Fagnaðarboði - 01.03.1986, Blaðsíða 4

FAGNAÐARBOÐI
4
ar sem þangað sóttu samkomur, og komið vitinu fyrir
þá. En svo bætti hún við, að sig hafi alltaf langað til
að heyra tungutal, þ.e. talað tungum.
Ég hringdi til fjölskyldu sem ég vissi að sótti reglu-
lega samkomur hjá FGBMFI og varð það að sam-
komulagi okkar í milli, að við færum saman á
samkomuna næsta laugardag. Mér virtist þessu erindi
mínu hafa verið tekið með hinu mesta jafnaðargeði,
en síðar frétti ég að þau hefðu varla ráðið sér fyrir
fögnuði, er þau heyrðu að við ætluðum að koma með
þeim.
Við fórum í bíl þeirra og ókum um 30 mílur til litla
bæjarins, þar sem halda átti samkomuna. Þegar við
renndum inn á bílastæðið fann ég til sektarkenndar.
Hvað — ef einhver sem við þekktum sæi til okkar?
Síðan smeygðum við okkur svo lítið bar á, inn í sam-
komuhúsið.
Guðsþjónustan hófst með söng. Ég átti bágt með
að trúa því, én ég fann hversu andrúmsloftið var
þrungið gagnkvæmum kærleika og fögnuði í Drottni
Kristi Jesú. Sumir lofuðu og vegsömuðu Hann upp-
lyftum höndum. Djúpur innri fögnuður ljómaði af
andlitum viðstaddra, sem all-t of sjaldan sést á venjuleg-
um hefðbundnum guðsþjónustum. Það sem fyrir augu
bar þarna, var mér að mestu framandi, en fókið eðli-
légt og algerlega laust við öll merki múgsefjunar. Þegar
við hjónin litum hvort á annað, leyndi sér ekki, að
sama spurningin brann á vörum okkar beggja: Hvern-
ig getur þetta fólk eignast slíkan fögnuð trúarinnar?
Eftir sönginn bar ræðumaður, Bob Lewis, fram sinn
vitnisburð. Þar fékk ég að heyra, að hann hafði glímt
við söfnu spúrningar og ég. Líkja mátti lífi okkar
béggja saman á margan hátt.
Að athöfninni lokinni fórum við Bettý að tala við
prédikarann. Hann var afar vingjarnlegur og sýndi,
að hann bar einstæða umhyggju fyrir okkur sem per-
sónulegum einstaklingum. Hann spurði, hvort við
vildum eða óskuðum eftir að taka við því, er Guð
hefur fyrirbúið mönnunum, öðlast fylling gjafa Hans.
Við svöruðum þessu játandi. Þá báðu þau Bob Lewis
og kona hans fyrir okkur og hlutum við Bettý skírnina'
í Heilögum Anda á sömu stundu. Ólýsanlegur fögnuð-
ur fyllti hjörtu okkar og bæði fórum við að tala
tungum, bera fram lofgjörð og bænir á framandi tung-
um. Ég hafði aldrei áður séð andlit konu minnar ljóma
af slíkum fögnuði sem þá.
Þegar við vorum í þann veginn að fara niður af pall-
inum bað eiginkona prédikarans okkur að hinkra við.
„Bíðið andartak“, sagði hún, en vék sér síðan að
manni sínum með þessum orðum: „Ég trúi að við
eigum að biðja fyrir þessari konu, hún þarfnast lækn-
ingar.“ Síðan lögðu þau hendur yfir okkur og báðu
til Drottins, en við gátum ekki risið undan ofurþunga
kraftarins og féllum niður. Á meðan Bettý lá þar,
heyrði hún Drottiit tala til sín þessum huggunarríku
orðum: „Þú þarft ekki að leita til lyfjanna þinna fram-
ar, Ég hefi læknað þig“.
Nú eru 8 ár liðin frá þessum atburði og Bettý hefur
aldrei fundið fyrir þessum kveljandi ótta aftur. Engar
dvalir á sjúkrahúsi, engar lyfjatökur, engar vitjanir til
lækna, allt burtu máð. Hinn mikli Læknir, Lausnari
mannanna, snart hana þetta kvöld og gerði hana heila
af fjölda meina. Tveim vikum síðar varð henni einnig
ljóst, að hún þurfti ekki að nota gleraugu.
Loksins hefi ég fundið og öðlast þá lífsfyllingu sem
mig skorti árum saman. Við trúum því, að Drottinn
noti okkur sem verkamenn í víngarði sínum.
Þeir sem þjóna fámennum söfnuðum í litlum bæjum
og þorpum, kunna að hugsa sem svo, að starf þeirra
og þjónusta beri lítinn ávöxt. Við þá vil ég segja:
„Verið hughraust. Ivarlar og konur þarfnast boðskap-
arins sem þið hafið að flytja, þarfnast kærleika ykkar
og umhyggju. Verið þolgóð og Drottinn )esús mun
sjá um verk þjóna sinna“.
Mér verður líka hugsað til starfsbræðra minna, von-
svikinna í starfi sínu sem finna að þeir hafa farið
einhvers á mis til þjónustunnar, þrátt fyrir menntun
og vinsældir. Drottinn á sína vini til að leiðbeina, svo
við öðlumst þann trúarstyrk og lífsfyllingu gjafa Drott-
ins, sem okkur er nauðsynleg. Um það get ég gleggst
borið vitni af eigin reynslu.
(Lauslega þýtt úr tímaritinu Vóice).
Guð gefi ykkur sanna
jólagleði og blessunarríkt
nýtt ár, í Jesú nafni.