Fagnaðarboði - 01.01.1950, Blaðsíða 7

FAGNAÐARBOÐI
7
Ó kæri Jesú -
2. Ég gekk í blindni, inngyrt í dauða
Ég gekk með myrkurs fyrsta
furstanum.
Þá æpti’ ég á blessað Blóð þitt
rauða.
Og brotin keðja hvarf, með
syndunum.
3. Haf þökk, ó Jesús, að ei var
kvartað,
Þótt öll til dauðans lægju kross-
ins spor
Þú veitir friðinn í veslings
hjartað,
Svo vetur hvarf, en inn kom
eilíft vor.
Harm. av N. Bjaerum.
#=F=rl —|V —fv =£-
'§^=f C' z "r 't "t V c r r -fV V r c
t. ó kœr i Jea úa, mín Ást in ein a. Á ég til lof
<¥:-r J* J' J r J' jr ¥ J - -T m tH J' ¥
-v— =b= -c- y=&-
r~J~—J ,i=

nK 'vn. -i nra ox i 6. m

7TTTTT er seðj - i hjart • a r r D u ^ mitt? Því þin var Náð • ■ J J r r j ^ n, og brauti LLL. n r

r

U—U—£—R—U
Q 1 ■"■■■ l vl 1 P K
a m i r m i u ^ k >... i ' u

-Z ? — - -Bz S “ J
" r r r c r C "C ^ * bein • a Að bjóð • u raér í Himn • a - rik - i j ¥ ,J tf.NJJN r þitt. J

t.—-f ~ T > 1 vr— I « J
s 1 1 i _ r m - i » a i

* v u
4. Upp allir vinir, syng lofsöng lýðum,
Til lofs og dýrðar þeim, er keypti oss.
Vor píl’grímsför, egnd með storm og stríð-
um,
Vort stundarkorn, ennþá er eilíft hnoss.
5. Já, heim er leiðin að hásætinu,
Og hver fæst þá um sólarbrenda kinn?
Og kofinn féll — kept var eftir hinu,
Að krýnast ást, og það var endirinn.
6. Þá skínum vér, um mið margra sóla.
Já, meir en stjörnur, með sitt leiftra skrúð.
Og hátt hjá Jesú um helga stóla,
I hátign situr ásta sveitin prúð.
7. 0 hugsið, bræður, um hátíð nýja.
Er hljómar drynja eins og vatnagnýr.
Og englar fríðir það endurvígja,
Er undra hjörðin heim til veizlu snýr.
8. Já, þín er tignin, og ástin eina.
Þú átt oss Jesús, við, þitt hjartablóð.
Og syndin afmáð, með afskrift hreina,
Nú öll til samans þín, og helg og góð.
ALMENNAR SAMKOMUR
BOÐUN FAGNAÐARERINDISINS
Austurgötu 6 — Hafnarfirði
Sunnudaga kl. 2 og 8 e. h. — Þriðjudaga kl. 8 e.h. —
Fimmtudaga kl. 8 e.h. — Laugardaga kl. 8 e. h.
Ræningjans bæn
Jesú minnst þú mín, þegar þú kemur í Kon-
ungsdýrð þinni! Og Hann sagði við hann:
San?ilega segi eg þér: í dag skaltu vera með
mér í Paradís. Lúk. 23, 1}2—43.
Þegar við á ný lifum upp atburðina, er gjörð-
ust meðal þjóðanna við krossfestingu Frelsara
okkar, getum við þá ekki lítillækkað okkur
með ræningjanum á krossinum og tekið undir,
er hann segir við Jesú: Jesú minnst þú mín, þeg-
ar þú kemur í Konungsdýrð þinni. Ræninginn
vissi, að Jesú hafði Konungsdýrð. Já, hann fann
náð fyrir augliti Guðs í iðrun.
Sonur Guðs, mitt í sterkasta stríðinu, dýpstu
hryggðinni og viðkvæmustu Föðurelskunni,
biðjandi sinn Föður i fullkominni elsku. Hann
hlaut að eiga ríki.
Jesús svaraði: Mitt riki er ekki af þessum
heimi; væri mitt ríki af þessum heimi, þá
hefðu þjónar mínir barist, til þess að eg
yrði ekki framseldur Gyðingunum; en nú
er mitt ríki ekki þaðan. Jóli. 18, 36.
Kristur átti stað fyrir iðrandi ræningja í Para-
dís. Þangað sem Páll postuli var hrifinn og
heyrði hin ósegjanlegu Orð, sem engum manni er
leyft að mæla. Les. II. Kor. 12, 4.