Fréttir - Eyjafréttir - 23.01.1992, Blaðsíða 2

Fimmtudaginn 23. janúar 1992 - FRÉTTIR
Carðar Cislason yélsmiðjunni t»ór:
• Vinnuaðstaða í Netagerð Ingólfs er með því besta sem þekkist.
Á næstu dögum er fyrirhugað að
skoða í tilraunatank, í Englandi,
módel af nýju flottrolli sem Neta-
gerðin Ingólfur er að hefja fram-
leiðslu á. Stefnt er að því að koma
trollinu á erlendan markað í sam-
vinnu við fyrirtækið Cosalt í Eng-
landi.
Trollið er einkum hugsað til veiða
á úthafskarfa og er engin smásmíði.
Lengdin er 600 metrar, með um og
yfir 2000 metra ummáli á belg sem
getur gefið yfir 100 metra opnun á
höfuðlínu og allt 180 metra breidd,
sem þýðir allt að 20,000 fermetra op
á troilinu að sögn Birkis Agnarssonar
framkvæmdastjóra. Til viðmiðunar
má geta þess að Hásteinsvöllur,
verður eftir stækkunina tæplega
8,000 fermetrar.
Birkir sagði að leitast verði við að
hafa trollin sem léttust í drætti og'
verða fremstu möskvarnir í fyrstu
trollunum 64 metrar á lengd og
minnka jafnt og þétt niður í 135 mm
í poka. Framleiðsluna kalla þeir
Rainbow - flottrollin. „Leitast verð,-
ur við að hafa trollin sem einföldust
og eru byrðin því höfð í mismunandi
litum sem auðveldar alla vinnu við
þau og þaðan er hugmyndin að
nafninu komin. Trollið verður í
öllum regnbogans litum,“ sagði
Birkir.
Rainbow - flottrollin eru svipuð
þeim trollum sem nú eru í notkun.
gerð að mestu lcyti úr polyetylen,
næloni og nýju efni sem nefnist
spectra og cr sterkara en stálvír í
sama sverleika.
Birkir segir að segja megi að með
þessu séu þeir að minnast 45 ára
afmælis fyrirtækisins sem er í apríl
en siðast en ekki síst séu þeir að
bregðast við samdrætti í útgerð sem
hefur bitnað á þeim. „Við bindum
ekki síst vonir okkar við samstarfið
við Cosalt, sem flestir íslenskir skip-
stjórar og útgerðarmenn þekkja. Co-
salt selur útgerðarvörur um allan
heim og er þekkt fyrir góða vöru og
þjónustu. Ef Rainbow-trollið stenst
þær væntingar scm við höfunt þá
segjast þeir geta selt það. Það þýðir
aukin umsvif hjá okkur og þá þyrft-
um við að bæta við okkur mann-
skap.“
Stærðin á trollinu vex þeim ekki í
augum. „Við erum ekki óvanir að
fást við svona löng ogstór veiðarfæri,
þar sem stærstu loðnunætur eru hátt
í.600 metra langar, yfir 200 metra
djúpar og hátt í 40 tonn að þyngd.
Við búum yfir einni stærstu og bestu
aðstöðu á landinu hvað vinnupláss
og tækjabúnað varðar. Með yfir
2.500 fermetra vinnugólf og yfir
4.200 rúmmetra veiðarfærageymslu
þannig að okkur er ekkert að van-
búnaði að hefja framleiðsluna.
Birkir sagði að þeir hefðu þegar
fengið góð viðbrögð. „Við erum
þegar búnir að ganga frá sölu á einu
NjáN Sverrisson Netagerð Wjáls:
Fiskmarkaður skil-
yrði aukningar
„Það eru engan nýjungar hjá okkur
ennþá, maður er ekki búinn að átta
sig á áhrífum þessarar uppstokkunar
sem orðin er með sameiningu frysti-
húsanua. Ég bara bíð og sé hvernig
fer. Það er ekki hægt að spá í spilin
eins og staðan er í dag,“ sagði Njáll
Sverrisson netagerðarmeistari sem á
og rekur Netagerð Njáls.
Njáll hefur í nokkur ár rekið
netagerð og býður upp á alhliða
veiðarfæraþjónustu við flotann. í
fyrirtækinu eru tíu ársverk, sjö í sal
og þrír á skrifstofu og í bókhaldi.
Netagerð Njáls tengist á engan hátt
öðrum fyrirtækjum í bænum og
byggir afkomu sína á viðskiptum við
sjálfstæða útgerðarmenn.
