Skessuhorn - 02.02.2011, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 2. FEBRÚAR
Sig rún Ó lafs dótt ir var ráð in sem
í þrótta­ og æsku lýðs full trúi Snæ­
fells bæj ar árið 2008 en hafði áður
ver ið for mað ur í þrótta­ og æsku­
lýðs nefnd ar á samt því að gegna
for mennsku ým issa ann arra fé laga
í sveit ar fé lag inu. Hún er fædd og
upp al in í Reykja vík og ætl aði upp­
haf lega að prófa að flytja til Ó lafs­
vík ur í einn vet ur. Síð an eru lið in
18 ár. Hún er af mörg um tal in of­
virk enda aldrei dauð ur tími þeg­
ar hún á í hlut. Blaða mað ur kíkti í
heim sókn til Sig rún ar á skrif stofu
henn ar í Í þrótta húsi Snæ fells bæj ar,
en þar seg ir hún gott að eiga sama­
stað. „Þá hef ég þessa teng ingu við
krakk ana. Þau geta leit að til mín
hing að inn og eins get ég kall að í
þau, sem og ann að starfs fólk, ef ég
þarf að ræða við þau.“
Spil aði síð asta
lands leik inn ó létt
Sig rún æfði hand bolta upp alla
yngri og eldri flokk ana hjá Vík ingi í
Reykja vík. Að eig in sögn skipti hún
aldrei um lið, skipti bara um einn
bók staf, fór frá Vík ingi R í Vík­
ing Ó. „Við urð um fyrstu Ís lands­
meist ar ar Vík ings í meist ara flokki á
sín um tíma. Ég spil aði sem mark­
mað ur og var val in bæði í ung linga­
lands lið ið og aðal lands lið ið,“ seg ir
Sig rún en hún var kom in þrjá mán­
uði á leið með sitt fyrsta barn þeg­
ar hún spil aði sinn síð asta leik með
lands lið inu. „Ég var alls ekki hætt
í hand bolt an um þó svo að ég væri
ó létt. Ætl aði að flytja til Ó lafs vík­
ur með mann in um mín um í eitt ár
og byrja síð an aft ur á fullu í bolt­
an um jól in eft ir að ég átti. Þeg ar
kom að jól um var ég hins veg ar aft­
ur orð in ó létt og þá varð það nið ur­
neglt að við mynd um setj ast að fyr­
ir vest an,“ seg ir Sig rún. Hún hef­
ur þó hald ið sam bandi við vin kon­
urn ar í Vík ingi all ar göt ur síð an og
hitt ast þær einu sinni á ári og halda
svo kall aða árs há tíð. „Nú höf um
við hist í 21 skipti og ger um aldrei
það sama. Það skipt ir máli að missa
ekki tengsl in við vin ina og þær eru
einnig dug leg ar að kíkja hing að
vest ur í heim sókn.“
Orð in sveitalubbi
Sig rún seg ist hafa kvið ið mjög
fyr ir því að flytja út á land en hún
var að eig in sögn al gjör Reykja vík­
ur mær. „Vin kon urn ar voru meira
að segja með veð mál sín á milli
um hversu lengi ég myndi end­
ast á svona stað. Eng in þeirra trúði
að ég myndi halda út árið. Nú orð­
ið skil ég varla hvern ig þær nenna
að búa í bor inni, vega lengd irn­
ar eru svo mikl ar. Ég er orð in al­
gjör sveitalubbi,“ seg ir Sig rún og
hlær. Þeg ar hún flutti til Ó lafs vík­
ur var hún ný út skrif uð sem í þrótta­
kenn ari frá Laug ar vatni en unnust­
inn, Ill ugi Jens Jón as son, ný bú inn
að ljúka námi frá Stýri manna skól­
an um í Reykja vík. Hann er upp­
al inn í Ó lafs vík og er skip stjóri á
drag nóta bátn um Guð mundi Jens­
syni. Sam an eiga þau þrjá syni. Sá
elsti, Ó laf ur Hlyn ur, stund ar nám
við FSN, Ant on Jónas er á fyrsta
ári í Verzl un ar skóla Ís lands og sá
yngsti, Jason Jens, er í öðr um bekk
í Grunn skóla Snæ fells bæj ar. „ Þetta
er spurn ing um að gefa þessu séns
sjálf ur. Einnig hjálp aði það hvað
Ill ugi á frá bæra og sam heldna fjöl­
skyldu. Við feng um því mik inn
stuðn ing þeg ar við vor um að koma
okk ur fyr ir. Bróð ir minn flutti síð an
vest ur stuttu á eft ir mér. Af öll um
stöð um á land inu náð um við okk­
ur bæði í maka frá Ó lafs vík, ekki
einu sinni í gegn um sama vina fólk.
