Fagnaðarboði - 01.01.1950, Blaðsíða 4

4
FAGNAÐARBOÐI
Getsemane
Og þeir koma í garö, er heitir Getsemane, og
Hann segir viö lœrisveina sína: Setjist hér, meö-
an eg biðst fyrir. Og Hann tekur þá Pétur og
Jakob og Jóhannes meö sér, og tók að skjálfa og
láta hugfállast. Og Hann segir við þá: Sál mín
er sárlirygg állt til dauöa; bíðið hér og vákiö.
Og Hann gekk lítiö eitt lengra áfram, féll til
jarðar og baö, ef það væri mögulegt, að sú stund
liði fram hjá sér. Og Hann sagði: Abba, Faðir!
Allt er þér mögulegt; tak þennan bikar frá mér;
þó ekki sem eg vil, heldur sem þú vilt. Og Hann
kemur og hittir þá sofandi; og Hann segir við
Pétur: Símon, sefur þú? Gaztu ekki vakað eina
stund? Vakið og biðjið, til þess að þér fállið
ekki í freistni; Andinn er að sönnu reiðubúinn,
en höldið er veikt. Og enn veik Hann burt og
baðst fyrir með sömu Orðum. Og er Hann kom
aftur, hitti Hann þá sofandi, því að augu þeirra
voru yfirkomin af svefnþunga, og þeir vissu
ekki, hverju þeir skyldu svara Honum. Og í
þriðja sinn kemur Hann og segir við þá: Sofið
þér enn og hvílist? Það er nóg; stundin er kom-
in; sjá, Manns-Sonurinn er framseldur í hendur
syndaranna. Mark. llf. 32—Jfl
Guð hefir heyrt bæn þína, Sveinn, sagði pabbi,
og klappaði honum á kinnina og hann varð svo
glaður, svo hann varð að fara aftur að steinin-
um og þakka Guði fyrir bænheyrsluna. Og hér
hafði hann gefið Guði heit. Hann mundi svo vel
að hann hafði sagt: Eg vil alltaf vera þinn Jesús,
hjálpaðu mér alltaf til að trúa á þig og elska þig.
Eg var hamingjusamur þá, andvarpaði hann.
Nú var hann ekki hamingjusamur, þrátt fyrir að
hann var ríkur maður. Hann fann tómleikann
og óróann inni fyrir. Hann þráði aftur frið í
hjartað og hvíld fyrir sálina. Hann hafði svo oft
fundið þessa þrá, en nú var hún sterkari en áður.
Aðeins að mér liði eins og þegar eg var barn.
Löngun hans og þrá vaknaði til játningar og
bænar. Guð getur gjört alla hluti að þjónum sín-
um. Hann vaknar æ betur. Það var sem steinn-
inn talaði til samvizku hans í dag, og það var
bæði viðkvæm og alvarleg ræða.
Sveinn sá fortíðina, nútíðina og eilífðina. Tím-
inn líður svo fljótt og lífið er svo stutt. Þegar
dauðinn kemur. Hvað hefur maður þá fyrir allt
sitt erfiði? Og hann varð að svara: Ekkert! Hann
hafði svikið Drottin sinn og Frelsara. Heimur-
inn hafði ginnt hann til sín, burt frá Jesú. Það
var synd hans og óhamingja. Hann hafði kvatt
æskuvin»sinn, Jesú. Hann hafði breytt eins og
heimskingi, og hann áklagaði sjálfan sig sem
heimskingja. Og ræðan hélt áfram. Þú hefir
svikið Jesús Frelsara þinn, Sveinn. Þú gleymdir
Honum, sem elskaði þig og dó fyrir þig. Þú hefir
yfirgefið Hann, sem bar alla þína synd. Heim-
urinn er þér kærari, heldur en Hann. Samvizk-
an áklagaði hann. Herra Jesús, Herra Jesús and-
varpaði hann. Og hann heyrir sem kallandi rödd
Frelsarans: Eg er Jesú Frelsari þinn. Eg get ekki
svikið þig. Eg er ekki ótrúr eins og þú. Hann
liggur á hnjánum við fætur Frelsarans og bið-