Njáll sér ekki fyrir sér að nýorðnar
breytingar hafi áhrif á reksturinn.
„Ég keyri þetta áfram á bjartsýninni
eins og ég hef gert til þessa. Ég held
mínum viðskiptum og reikna með að
halda fullri vinnu fyrir þann mann-
skap sem ég er með."
Njáll segir að að föst viðskipti við
aðkomubáta sé liðin tíð. Skilyrði
aukningar er að hans áliti að nýstofn-
aður fiskmarkaður dafni. „Maður er
alltaf í símanum og reynir að koma á
samböndum um allt land. Það hefur
skilað sér því aðkomubátar sem eru
að veiðum hér við Suðurströndina
leita oft til okkar en öflugur fisk-
markaður er það eina sem kemur til
með að færa okkur nýja viðskiptavini
í einhverju magni og þá verður allt
opið. Það sýndi sig í Hafnarfirði að
fiskmarkaðurinn þar skilaði miklu í
bæjarfélagið."
Njáll leggur mikla áherslu á að
menn reyni að efla fiskmarkaðinn,
það sé lífsnauðsyn fyrir þá sem hér
standa í sjálfstæðum atvinnurekstri.
Netagerðin Ingólfur kynnír nýjung í starfseminni:
Er að hefja framleiðslu
á stórum flottrollum
trolli og sala á tveimur til viðbótar er
í burðarliðnum, þar af annað til
Noregs."
Netagerðin Ingólfur er eitt af
fáum, ef ekki eina fyrirtækið á
landinu, sem framleiðir og sér um
viðhald á öllum tegundum veiðar-
færa sem notuð eru hér við land.
„Fyrirtækið er 45 ára á árinu og
finnst okkur við hæfi að minnast
afmælisins á þennan hátt. Vonandi
skilar þetta tilætluðum árangri og við
getum farið að bjóða upp á fleiri
atvinnutækifæri," sagði Birkir að
lokum.
Verdum fá tœkifaeri til að vera með
Höfum alla möguleika á að smiða f laeðilínu eins og sett var upp í ísfélaginu
báta og við höfum yfir að ráða
tækjum til að smíða allt sem þarf til
fiskvinnslu. Ég tel að við hefðum
haft alla möguleika á að smíða flæði-
línu eins og nú er komin upp í
ísfélaginu og fyrir minni pening.“
Nú er á dagskrá hjá Vinnslustöð-
inni að setja upp flæðilínu seinna á
árinu. Ekki er farið að tala við þá í
Þór vegna hennar. „Við vildum fá að
vera með í því dæmi en tíminn er að
hlaupa frá okkur. Ég tel að með
nægum tíma' höfum við alla mögu-
leika á að gera tilboð í flæðilínu í
Vinnslustöðina og vera samkeppnis-
færa í verði og gæðum. Það sama má
segja um Isfélagið."
Telur Garðar að heimamönnum
hætti til að stökkva yfir lækinn í leit
að vatninu. Tók hann sem dæmi
vinnslulínu sem setja á upp í Þórunni
Sveinsdóttur VE sem verið er að
breyta í frystiskip. „Þegar þetta stóð
til höfðu eigendurnir samband við
okkur og Skipalyftuna og spurðu
hvort við hefðum áhuga og svöruð-
um við því játandi. Það næsta sem
við heyrum er að þeir hafi samið við
Slippstöðina á Akureyri án þess
að tala við okkur aftur."
Á árum áður smíðaði Þór mikið
fyrir Útgerðarfélag Akureyringa en
þegar dró úr vinnu hjá fyrirtækjum á
Akureyri tóku forráðamenn ÚA
ákvörðun um að beina viðskiptum
sínum til þeirra. „Mér fannst þessi
ákvörðun mjög skiljanleg og vildi
sjá svipuð viðbrögð hér. Þá er ég
ekki að biðja um ölmusur, heldur að
fá að vera með, því það er fyrsta
skilyrðið til að við eigum möguleika
á að fylgjast með og þróa ökkur.
Öðru vísi getum við ekki haldið uppi
vinnu í fyrirtækinu hvað þá að bæta
við okkur mönnum."
