferðar,
en skáldin létu lítt á sér bæra og stóðust
öll frýunaorð og gekk svo þann dag allan.
En á Sauðárkróki biðu hinar bestu
viðtökur, indæl súpa og brauð, kaffi og
kökur í boði Alla og Unnar, sem veittu af
mikilli rausn og slógust svo í förina með
okkur, að afloknu áti. Hjartans þakkir
góðu vinir og félagar! Nú héldum við,
endurnærð á líkama og sál, sem leið lá
vestur yfir Þverárfjall og áfram vestur yfir
Húnavatnssýslur og léttum ekki fyrr en í
Brú, þar sem tekið var stutt stopp til að
skila Sauðárkrókskaffinu og taka nýja
kaffihleðslu. Síðan lá leiðin um Laxár-
dalsheiði, DaliognorðanvertSnæfellsnes
og Breiðafjörðurinn breiddi faðminn á
móti okkur f yndislegri kvöldfegurð. Var
nú haldið í Bjarnarhöfn að heimsækja
Hildibrand hákarlabónda. Tók hann okkur
opnum örmum og byrjaði á að leiða okkur
í kirkju sína, sem er merkileg fyrir margra
hluta sakir og geymir merka og forna
gripi. Fræddi bóndi okkur um margt og
áttum við þar skemmtilega stund. Síðan
var haldið til bæjar og eftir hina andlegu
næringu í kirkjunni mátti nú líkaminn
gleðjast, því bóndi bar fram hákarl og
harðfisk til smökkunar, ásamt þrumara
ágætum og selspiki.Nú var áliðið
dags og menn svangir orðnir og
tóku ósleitilega til matar síns, svo við lá
að Hildibrandur yrði étinn út á gaddinn.
rvtilli þess sem við tróðum í okkur
skoðuðum við safn fornra muna sem
bóndi hefur komið upp af miklum
myndarskap og aðallega tengist sjósókn
og sjávarfangi og var þar margt að sjá. Að
síðustu fylgdi bóndi okkur á leið yfir
Berserkjahraun og fræddi okkur um
berserki til forna, ásamt ýmsu öðru og
skal hann hafa þakkir fyrir. Að Hildibrandi
kvöddum héldum við áfram móti
glampandi kvöldsól og sáum ekki glóru,
enda notaði leiðsögumaður hópsins sér
það og laug í menn öllu sem honum datt
í hug. Þess verður að geta að
leiðsögumaður var einn úr hópnum og
hafði verið pússaður í hlutverkið fyrir
þær sakir að hafa dvalist á Snæfellsnesi
um hríð og telst því kunnugri þar en aðrir
í hópnum. Loks komum við í Ólafsvík og
tékkuðum okkur inn á hótelið og er allir
höfðu fundið rúm sín var þust í hið
langþráða kvöldverðarhlaðborð sem
beið okkar á hótelinu. Ekki bar á að
hákarlinn hefði dregið úr matarlystinni.
Þegar allir voru orðnir saddir og sælir
drógu nokkrir félagar upp harmonikur
sínar og undum við fram eftir kvöldi við
endurnærandi tónlist, svolítinn söng og
ögn af bjór með.
Ekki fara sögur af svefnförum manna,
en að morgni mættu allir glaðir og hressir
til ágætis morgunverðar og svo var lagt af
stað að skoða leyndardóma Snæfellsness
í öndvegisveðri. Brosti allt við okkur,
nema sjálfur Snæfellsjökull, sem hélt
dauðahaldi í þokuhettu á kolli sér og
dugði ekkert þingeyskst loft til að blása
Kirkjuskoðun.