Þjóðlíf - 01.12.1987, Blaðsíða 26

• Arthúr Björgvin Bollason ræðir við Derrick sjálfan.
Dagur í lífi Derricks
Arthúr Björgvin Bollason fylgistmeö upptökum
að er hráslagalegur nóvember-
dagur, einn af þessum mið-
evrópsku haustdögum, þegar
veðurguðirnir virðast ekki geta
gert það upp við sig, hvort þeir
eigi að hella úr barmafullum
skýjaskálum eða leyfa sólinni
að skína. Sviðið er tignarlegt þrílyft einbýlis-
hús við Starnbergvatnið í Bæjaralandi, um
70 kílómetra suðvestur af Múnchen. Það er
ys og þys í kringum þessa reisulegu bæversku
villu. Tæknimenn í bláum stökkum eru á
þönum með rafmagnssnúrur, ljóskastara og
önnur tól sem notuð eru til kvikmyndagerð-
ar. Þeir eru í óða önn að undirbúa tökur á
nýrri sjónvarpsmynd um lögregluforingjann
Derrick.
Það er augljóst af umstanginu, sem
myndatökunum fylgir, að hér er ekkert til
sparað. Rúmlega 30 manns starfa að stað-
aldri við að filma nýjar sögur af þessum sívin-
sæla lögregluforingja. Það er reyndar síst að
undra, að mikið sé við haft, þegar þess er
I gætt að Derrick er ekki einungis eftirlæti
milljóna þýskra sjónvarpsáhorfenda, heldur
nýtur hann dæmafárra vinsælda víða um
lönd, þar á meðal á Sögueyjunni.
Þegar tíðindamenn ÞJOÐLÍFS ber að
garði er hinn tryggi förunautur lögreglufor-
ingjans, Harry Klein, öðru nafni Fritz
Wepper, að renna úr hlaði. Síðar kemur í
ljós, að Harry Klein er í fríi frá myndatökum
þennan dag. Þegar við höfum stjáklað í
kringum villuna um stund, rennur svartur
BMW uppað útidyrunum. Sjálfur Derrick
lögregluforingi smeygir sér fimlega út úr
bílnum. Hann gengur brosandi til mín og
réttir mér höndina. Við höfum hist tvívegis
áður, í fyrra skiptið áður en Derrick heim-
sótti ísland á liðnu s Tiri og aftur yfir kaffi-
bolla í Múnchen fyrir fáeinum dögum. Við
það tækifæri hafði ég á orði að það gæti verið
gaman að skyggnast á bak við tjöldin við
gerð þessara vinsælu þátta. Derrick, öðru
nafni Horst Tappert, tók þeirri umleitan vel
og sagði að mér væri velkomið að vera við-
staddur upptökur á þáttunum. Hann er hlýr
og kumpánlegur að vanda. Eftir að við höf-
um skipst á fáeinum orðum biður hann
okkur að hinkra stundarkorn og hverfur inn í
húsið. Búið er að koma fyrir ljóskösturum
við innganginn og það er bersýnilegt, að
tæknimenn eru tilbúnir í slaginn.
Á meðan Derrick er púðraður af förðun-
armeistara hópsins nota ég tækifærið og gef
mig á tal við bílstjórann, sem ók honum í
hlað. Það kemur í ljós, að bíllinn er í eigu
BMW-verksmiðjanna í Múnchen. Bflstjórinn
fræðir mig á því, að verksmiðjurnar láti
Horst Tappert bifreið og einkabílstjóra í té
meðan á tökum þáttanna stendur. í staðinn
er merki fyrirtækisins látið koma fyrir í þátt-
unum, svo „lítið“ beri á. Það er reyndar
alsiða, að fyrirtæki styrki vinsælar sjónvarps-
myndir með þessum hætti.
En það eru fleiri glæsivagnar fyrir framan
villuna við Starnbergvatnið þennan dag. Á
hlaðinu stendur einnig gljáfægður Bentley.
Eftir dálitla stund er Bentleynum ekið burt
og rennilegum Porsché komið fyrir við úti-
dyrnar í hans stað. Mér leikur forvitni á að
vita, hvaða hlutverki þessir glæsivagnar
gegna. Vinnuklæddur maður, sem er á vappi
í garðinum, upplýsir mig um það, að auk
þessara tveggja hafi fjölskyldan í húsinu tvo
farskjóta til umráða, Benz og Ferrari. Hús-
ráðandinn á staðnum reynist þó ekki vera
bílasali, eins og ætla mætti, heldur efnaður
verksmiðjueigandi.
26