Harmonikublaðið - 01.12.2008, Síða 18

Grétar Geirsson
- heiðraður -
Grétar Geirsson var í hópi þeirra sem voru heiðraðir á
Landsmóti S.í H.U. í Reykjanesbæ.
Hvernig voru uppvaxtarárin þín?
“Ég fæddist í Reykjavík 31. október 1937 og
ólst þar upp fram yfir tvítugt. Ég var mikið
ísveit á sumrin meðal annars í Flóanum og
Skaftafellssýslu. Ég var í Lindargötuskóla
og Gagnfræðaskóla Austurbæjar, verknámi.
Þaðan lá leið mín íBændaskólann á Hvann-
eyri 1957-8. Skömmu eftir að bændaskól-
anum lauk fór ég f hálft ár til Svfþjóðar. Eftir
heimkomuna fór ég í bústörf að Skeggja-
stöðum í Mosfellssveit. 1962 fór ég að vinna
að stórbúinu Laugardælum og kynntist þar
konu minni Láru Kristjánsdóttir. 1965
fluttum viðaðÁshóli íÁsahreppi og stund-
uðum við þar hefbundinn landbúnað og
höfum búiðþarallargötursíðan. En hættum
með kýrnar fyrir þrem árum en erum ennþá
með kindur og hross. Eigum við þrjár upp-
komnardæturog einn fósturson. Níu barna-
börn og 2 barnabarnabörn.”
Var mikið um tónlist á þínu heimili?
“Nei, það var ekki mikil tónlistarhefð á mínu
uppvaxtarárum, nema ég fékk munnhörpu
á unga aldri sem ég spilaði oft á. En vinir
mínir og skólafélagar voru margir hverjir
með harmonikur. Um jólin þegarégvartólf
ára gáfu foreldrar mínir mér harmoniku
áttatíu bassa Hohner með því skilyrði að
hún væri ekkert leikfang, heldur myndi ég
læra á hana. í framhaldi af því fór ég til
Bjarna Böðvarssonar. Á leið í fyrsta tímann
hjá honum lenti égíþvíað handfangiðslitn-
aði af kassanum og húrraði hann niður
stigann. Varð kassinn ónýtur en nikkan
skemmdistekki.”
Hvernig hefur tónlistarferillinn þinn
þróast?
“Ég byrjaði að æfa með Eyþóri Guðmunds-
syni sem hafði fengið harmoniku á svip-
uðum tíma og ég. Ég tók svo nikkuna með
í sveitina yfir sumarið og ætlaði ekki að
læra meira en fyrir tilstuðlun Eyþórs hélt
ég áfram hjá Bjarna. í Lindargötuskóla byrj-
aði ég í minni fyrstu skólahljómsveit 14 ára.
Grettir Björnsson slípaði okkur til. 15 ára
fékk ég nýja Skandali harmoniku. 16 ára
fór ég að spila á dansleikjum ísveitinni. Ég
fór síðan að spila með hljómsveit Baldurs
Kristjánssonar og var þá bent á
Georg Kulp sem var ofsa klár og
leiðbeindi mér. Ég lærði einnig
mikið með því að spila undir hjá
söngvurum eins og t.d. Árna
Scheving sem fór einstaklega
smekklega með melodíurnar,
bakvið röddina. Við Eyþórfórum
svo til Guðjóns Matthíassonar og
spiluðum með honum. Áðuren
égfórá Hvanneyri varégíhljóm-
sveitinni Kátir félagar. ÁHvann-
eyri 1958 eignaðist ég Exelsior
140 bassa nýuppgerða harm-
oniku. Stofnuðum við skóla-
hljómsveit þar ásamt Ólafi Guð-
mundssyni sem var kennari við
skólann. Síðan lá leiðin íhljóm-
sveit Aage Lorange og spilaði ég
með þeim vetrarlangt. Ég var í ýmsum
öðrum hljómsveitum á þessu tímabili en
lengst með hljómsveit Óskars Guðmunds-
sonar frá Selfossi, eða framundir 1970.
1974 fékk ég cordovox rafmagnsharmoniku.
í kringum 1980 vantaði harmonikukennara
í Tónlistarskóla Rangæinga og hóf ég að
kenna þaroger þarenn við stundakennslu.
Á fimmtugsafmælinu fékk ég gefins frá
konunni, börnum, sveitungum ogvinum
Brandoní og þegar ég varð sjötugur færði
konan mér að gjöf Zero Sette hnappa-
harmoniku sem ég er að byrja að leika mér
að.
Upp úr miðri síðustu öld var ég til sjós á
skipinu Kötlu sem var í fraktflutningum og
fórum við til Brasilíu. Þegar við komum til
Rio de Janeira var skipsáhöfninni boðið á
norrænt sjómannaheimili. Þar voru harm-
onikur. Vorum við Eyþór vinur minn og
skipsfélagi beðnir um að leika nokkur lög.
Við tókum vel í það. Voru þarna staddar
nokkrar stúlkur frá norska sendiráðinu og
þegarvið spiluðum lagið Livet i Finnskog-
arna fóru þær að hágráta. Eftir á sögðu
þær að það hefði verið vegna þess að þær
hefðu fengið svo mikla heimþrá að heyra
spilað þetta lag. Sýnir það glöggt hvað
hljómar harmonikunnar geta framkallað
miklartilfinningar.”
Harmonikufélag Rangæinga!
“Það var stofnað 1985. Aðalfrumkvöðullinn
varValdimar Auðunsson. Égereinn afstofn-
félögunum. Höfum við tekið þátt í Lands-
mótum frá því árið 1987.
Við höfum farið í ýmsar ferðir bæði innan
lands sem utan. Þará meðal mjögskemmti-
lega ferð til Færeyja þar sem við tókum þátt
íjónsmessuhátíð ásamt Harmonikufélögum
í Nikkólínu og Þorrakórnum úr Dalasýslu.
Einnig skemmtilega og velheppnaða ferð
til Danmerkur og síðast en ekki síst höfum
við heimsótt mörg harmonikufélög vítt og
breitt um landið þar sem alls staðar hefur
verið tekið höfðinglega á móti okkur. Einnig
hafa mörg harmonikufélög heimsótt
okkur.
Ég hef talið ítaktinn í hljómsveit félagsins
frá upphafi og höfum við gefið út einn
geisladisk og erum að safna efni í
annan.”
Að lokum vil ég óska harmonikunni, þessu
skemmtilega hljóðfæri, vegs og virðingar
um ókomin ár og óska lesendum gleðilegrar
jólahátíðar.
Viðtalið tókAlexandra Lind Elínardóttir.