Mamma og pabbi fluttu svo hing­
að fyr ir nokkrum árum og því má
segja að fjöl skyld an mín sé nán ast
öll kom in til Ó lafs vík ur líka.“
Mr. Pres ident
„Þeg ar ég kom hing að fyrst hugs­
aði ég: „Frá bært! Ég get jafn vel far­
ið að þjálfa hand bolta hérna.“ En
þeg ar ég kom inn í gamla í þrótta­
hús ið fékk ég á fall. Það var svo lít ið
og það lá við að mörk in væru mál­
uð á vegg ina. Eina í þrótt in sem þar
var hægt að æfa var blak og ég hellti
mér að sjálf sögðu í það. Mér, sem
var vön öll um æs ingn um sem fylg ir
hand bolt an um, þótti blak ið held ur
ró leg í þrótt til að byrja með. Liðs­
fé lag arn ir urðu líka nokkrum sinn­
um hissa þeg ar ég byrj aði að æsa
mig í blak inu.“
Sig rún dembdi sér einnig í fé­
lags mál in í Ó lafs vík og hef ur gegnt
nokkrum for manns störf um í gegn­
um tíð ina. „Ég hef ver ið for mað­
ur í þrótta­ og æsku lýðs nefnd ar,
for mað ur Vík ings, fram kvæmda­
stjóri HSH, for mað ur sókn ar­
nefnd ar, for mað ur Lions klúbbs ins
og for mað ur Slysa varna fé lag ins.
Það mætti því al veg kalla mig Mr.
Pres ident,“ seg ir Sig rún og hlær.
„Ætli ég hafi ekki próf að allt hérna
í Snæ fells bæ fyr ir utan kven fé lag­
ið. Ég var ný í sveit ar fé lag inu, tók
allt að mér og kunni ekki að segja
nei. Mér finnst sjálf sagt að taka þátt
í svona fé lags starfi á með an ég hef
heilsu til. Ef eng inn tek ur að sér
þessi störf verð ur eng in starf semi.
Ég sé ekki eft ir neinu sem ég hef
tek ið að mér og í gegn um þessi fé­
lög hef ég kynnst frá bæru fólki. Það
þarf eng um að leið ast á svona stað,
það þarf bara að koma sér í ein hver
verk efni.“
Sig rún seg ir að stund um hafi
hún lát ið plata sig í verk efni sem
voru henni of viða. Þeg ar hún var
fram kvæmda stjóri HSH vant aði til
dæm is einn liðs mann í boð hlaups­
sveit ina á Ís lands meist ara móti í
frjáls um. Hún hafði aldrei keppt
í frjáls um í þrótt um áður en lét þó
til leið ast. Að spurð um ár ang ur inn
seg ir Sig rún: „Við komumst alla­
vega í mark.“
Sömu regl ur alls stað ar
Þeg ar rætt er um fyrstu ár Sig­
rún ar í Snæ fells bæ rifj ast upp fyr­
ir henni skemmti legt at vik sem hún
seg ir lýsa sjálfri sér vel á þess um
tíma. „Það var þannig að ég var ný­
flutt hing að og var að kenna hress­
um Sand ara gell um vatns leik fimi úti
á Hell issandi. Þeg ar ég var á leið inni
í ann an tím ann frá Ó lafs vík mætti
ég lög regl unni og hún blikk aði mig
með fram ljós un um. „Voða lega eru
all ir vin gjarn leg ir hérna,“ hugs­
aði ég og vink aði og brosti til baka.
Þeg ar ég var síð an kom in lang leið­
ina út á Sand þá stopp aði lög regl­
an mig og bað mig um öku skír teini.
Ég hafði ekki tek ið það með mér í
svona stutt an bíltúr í sveit inni svo
að laun in fyr ir þetta nám skeið fóru
í eitt hvað ann að en ég hafði ætl að
mér. Ég stóð eft ir reynsl unni rík ari,
það gilda víst sömu regl ur hvar sem
mað ur er á land inu.“
Skemmti leg,
frjó og ó þekk
Sig rún hóf starfs fer il sinn í Ó lafs­
vík í al mennri kennslu við Grunn­
skól ann þar sem hún kenndi að al­
lega ung linga deild inni. „Vissu lega
er á kveð inn sökn uð ur frá því starfi
en það er öll um hollt að breyta til.
Þrátt fyr ir að vera lærð ur í þrótta­
kenn ari þá kenndi ég lít ið í þrótt­
ir, fyr ir utan sund. Krakk arn ir voru
svo skemmti leg ir og frjó ir og stund­
um ó þekk ir,“ seg ir Sig rún kím in.
