Skessuhorn - 07.07.2010, Síða 17

17ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ
Ingi björg Sig urð ar dótt ir hef ur
starf rækt Gall erí Kind í Grund ar­
firði í rúm lega ár en hún opn aði 25.
júní 2009. „Gall er í ið var reynd ar
ekki al veg til bú ið hjá okk ur á þeim
tíma en við opn uð um samt sem
áður því þá var skemmti ferða skip í
höfn inni. Síð an hef ur bara geng ið
vel hjá okk ur, mér finnst þetta rosa­
lega gam an en ég verð samt ekk­
ert of boðs lega rík af þessu,“ seg­
ir Ingi björg, eða Bibba eins og hún
er yf ir leitt köll uð. „Mér finnst bæði
fróð legt og gam an að vera í svona
rekstri. Ég upp sker meiri á nægju af
þessu held ur en pen inga.“
Gall erí Börn
„Ég sel að al lega lopa vör ur og
prjóna þær mest megn is sjálf, en sel
þó ein hverj ar vör ur frá öðr um líka.
Svo hef ég einnig selt vör ur úr plex­
i gleri sem unn ar eru í Borg ar nesi. Í
vor bætti ég við gjafa vöru úr postu­
líni og lét einnig út búa boli og bolla
merkta Grund ar firði með mynd um
eft ir tengdapabba. Mér finnst þetta
svo gam an og í raun inni er ég að
sam eina á huga mál ið og vinn una.
Á samt gall er í inu held ég einnig úti
heima síðu þar sem hægt er að senda
inn fyr ir spurn ir og panta peys ur. Ég
hef til dæm is selt peysu með rollu­
mynd um til Ítal íu,“ seg ir Bibba en
á huga sam ir geta skoð að vöru úr val­
ið á www.123.is/lopa peysa.
Nafn ið á gall er í inu er held ur al­
þjóð legt. „Fyrst vildi ég nefna það
Gall erí Amma Sjöfn í höf uð ið á
mömmu en það hefði ekki höfð að
vel til út lend inga. Kind vís ar auð­
vit að til ull ar inn ar á ís lensku og
á ensku merk ir það gott eða vin­
gjarn legt. Við gleymd um hins veg­
ar Þjóð verj un um því á þýsku heit­
ir versl un in Gall erí Börn,“ seg ir
Bibba og hlær.
Opn ar gall erí þrátt
fyr ir missi
Stöð ug ur gesta gang ur er í gall­
er í ið þeg ar blaða mað ur Skessu­
horns ræddi við Ingi björgu. Þetta
voru mest megn is kon ur sem voru
að koma og for vitn ast um hvort
það væru komn ar nýj ar peys ur eða
ný blöð. Einnig kíktu við nokkr ir
inn lend ir ferða menn sem áttu leið
í gegn um bæ inn. „Flest ir sem koma
hing að inn eru bara að skoða en
ekki endi lega að kaupa neitt. Mér
finnst það allt í lagi, ég geri það
sama þeg ar ég ferð ast um land ið,“
seg ir Bibba.
„Upp haf lega ætl aði ég að hafa
gall er í ið í stærra hús næði og vera
með meiri starf semi í kring um það.
Þetta var hug ar smíð okk ar mömmu
og hún var byrj uð að prjóna fyr ir
mig á lag er áður en hún veikt ist,“
seg ir Bibba en hún missti móð­
ur sína í febr ú ar á síð asta ári. „Eft­
ir að mamma veikt ist og síð an eft­
ir að hún lést var ég, eins og gef ur
að skilja, lít ið að hugsa um gall er í­
ið. Ég á kvað svo að láta slag standa
og opna það í minn ingu henn ar.
Það var mik ið mál að gera upp bíl­
skúr inn hérna en mér finnst hann
þó að eins of lít ill. Hann rúm ar ekki
allt það sem ég vil hafa hér því ég
vil vera með miklu meira í tengsl um
við handa vinnu. Það eru ekki all ir
sem prjóna,“ seg ir Bibba. „ Mamma
kenndi mér ó trú lega margt og ég
lærði enn bet ur að meta það eft ir
að hún dó. Hún var mik il prjóna­
kona og kenndi mér að prjóna þeg­
ar ég var lít il. Þetta var okk ar sam­
eig in lega á huga mál og keppt umst
við mæðgurn ar oft við að gera nýj ar
út færsl ur af upp skrift um. Mamma
kenndi mér til dæm is að nýta ull ina
og henda engu. Ég nota gamla af­
ganga til að búa til gjafa vöru hérna í
gall er í ið; treð end um til dæm is inní
litla karla sem ég útbý eða prjóna
eitt hvað lít ið og sætt.“
Fer ó troðn ar slóð ir
Bibba og mað ur inn henn ar, Val­
geir Þór Magn ús son, eru frí stunda­
bænd ur en þau eiga kind ur, hesta,
hæn ur og hunda. Ull in sem hún
spinn ur úr er oft ar en ekki af henn­
ar eig in skepn um. Hún vinn ur ull­
ina sjálf, spinn ur og kemb ir. Þeg­
ar far þeg ar skemmti ferða skip anna
koma í land set ur hún síð an upp
sýn ingu á þessu verki. „Þá sest ég
út með rokk inn og spinn. Ég hef
enn ekki selt ull ina sem ég spinn
sjálf en ég hef prjón að úr henni
og sú vara hef ur rok ið út. Ég hef
gam an af því að spá að eins í ull­
ina en ís lenska sauð kind in hef ur
svo marga skemmti lega liti,“ seg­
ir Bibba og sest við rokk inn. „ Þetta
er í raun mjög auð velt, bara mik­
il þol in mæð is vinna. Það get ur hins
veg ar ver ið mik ið mál að þvo ull­
ina en ég byrja á því. Svo kembi
ég hana, spinn, set hana svo upp á
hespu tré þar sem ull in þarf að vera
í smá tíma og jafna sig. Svo er hún
þveg in aft ur. Þetta er mik ið ferli úr
kind í kápu. Peys ur sem eru unn­
ar al veg frá grunni kosta svona milli
30 og 40 þús und,“ seg ir Bibba en
sjálf lærði hún að spinna hjá Ritu í
Greni gerði í árs byrj un 2009.
