Þjóðlíf - 01.12.1987, Blaðsíða 16

INNLENT

• Segist ekki selja æru sína.
sem rifjaö er upp Geysisslysið á Vatnajökli
en að þeim þætti vann Sigrún sl. sumar. Hún
verður því viðloðandi sjónvarpið næstu vik-
umar þó fréttadeildin megi vera án hennar.
„Eg hef alltaf haft sérstaka ánægju af því að
taka viðtöl við venjulegt fólk eins og í þátt-
unum um mann vikunnar, og ef ég þyrfti að
hætta alveg á sjónvarpinu þá myndi ég sakna
meira dagskrárgerðarinnar heldur en frétt-
anna því það er á margan hátt meira full-
nægjandi að vinna prógram en frétt.
Já, tímamótin í lífi mínu eru margvísleg,“
segir hún brosandi. „Ég varð fertug í vor og
finnst á margan hátt skrítið að þurfa nú að
spyrja sjálfa mig ýmissa spuminga vegna
þeirra breytinga sem ég er að upplifa. En mér
finnst ég óneitanlega vera mjög heppin
vegna þess að mér finnst ég hafa val.“
- Fyrrverandi eiginmaður þinn, Jón Óttar
Ragnarsson á Stöð 2, kallaði þig „uppa“ í
nýlegu Mannlífsviðtali. Eru lífshœttir þínir,
nám og störfaf því taginu?
„Nei, ég er ekki „uppi“ og vil alfarið afsala
mér þeim titli. Hér í Bandaríkjunum em þeir
kallaðir uppar sem fá allt upp í hendurnar,
eru pabbastrákar eða -stelpur sem fá allt
gefins. Ég hef aldrei fengið neitt sjálfkrafa
upp í hendurnar heldur tel mig hafa unnið
fyrir öllu því sem mér hefur áskotnast."
Og um þetta persónulega Mannlífsviðtal,
þar sem m.a. var fjallað um einkalíf Sigrúnar
í fyrra hjónabandi, hefur hún þetta að segja:
„Mér finnst það vera skýrt dæmi um þá
þróun sem á sér stað í blaðamennsku á
Islandi því það sem ég sagði áður um sölu-
mennsku í sjónvarpi á ekkert síður við um
blöðin. Hún hefur færst á lægra plan og þetta
viðtal er sennilega eitt sannasta dæmið um
það.
Þessi sölumennska í blöðum og öðmm
fréttamiðlum er ómálefnaleg og yfirgengileg.
Ég varð sjálf fyrir þessu fyrir skömmu þegar
ónefndur ritstjóri á tímariti hringdi í mig og
bað mig um viðtal. Ég hef verið viðloðandi
fjölmiðla í tuttugu ár og hélt að ég gæti sjálf
ráðið við að koma fram í viðtölum, en þetta
er í fyrsta skipti sem ég hef orðið að slíta
viðtali vegna þess hve mér ofbauð. Ég átti
sífellt að vera að segja eitthvað persónulegt
og neikvætt um starfsfélaga mína eða ein-
hverja aðra, og ritstjórinn þrástagaðist á því
að hann yrði að hafa viðtalið svona vegna
þess að hann þyrfti að selja blaðið. Ég var
eingöngu söluvara í munni ritstjórans. Hvað
varðar mig um það hvort einhver ritstjóri
þarf að selja blaðið sitt, ég fer ekki að selja
æru mína út á það,“ segir Sigrún og er hvöss í
máli.
Hún er þó ekkert að ergja sig yfir þessari
yfirborðsmennsku íslenskra fjölmiðla-
manna; er hin hressasta og bíður þess greini-
lega með eftirvæntingu að fá takast á við
krefjandi verkefni þegar hún kemur heim.
„Ég vil vera hress,“ segir hún, „og tek t.d.
tarnir og trimma á hverjum degi. Ég er ekki
með neina heilsuræktarmaníu en reyni að
borða sæmilegan mat og lifa góðu lífi. Ég
reyki ekki og finnst það skipta miklu máli en
ég er ekki fanatísk í þessu og finnst t.d. voða-
lega gott að fá mér ost og rauðvín þegar það
hentar mér. Fyrst og fremst hef ég þó ánægju
af því að glíma við spennandi verkefni og
finnst að mér standi margir áhugaverðir
vegir opnir.“
• Ómar Friðriksson
16