„Mér hef ur þó gef ist tæki færi til að
fylgj ast með þeim á fram í gegn um
starf ið mitt hérna. Í þrótta iðk un er
svo dýr mæt. Það er frá bært að sjá
hvern ig krakk arn ir tengj ast hérna
í í þrótta hús inu og verða fé lag­
ar. Þetta skipt ir máli, enda er ekk­
ert ann að hér sem glep ur þau eins
og Kringl an í Reykja vík eða bíó.
Hérna hef ur fót bolt inn alltaf ver­
ið alls ráð andi og síð an kom blak­
ið. Nýr í þrótta kenn ari hef ur síð­
an ver ið að rífa upp körfu bolt ann
hérna und an far ið. Verst finnst mér
þó að sjá hversu mik ið brott fall er
úr í þrótt un um eft ir að krakk ar ljúka
grunn skól an um.“
Að mörgu að huga
Eins og áður sagði tók Sig rún við
starfi í þrótta­ og æsku lýðs full trúa
árið 2008 en það er ým is legt sem
þarf að huga að í þeirri vinnu. „Ég
er með yf ir um sjón með í þrótta­
mann virkj um Snæ fells bæj ar, sé um
fé lags mið stöð ina og ýmsa við burði,
til dæm is 17. júní há tíð ar höld in
og að ventu skemmt un. Síð an er ég
með starfs manna for ráð líka. Ég fæ
al veg hell ing að gera og það kem ur
aldrei upp sú stund þar sem ekk ert
er að gera. Þannig vil ég líka vinna.
Það er mis jafnt eft ir sveit ar fé lög um
hvað felst í þessu starfi,“ seg ir Sig­
rún.
Að spurð hvort það sé ó vissa með
þenn an mála flokk á lands vísu seg ir
hún svo vera. „Sem dæmi má nefna
upp sögn Ind riða í Borg ar byggð. Ég
sakna hans í þessu starfi því hann
var svo góð ur tengilið ur milli okk­
ar sem sinn um þess um mála flokki á
Vest ur landi. Hann hélt vel utan um
þetta. Hér á við eins og með margt
ann að að eng inn veit hvað átt hef­
ur fyrr en misst hef ur. Snæ fells bær
er hins veg ar hepp inn hvað hér eru
öfl ug ar stjórn ir og góð ir skipu leggj­
end ur sem gott er að vinna með.“
Mik il flökku kind
Þeg ar blaða mað ur inn ir Sig rúnu
eft ir því hvort hún eigi sér ekki önn­
ur á huga mál en fé lags störf in nefn ir
hún ferða lög. „Mér finnst til dæm is
æð is legt að kom ast eitt hvert á skíði.
Ég hef nokkrum sinn um skíðað
nið ur jökul inn og við stefn um á að
kom ast til Ak ur eyr ar í vet ur á skíði.
Ég vil vera á fullu all an tím an, en
samt í fríi,“ seg ir Sig rún og bros­
ir. „Ég er mik il flökku kind. Á sumr­
in leggj umst við í úti leg ur um land­
ið og svo eig um við frá bær an sum­
ar bú stað í Borg ar firð in um á fal legu
svæði þar sem ég hef unun af því að
fara í göngut úra. Það er alltaf gam­
an að sjá nýja staði og land ið okk­
ar er svo frá bært, hér er nán ast allt
sem hægt er að fá er lend is,“ seg ir
Sig rún sem við ur kenn ir þó að ut an­
lands ferð irn ar njóti einnig vin sælda
hjá sér. Hún seg ir að það sé alltaf
líf og fjör í kring um sig og aldrei
dauð ur tími. „Stund um hugsa ég
að það væri kannski jafn vel betra
að vera ein hver Jón Jóns son úti í
bæ sem ger ir ekk ert ann að en að
sinna sér og sín um. En við fáum
bara eitt líf og því er um að gera að
lifa því lif andi,“ seg ir Sig rún já kvæð
að lok um.
ákj
Hef ur próf að allt nema kven fé lag ið
Rætt við Sig rúnu Ó lafs dótt ur í þrótta- og æsku lýðs full trúa Snæ fells bæj ar
Sig rún Ó lafs dótt ir í þrótta­ og æsku lýðs full trúi Snæ fells bæj ar.
Hérna eru all ir strák arn ir he
nn ar
Sig rún ar; Ant on Jónas, Ó laf
ur
Hlyn ur, Ill ugi Jens og Jason J
ens.
Hand bolta stelp urn­
ar úr Vík ingi. Sig rún
er hér í fremstu röð
lengst til hægri.
Sig rúnu finnst æð is­
legt að kom ast á skíði. Uppi á jökli.