„Ég hef gam an að því að gera eitt­
hvað nýtt og vil fara ó troðn ar slóð­
ir í öllu því sem ég geri. Ég prjón­
a ði til dæm is eld gosa peys ur hérna
í vor. Þá hef ég ver ið að út búa töl­
ur úr hrein dýra horn um og trjám,“
seg ir Bibba. Við þetta varð blaða­
mað ur var við ljós mynd uppi á vegg
í gall er í inu af hesti sem virt ist vera
í lopa peysu. „ Þetta eru svoköll uð
hesta teppi og ég hef prjón að átta
svona. Þetta er alls ekk ert mál þeg­
ar mað ur er byrj að ur á þessu.“
Lék sér við hund inn
Ingi björg ólst upp í Þver holt­
um í Álfta nes hreppi á Mýr um og
var yngst af tíu systk in um. „Það var
mik ið fjör á bæn um og mér fannst
gott að vera yngst. Við vor um með
marg ar skepn ur; kind ur, hesta, kýr,
hæn ur, hunda og geit ur. Það er lík­
leg ast pabba að þakka að enn eru
geit ur á Vest ur landi því hann fékk
und an þágu fyr ir að flytja þess ar
geit ur á bæ inn því syst ir mín var
með of næmi fyr ir kúa mjólk. Við
vor um mjög mörg í sveit inni og
til við bót ar voru einnig alltaf ein­
hverj ir krakk ar hjá okk ur í sveit. Ég
þurfti aldrei að láta mér leið ast og
ef það var eng inn krakki til að leika
við þá lék ég mér bara við hund­
inn. Þess vegna er ég kannski svona
skrít in?“ seg ir Bibba og hlær.
Hef ur í nógu að snú ast
„Dag inn sem ég opn aði átt aði ég
mig á því að ég gæti þurft að tala
ensku við ferða menn ina. Þar sem ég
ólst upp í sveit lærði ég aldrei ensk­
una al menni lega og varð því ó trú­
lega kvíð in. Með fyrstu kúnn un um
voru hjón frá New York og voru
þau ó trú lega þol in móð við mig og
ég náði að klóra mig fram úr ensk­
unni. Ann ars hef ég líka stuðst mik­
ið við dótt ur mína sem hjálp ar mér
að tala við er lendu ferða menn ina.
Svo fyr ir stuttu var hjá okk ur ung
stúlka frá Dan mörku og ég tal aði
alltaf ensku við hana. Við þetta æfð­
ist ég mik ið og nú finnst mér ekk­
ert mál að tala ensku við gest ina,“
seg ir Bibba. „Í fyrstu komu hing að
að al lega er lend ir ferða menn en nú
eru þeir ís lensku farn ir að fær ast í
auk ana. Ég er með mjög frjáls leg­
an opn un ar tíma, ef ég er ekki við þá
er ekk ert mál að banka bara uppá
hjá mér og ég opna gall er í ið. Sum­
ir hafa einnig ver ið að koma hing að
á kvöld in og þá af greiði ég þá,“ seg­
ir Bibba en Gall erí Kind er þó ekki
að al starf henn ar.
„Á sumr in hef ég ver ið með
vinnu skól ann á morgn ana. Þetta
er sjötta árið sem ég er með hann
en ég tími ekki að hætta ­ það er
svo gam an að pína krakk ana,“ seg ir
Bibba og hlær. „Síð an sé ég einnig
um gáma stöð ina seinni part inn. Á
vet urna þeg ar það er minni um ferð
í gall er í ið hef ég ver ið með prjóna­
nám skeið og svo held ég utan um
hand verks hóp hér í bæ á samt fleiri
kon um. Við hitt umst á hálfs mán að­
ar fresti og prjón um. Hóp inn mætti
kalla skuld bind inga laus an sauma­
klúbb. Á vet urna eru kind urn ar og
hest arn ir líka inni svo ég er meira
að sinna þeim,“ seg ir Bibba að lok­
um en það er ljóst að hún hef ur í
nógu að snú ast.
ákj
Úr kind í kápu í Gall erí Kind
Rætt við Ingi björgu Sig urð ar dótt ur sem starf ræk ir eig ið gall erí í Grund ar firði
Bibba spinn ur eig in ull.
Bibba á samt syni sín um, Sigga, og hesti.
Bibba hef ur gam an af því að prófa nýja hluti. Hér hef ur hún prjón að peysu með
eld fjalla mynd um.
Teikn ing ar á boll um eft ir tengda föð ur Bibbu. Í Gall erí Kind kenn ir ým issa grasa. Bibba út býr með al ann ars töl ur úr hrein dýra horn um og trjám.