Garðar segir að sviptingar í fisk-
vinnslunni hafi komið illa við þá,
ekki síður en aðra. Tók hann sem
dæmi Natzek, grænlenska togarann
sem Bergur-Huginn keypti, en varð
að láta af hendi til ÚA. „Það átti að
gera talsverðar breytingar á honum
og buðum við í jjað verk ásamt
Skipalyftunni. Sameiginlegt tilboð
Skipalyftunnsr og Þórs var næst
lægst, var litlu hærra en það lægsta
sem kom ofan af landi en þá tóku
eigendurnir þá ákvörðun að taka
okkar tilboði. Með því spöruðu þeir
sér peninga og um leið tryggði þetta
vinnu bæði hjá okkur og Skipalyft-
unni. Ég var mjög ánægður með
þessi viðbrögð en því miður fór
togarinn norður og við sátum eftir
með sárt ennið en það bætir þó úr að
nú erum við að vinna að endurbótum
á togaranum Bergey VE sem vegur
upp á móti," sagði Garðar.
• Garðar ásamt meðeiganda sínum Stefáni Ólafssyni.
í frétt hlaðsins af flæðilínu sem
ísfélagið kcypti frá Akranesi, lét
Magnús Kristinsson aðstoðarfor-
stjóri hafa eftir sér að honum vitan-
lega hefði flæðilína ekki verið hönn-
uð eða framleidd hér í Eyjum. Garð-
ar Gíslason framkvæmdastjóri í Vél-
smiðjunni Þór er ósáttur að ekki var
haft samband við þá þegar ísfélagið
tók þá ákvörðun að breyta yfir í
ilæðilínu. Telur hann að Vélsmiðjan
Þór hafi yfir að ráða tækjabúnaði og
kunnáttu til að hanna og smíða
flæðilínur eins og Þorgeir og Ellert á
Akranesi.
„Flæðilína eins og sett var upp í
ísfélaginu er bara færibönd og vigtar
og það hafa fyrr verið smíðuð færi-
bönd í Vestmannaeyjum," segir
Garðar. „Við erum í sambandi við
tæknifræðing sem hefur mikla
reynslu í hönnun fiskvinnslutækja og
þekkingu á fiskvinnslu almennt.
Hann hefur unnið með okkur áður í
hönnun tækjaþúnaðar í frvstihús os
0 Unnið við troll í netagerð Njáls.
„Það leiðir af sjálfu sér eins og
þróunin hefur verið, að bátar eru að
lenda á fárra manna höndum. Ef við
eigum að geta aukið við og boðið
fleirum vinnu verður fiskmarkaður-
inn að vaxa og dafna.“
En Njáll varar víð svartsýni þrátt
fyrir breyttar aðstæður. „Ég stilli inn
á að vera bjartsýnn, það þýðir ekki
að mála skrattann á veesinn."
Eftir allt umrótið sem hér hefur verið síðustu vikur í kjölfar sameiningar
sjávarútvegsfyrírtækja í tvö stór fyrirtæki eru menn óðum að ná áttum. Ekki
gekk hún sársaukalaust fyrir sig og þykir sumum að þeir hafl borið skarðan
hlut frá borði. Er það miður en lá alltaf í loftinu, en eins og staðan er í dag
verður að vona að sameiningin skili tilætluðum árangri og upp rísi öflug
fyrirtæki sem geti haldið sömu kjölfestu í byggðarlaginu og forverarnir.
En það eru mörg fyrirtæki í bænum sem standa utan þessara fyrirtækja og
eru þau að byrja að fóta sig við breyttar aðstæður.
FRÉTTIR byrja í þessu blaði að kanna viðhorf manna í sjálfstæðum
atvinnurckstri til framtíðarinnar. Ýmsilegt jákvætt er að gerast og horfa
menn sérstaklega til fiskmarkaðarins sem þeir telja að geti haft úrslitaáhrif á
að Vestmannaeyjabær vaxi og dafni í framtíðinni.
IVIörg fyrírtæki hér byggja afkomu sína á þjónustu við flotann og vilja
forráðamenn þeirra laða til sín aðkomubáta sem keyptu þá þjónustu hér.
Bæjarstjórn tekur í sama streng og stendur nú fyrir átakinu Vestmannaeyjar
- þjónustubær sjávarútvegsins. Með samstöðu ætti það að vera létt verk því
við höfum yfír að ráða bæði tækjum og þekkingu tii að veita alla þá þjónustu
sem fiskiskip þurfa á að halda.
Samfara því þarf að auka viðskipti innanbæjar og virðist viðleitni í þá átt
eiga sér stað hjá bæjarsjóði, sem m.a. gerði kröfu um að Norsk Hydro semdi
við verktaka í bænum vegna byggingar sorpbrennslu. En betur má ef duga
skal og væri sennilega flestum hollt að líta í eigin barm því þegar á reynir er
grasið ekki alltaf grænna hinum megin við girðinguna.