Fréttir - Eyjafréttir - 04.12.2008, Blaðsíða 8

Þ að var s vo mikið af
fínum kökum og með
þ eim var dr ukkið
súkkulaði
- segir Birna þegar hún rifjar upp jólin í gamla daga
Það er notalegt að setjast niður
í fallega eldhúsinu hennar
Birnu og gœða sér á gómsœtum
smákökum. „Já, ég er byrjuð að
baka“ segir hún pegar hún er
spurð út í baksturinn. „Mér
finnst gaman að baka og núna
verð ég að passa að baka ekki
ofmikið, svo þetta gangi út,“
bcetir hún við og á boðstólum
eru þrjár smákökutegundir,
hver annarri betri.
Birna Rut Guðjónsdóttir hefur
fallist á að rifja upp jólin eins
og þau voru í gamla daga enda
gott að líta til fortíðar þegar
íbúar landsins höfðu ekki
alltafúr miklu að spila. Það er
öllum hollt, ekki síst núna í
öllu krepputalinu.
Útbjuggum lítinn sveitabæ
Jú, éghefhaldið íýmsar hefðirfrá því
ég var stelpa. Ég bakaði alltaf hálf-
mána og gyðingakökur fyrstu bú-
skaparárin og svo kemur alltaf eitt-
hvað nýtt sem mann langar að prófa.
„Við vorum alltaf með jólatré með
lifandi kertum sem var sett upp á
borðstofuborðið. Þá voru ekki komn-
ar ljósaseríur eins og núna Mamma
og pabbi skreyttu tréð eftir að við syst-
urnar vorum sofnaðar á Þorláks-
messu og pökkuðu inn gjöfunum. Við
hlökkuðum alltaf til jólanna. Það var
ekki bara spennandi að fá pakkana
heldur líka jólatréð, maturinn og jólin
í kirkjunni. Kvenfélagið var líka alltaf
með skemmtun í Samkomuhúsinu
sem var alveg frábær. Það var svo
mikið af fínum kökum og með þeim
var drukkið súkkulaði. Allir þessir
þættir gerðu jólin einstök. Við fengum
líka kökur og súkkulaði þegar fór að
líða á aðfangadagskvöldið en þá var
haft súkkulaði til hátíðarbrigða. Eftir
að fólk fór að hafa meiri peninga þá er
miklu meira lagt í skreytingar. Ein
skreytingin sem ég man eftir og
stendur upp úr í minningunni er
heimatilbúin. Við útbjuggum lítinn
sveitabæ úr pappakassa og settum
rauðan gegnsæjan pappír í gluggana
og glimmer yfir, en hann var hægt að
kaupa í litlum bréfum. Ljós var sett
inn í bæinn og það sem okkur þótti
þetta fallegt. Ég hafði meiri ánægju af
þessu skrauti en mörgu af því sem ég
hef eignast síðar og hefur kostað
miklu meira.“
Úti á sjó á aðfangadag
Fjölskyldan varð fyrir miklu áfalli
þegar Birna var fjórtán ára gömul.
Móðir hennar lést eftir erfið veikindi
frá þremur börnum en yngri börnin
voru níu og eins árs gömul.
„Þá urðu miklar breytingar hjá fjöl-
skyldunni. Tommi bróðir minn ólst
upp hjá frænku okkar og hennar
manni á Hellu. Ég veit að fóstra hans
reyndist honum sem besta móðir og
Sólveig systir mín fór til Reykjavíkur til
ömmu og afa. Hún var bara níu ára
þegar hún fór héðan en elskar
Vestmannaeyjar og nýtur þess að
koma hingað. Ég varð eftir í Eyjum því
égvildivera hjápabba. Pabbivarsjó-
maður og því alltaf á sjó og ég var
mikið ein þennan vetur. Þegar ég kom
heim úr skólanum var kalt í húsinu,
þá voru miðstöðvarkatlar í húsum og
ég kunni ekki að kveikja upp. Það tók
talsverðan tíma að hitna enda einfalt
gler í húsunum og allir gluggar hrím-
aðir. Ég gat ekki setið þarna ein í kuld-
anum og fór því alltaf til Indu frá
Gerði eftir skóla til að læra en hún bjó
þá á Þingvöllum. Hún sá um að sá um
að kveikja upp og þrífa stigana á
Þingvöllum áður en hún fór til vinnu á
sjúkrahúsinu þar sem hún sá um
þvottana. Næstu tvo vetur þegar ég
var í 2. og 3. bekk í Gagnfræða-
skólanum var ég hjá hjónunum í
Baldurshaga.
Við pabbi fórum alltaf til Reykjavíkur
til ömmu og afa yfir jólin og yfirleitt
komumst við með flugi. Svo fyrir ein
jólin var mjög slæmt veður og ekkert
flug þannig að það var allt útlit fyrir að
við kæmust ekki suður. Ég var sest
niður við matarborðið hjá fjölskyld-
unni í Baldurshaga á aðfanga-
dagskvöld þegar pabbi kom og sagði
að varðskipið Þór væri að fara til
Reykjavíkur. Við fórum með skipinu
og þetta var ömurleg ferð, alla
jólanóttina. Ég held mér hafi aldrei
liðið eins illa og þessa nótt,“ segir
Birna en ekki löngu seinna eyddi hún
jólum í Noregi.