Harmonikublaðið - 01.05.2013, Qupperneq 4

Halldór Þ. Þórðarson
Bóndi og tónlistarfrömuður í Dölum
Halldór Þorgils Þórðarson, bóndi og tón-
listarmaður átti 75 ára afmæli þann 5. jan.
sl. Forseti íslands sæmdi hann fálkaorðunni
fyrir tónlistarstörf sín í héraði þann 17. júní
2012. Harmonikublaðið óskar honum inni-
lega til hamingju með þessa miklu viður-
kenningu fyrirgóð störf. Ritstjóra þótti því
alveg tímabært að hitta hann að máli og
fræðast meira um líf og starf Dalamanns.
Það er nú svo að á þessum árstíma er hæg-
ara sagt en gert að fá bændur til að setjast
niður til viðtals, því Halldór er önnum kaf-
inn við vorverkin í sveitinni þessa dagana.
Við spjölluðum saman yfir kaffibolla og
afraksturinn fylgir hér á eftir.
Hvar ert þú fæddur og uppalinn?
Ég er fæddur á Breiðabólstað á Fellsströnd
í Dalasýslu, 5. jan. 1938. Foreldrar mínir
voru Steinunn Þorgilsdóttir kennari og hús-
móðir og Þórður Kristjánsson bóndi á
Breiðabólstað. Þar ólst ég upp og þar hefur
sama ættin búið í beinan karllegg frá 1767.
Ég er langyngstur í hópi 6 systkina. Móðir
mín var kennari og hélt farskóla á Breiða-
bólstað, þannig að ég stundaði nám hjá
henni ogtókþarfullnaðarpróf. ÁBreiðaból-
stað var því oft margt um manninn ogglatt
á hjalla.
Fjölskylduhagir?
Eiginkona mín erólafía Bjarney Ólafsdóttir
frá Króksfjarðarnesi ogvið eigum 5 börn,
Sigrúnu Birnu, Þórð Karl, Steinunni Helgu,
Ólaf Kjartan og Ingu Heiðu. Svo eigum við
líka 5 barnabörn. Við bjuggum fyrstu árin
félagsbúi með foreldrum mínum á Breiða-
bólstað, en tókum alveg við búinu 1967.
Þórður sonur okkar kom svo inn í búskapinn
ogvið hjónin fluttum aðseturtil Búðardals
1998, en hann varð að bregða búi vegna
veikinda árið 2010. Nú reka þau systkinin
félagsbú á Breiðabólstað. Ég á ennþá
nokkrar kindur og hesta þar og tek fullan
þátt í bústörfunum.
Var mikið um tónlist á æskuheimilinu?
Já, það var mikið sungið, faðir minn var
alltaf syngjandi, hann var lengi forsöngvari
ÍStaðarfellskirkju. Það varorgelá heimilinu
og móðir mín spilaði á það eftir nótum.
Eldri systkini mín lærðu öll eitthvað að
spila. M.a. var Guðbjörg Helga systir mín í
námi hjá Páli ísólfssyni sem þótti strangur
kennari en það fór mjög vel á með þeim.
Ég ólst þvf upp við mikla tónlistariðkun
ásamt sveitastörfunum. Þegar stórfjöl-
skyldan kom saman var glatt á hjalla og
Fjárlögin spiluð og sungin út í gegn.
Ég fór fyrst í tónlistarnám íTónskóla þjóð-
kirkjunnar í Reykjavík 15 ára í tvo mánuði
og 16 ára í þrjá mánuði, lærði á orgel, kenn-
ari minn var Páll Kr. Pálsson. Mér leiddist
reyndar námið í fyrstu. Svo fór ég á Bænda-
skólann á Hvanneyri 1954-56 ogveturinn á
V *i *
HalldórÞ. Þórdarson og Ólafía B. Ólafsdóttir
eftir var ég aftur í námi við Tónskóla þjóð-
kirkjunnar hjá Mána Sigurjónssyni, sem var
góður kennari. Sigurður Birkis skólastjóri
kenndi þarsöngogsöngstjórn ogÞórarinn
Jónsson kenndi tónfræði, hann var mikill
fræðimaður, hafði dvalið lengi við nám á
Ítalíu. Síðan hef ég sótt mörg organist-
anámskeið hjá Hauki Guðlaugssyni, þáver-
andi söngmálastjóra Þjóðkirkjunnar og
önnur námskeið fyrir tónlistarkennara.
Kom einhvern tímann til greina að helga
sigalveg tónlistinni?
Nei, eiginlega ekki. Mér stóð það þó til
boða haustið 1957, var boðin vinna við kór-
stjórn í Reykjavík. En þá var ég kominn í
félagsbúskap með föður mínum og ákveð-
inn í að gerast bóndi. Það er meira gaman
að hafa tónlistina í hjáverkum með
búskapnum, maður nýtur betur þeirra
stunda sem gefast.