Heima og erlendis - 01.10.1953, Blaðsíða 4

sem þarna veiddu þetta sinn, höfðu verið
okkur samskipa frá Leith. Yið árósinn stóÓ
hús, er ætlaÖ er veiÓmönnum til íbúðar.
Yíir Elliðaárnar er stæÖileg trébrú, og nú
er almennt farið að brúa ár á Islandi, eink-
um í nágrenni Reykjavíkur.
Yið náðum ekki lengra en að ánum þetta
sinn og riðum sama veg heim“.
Miðvikudaginn 11. júní virÖist Jensen hafa
haldiö kyrru fyrir. Hann virðist að minnsta
kosti hafa sparað hlek, penna og pappír
þann dag. En fímmtudaginn 12. júní fer
hann aftur á stúfana:
„I dag höfum við fariö hina fyrstu eigin-
legu ferð okkar út úr bænum, vorum að
kynna okkur umhverfíÓ, áður en við byrjum
vinnu. Fylgdarmenn okkar — þeir eru nú
tveir — komu klukkan sjö um morguninn
með hesta til ferðarinnar, 14 alls, þar af
tvo undir farangur okkar. ViÖ völdum okkur
hesta, söðluÓum þá og klukkan átta lögÓ-
um viÓ á stað. þetta sinn var ferÖinni heitið
til HafnarfjarÖar, er liggur hálfa mílu frá
Reykjavik. Leiðin til Hafnarfjarðar er hæð-
ótt og lirjóstug, þó er lítil grasspilda þegar
sleppir Reykjavík, þakin litlum rauÖum og
hvítum, undur fögrum blómum. þá ríðum
við yfír liáls og undir lionum, í krika niður
viö sjó, liggur eina býlið, sem á vegi okkar
var, og rann á um mitt túnið. Grasvöxtur
var hér aÖ sjá all-sæmilegur, og öll skilyrði
virtust fyrir liendi til þess, að hér mætti
reka sæmilegt bú. Ræir á Islandi eru oftast
hlaðnir úr torfi og grjóti með torfþaki. Oft-
ast eru þeir 3—4 samanliangandi liús, auk
skepnuliúsa. Allt er þetta ihurÖarlítið og
ólíkt því, sem tiðkast í sveitum í Danmörku.
Umhverfís hæinn liggur túniÖ, og það er
girt með grjótgarÖi. A túninu er aðalheytekja
l)óndans og er lítiÖ annaÖ af landi lians
ræktaö. HeyiÖ er notað til fóöurs reiðliestum
bóndans, aðrir hestar ganga oftast úti og fá
litiÓ annað en það, er fyrirfínnst í útliögum.
Islenski hesturinn er ekki þungur á fóðrun-
um, og þó er hann bæði sterkur og þolgóö-
ur. Annað liúsdýr íslenska hóndans er féð,
og það er líka látið hjarga sér úti mestan
hluta ársins. þegar bændur rýja fé sitt á
vorin eða leita þess á haustin til slátrunar,
fara oftast margir dagar í erfíða vinnu. Leitar-
menn reka þaö saman á ákveðna staði, og
þar dregur hódinn fé sitt eftir marki sínu, er
skorið er í eyra kindarinnar, því auðvitaÖ
eru þær aJlar merktar. —
Nú er framundan okkur hraun, en vegur-
inn er góður og okkur miðar vel áfram. þó
veitist ýmsum örðugt að fylgjast meÖ og að
halda sér á hnakknum, enda flestir óvanir
að ríða. ViÖ komum viÓ í Görðum, en það-
an riðum við til Hafnarfjarðar. þar er all-
stór byggð, verslun og fiskveiðar, enda ligg-
ur HafnarfjörÓur viÖ fjarðarbotn, er skerstinn
úr Faxaflóa. þegar sleppir bænum, verÓur
fyrir okkur urð og upp í móti, þar til kem-
ur aÖ Helgafelli. Leiðin upp fjalliÓ er hálf
míla og grýtt, og því hærra sem dregur þvi
brattara. En þrátt fyrir þetta, hera hestarnir
okkur öruggt upp fjalJshlíÓina, fót fyrir fót
án þess að hrasa. Eg liafði gaman af aÖ
sjá, live varlega hestarnir stungu niður fæti
upp fjallshlíÖina. I fyrstu vorum við hálf-
hræddir viÖ þessa glæfraför, en öryggi hest-
anna hafði þau áhrif á okkur, aÖ viÖ sátum
eins öruggir á baki þeirra og á góðum
vegi.
þegar við höfðum lokið ætlunarverki okk-
ar á HeJgafelli, var komið að matmálstíma,
en af því að þar fannst ekki stingandi strá
handa hestunum, urðum við að bíða með
matinn, þar til komiö var ofan af fjallinu,
því að í dalnum undir því var vel grös-
ugt. A Islandi er ekki vani, aÖ hafa með
sér hey í ferðalögum. þegar áÖ er, ganga
liestarnir lausir og kroppa það, sem fyrir
fínnst, en leiðsögumaður liefír gætur á þeim,
meðan áð er. þaÖ þekkist þá lieldur ekki,
að tjóðra liestana, til þess er ekki nægilegt gras.
Eftir klukkustundar áningu, lögðum viÖ á
staÓ lieim aftur.
Viö stóðum við í Hafnarfirði stundarkorn,
en þaöan er annar fylgdarmanna okkar.
Hann l)auð okkur heim til sín, og viÖ feng-
um þar íslenska gosdrykki og kökur. Vín
eða öl er sjaldan á boðstólum, og veldur
víst mestu um hinn hái tollur. En gos-
drykkjirnir hrögðuöust okkur líka vel. Heim-
ili hans var hiÖ snotrasta, og kona hans og
systir gengu um heina. Hann er kennari aö
vetrum, en leiÓsögumaður ferðamanna a
sumrin, enda eru sæmileg laun fyrir þaÖ,
4—5 kr. á dag. Skólum er lokaÖ á sumrin,
foreldrar harnanna hafa not af þeim á ýms-
an hátt um há-bjargræðistímann. Líkt fyrir-
komulag er um skólagöngu barna í sveit-
28