Heima og erlendis - 01.10.1951, Page 5

þessi unga stúlka hét
SigríÖur Jónsdóttir og
ætlaöi hún sér í húsiÖ
hjá M. P. Riis, verslun-
arstjóra Tangs-verslun-
ar á Isafirói.
SigriÖur var fædd 15.
nóv. 1845 aÖ Kirkju-
hóli viÖ Isafjaróardjúp.
Foreldrar hennar voru
Jón hóndi Halldórsson,
ællaöur úr Hnífsdal og kona hans YalgerÖ-
ur Jóhannsdóttir, ættuÖ frá Dvergasteini viÖ
IsafjarÖardjúp. SigríÖur misti móÖur sína á
unga aldri, og giftist þá faÖir hennar aftur.
Eftir aö Sigríöur haföi veriÖ hér tíu ár,
giflist hún dönskum manni, Martin Nielsen
og æltaÖur var frá Odense. Hann var upp-
runalega trésmiöur en var nú byggingar-
meistari. Nielsen hafÖi komið ár sinni vel
fyrir boró fjárhagslega og byggÖi nú hús í
Hellerup, viö Gersonsvej, og kallaði þaö
„Isafold“, hér bjuggu þau hjón lengi og hús-
iÖ stendur enn og heldur nafninu.
SigríÖur eignaöist fimm börn meÖ manni
sínum, eru fjögur þeirra enn á lífi, ellst
þeirra er Hildur, 74 ára, gift Bolvig, ekkja
og á eina dóttur, gifta. Hin þrjú sem á liíi
eru, fluttust öll til Ameríku og eru gift þar,
heita þau: Julius, þorvaldur og Gerda, einn
hróóirinn, Knud, dó þar vestra. Öll komust
hörn SigríÖar vel á veg fjárhagslega.
MeÖan fjárhagur þeirra SigríÖar og Niel-
sens enn var góður, var oft gestkvæmt á
heimili þeirra og komu margir Islendingar
þar. þeir munu hafa heilsaö húsfrevju á ís-
[ensku, því hörnin eiga aÖ hafa sagt, þegar
Islendinga har aö garÓi: „Nu koma komhu
sæl!“
SigríÖur misti mann sinn 1912, og var
þá mjög gengið af þeim hjónum Qárhags-
lega. Bjó liún svo meö hörnum sínurn, en
þau flugu þó smám sarnan frá lireiðrinu og
á árunum 1916—20 lluttu fiest þeirra vestur
»m haf, og Hildur eina harn hennar eftir
heima. Fjórum sinnum fór SigríÖur í heim-
sókn til barna sinna í Ameríku, síðasta sinn-
ið 84 ára gömul.
Síðustu ár æfi sinnar bjó Sigríður í Intre-
Prenorstiftelsen, Florsgade 5, og hér lést
hún 1. mars 1930 fullra 85 ára gömul.
Hún hafÖi óskaÖ þess, að yfir sér látnri
yrði sungiÖ: „Alt eins og blómstrið eina“.
Snéru ættingjar liennar sér þá til síra Hauks
Gíslasonar og varö hann við því, enda vart
völ á hæfari manni til þess.
Sign'Öur missti aldrei tökum á móðurmáli
sínu, og þótti gaman aÖ ryfja upp minning-
ar frá æskuárunum á Islandi. Hún kom líka
í heimsókn þangaó árið 1877.
HugsaÖ til heimferÖar á striÖsárunum.
það er síst aÓ lá það þeim Islendingum, er
hér urðu að vera stríÓsárin, þótt þeir æsktu
aÖ komast heim til Islands, væri þess nokk-
ur kostur. En JiaÖ var taumlaust bjartsýni,
aÖ ætla aÖ slík ferð yrði leyfð.
En þaÖ voru hér þeir menn, er virtust
trúa á þetta og Stúdentafélagið, sem átti víst
upptökin að þessu, kaus nefnd til þess að
vinna aÖ framkvæmd máisins. En málið
náði aldrei lengra en á pappírinn, öll fyrir-
höfn árangurslaus.
Hér fer á eftir ávarp þaÖ, er nefndin sendi
út meðal Islendina hér:
„Á fundi í félagi íslenzkra stúdenta í
Kaupmannahöfn hefir nefnd veriö kosin til
þess að athuga möguleika fyrir heimferð Is-
lendinga á sumrinu 1943 og styðja aö fram-
gangi máls þessa, eftir því sem tök eru á.
Fyrirfram vitum vér eigi, hvort fararleyfi
fæst, en að sjálfsögðu veröur aÖ sækja um
það löngu áður en væntanleg för hugsast
framkvæmd, því að húast má við, aÖ mála-
afgreiðsla taki marga mánuði. Með umsókn-
um um fararleyfi verða væntanlega að fylgja
nöfn þeirra íslendinga, er fara vilja heim.
þess vegna er nefndin þegar byrjuó að skrá-
setja þá, er þess óska.
Til þess aÓ geta safnað nöfnum allra
þeirra, er bugsa sér að taka þátt í heimför,
verði hægt að framkvæma hana á greindum
tíma, eru það tilmæli vor, aÓ þeir sem ekki
hafa nú þegar skráð nöfn sín, sendi sem
fyrst skriflega heiðni um upptöku á listann.
Greint skal fullt nafn, staða og heimilisfang.
Sökum þess aö þetta ávarp mun tæplega
ná til allra, sem vilja fara lieim, eru menn
beðnir aÖ láta þelta berast meÖal landa.
BeiÖnin sé send til formanns nefndarinn-
ar, utanáskrift: Gísli Kristjánsson, Mimers-
gade 110l, Kobenhavn N.
Islendingar á Jótlandi, er skráÖ hafa nöfn
sín á lista i Árósum, sendi og skriflega