Bæjarins besta - 23.06.2011, Qupperneq 10

10 FIMMTUDAGUR 23. JÚNÍ 2011
Stefán náði að haga því svo að
hann vann í einn mánuð í senn
um borð í togaranum og dvaldist
hinn mánuðinn fyrir sunnan, þar
sem hann lagði stund á nuddnám.
„Ég ætlaði bara að nudda í frí-
unum, en svo gekk þetta svo vel
að ég komst varla út á sjó. Ég
þurfti eiginlega að gera eitthvað
í málinu og tók þá áhættu að sleppa
besta plássinu á Júllanum og
reyna það sem enginn hafði trú
á. Ég sá fram á að það væri snið-
ugt að opna stofu í bænum,“ segir
Stefán sem festi þá kaup á hús-
næðinu sem hýsir Stúdíóið enn
þann dag í dag.
„Þegar ég ákvað að kaupa það
ætlaði ég bara að vera með nudd-
stofu, en ég sá fram á að ég þyrfti
að hafa eitthvað með. Svo ég
flutti inn sjö tækjabekki sem tóku
á öllum líkamanum. Þetta var
eiginlega algert rugl, bekkirnir
gerðu allt fyrir þig, hreyfðu mag-
ann og bakið og alltsaman!,“ rifj-
ar hann upp og hlær við.
„Þetta gekk vel, en eftir sjö,
átta mánuði kviknaði í stúdíóinu
og það brann allt að innan. Mér
var kennt um, sagður brennu-
vargurinn af því að þetta var mjög
líklega íkveikja. Hins vegar hafði
gleymst að læsa húsinu þetta
kvöld vegna misskilnings,“ segir
Stefán frá. Hann fékk í kjölfarið
taugaáfall og lenti á spítala. „Það-
an fór ég í fangelsi og svo aftur
upp á spítala. Menn héldu víst að
þetta væri einhver leikaraskapur
í mér!“ segir hann frá.
„Ég var svo sýknaður af þessu.
Ég var samt með lélegan lögfræð-
ing, en þetta var ekki nokkurt
vit. Ég tapaði svo miklu á þessu
sjálfur að það var augljóst að ég
hafði ekki nokkra ástæðu til að
gera þetta!“ segir hann og brosir.
Gott að þekkja fólkið
Stefán segir rekstur Stúdíó Dan
hafa gengið þokkalega í öll þau
24 ár sem hann hefur haft hann
með höndum, þó að tapið sem
bruninn hafði í för með sér hafi
sett mikið strik í reikninginn. „Ég
hef verið að reka tapið á undan
mér allan tímann. Við konan mín
höfum þess vegna alltaf unnið
eins og skepnur. Vinnudagurinn
minn er þannig að ég vakna kortér
yfir fimm, nema á helgum, og
vinn til átta á morgnanna í Stúdí-
óinu en fer þá í Ráðgjafasetrið.
Þar er ég svo frá átta til svona
fimm eða sex, og fer svo aftur
upp í stúdíó. Ég er búinn að vinna
klukkan níu á kvöldin. Þá fer ég
nú yfirleitt fljótlega að sofa. Mað-
ur gerir ekkert mikið meira!“
segir hann og hlær.
Fyrir fimm árum tók hann sig
til og menntaði sig sem ráðgjafa,
en ráðgjöfin er stór hluti af starfi
hans í dag. „Ég ætlaði nú bara að
einbeita mér að áfengisráðgjöf
en svo atvikaðist þetta þannig að
það kom fullt af fólki til mín sem
hafði engin áfengisvandamál. Ég
gef mig núna út fyrir að vera
einstaklings-, hjóna- og pararáð-
gjafi líka. Það hefur gefist mjög
vel,“ segir Stefán, sem segir það
kost að starfa í jafn litlum bæ og
Ísafjarðarbæ.
„Ég þekki alla og það er bara
gott, ég nýt góðs af því! Hjá sál-
fræðingi fara margir tímar bara í
að kynnast fólki, en ég þekki það
fyrir,“ segir hann brosandi. „Svo
er það líka þannig að þó fólk
hittist hér á biðstofunni veit eng-
inn hvað hinn er að gera, það
gæti verið að fara í nudd til mín,
í ráðgjöf, í snyrtingu eða heilun,“
útskýrir hann.
Að auki hafa Sólstafir aðstöðu
á Ráðgjafa- og nuddsetrinu og
halda þar fundi og hópfundi, en
önnur dóttir Stefáns, Harpa, starf-
ar með samtökunum.
Einbeitir sér
að nuddi og ráðgjöf
Stefán hefur lengi haft áhuga á
andlegum málefnum og var for-
maður í JC- hreyfingunni og Sál-
arrannsóknafélaginu á svæðinu
til margra ára. „Svo ákvað ég
bara að einbeita mér að einu,
vera bara góður nuddari en fara
ekki út í að vinna með heilun og
reiki eða slíkt. Ég hef pælt mikið
í því og tekið mörg stig í því
flestu,“ útskýrir Stefán.
„Ráðgjöfin átti bara að vera
framhald af því sem ég var að
gera fyrir SÁÁ-samtökin hérna,
til að hjálpa fólki. Það er nú þann-
ig að margir sem þurfa að fara í
meðferð leita til mín, sennilega
af því að ég hef aldrei farið í
felur með að ég er óvirkur alkó-
hólisti,“ segir Stefán.
Eftir því sem Stefán hefur
starfað meira við ráðgjöfina hefur
hann fundið fyrir skorti á ýmsum
gögnum og upplýsingum til að
nota við hana. „Ég var búinn að
skrifa niður punkta hjá mér og
safna upplýsingum í tvö, þrjú ár
og gaf svo út fyrstu bókina mína
núna fyrir jólin. Það er bænabók,
en töluvert öðruvísi en flestar að
því leyti að Guð eða Jesú kemur
hvergi fyrir,“ segir hann og bros-
ir.
„Í bókinni er morgunbæn og
kvöldbæn fyrir hvern dag, svo
gerir maður hvern dag upp á
kvöldin og vikuna alla á laugar-
degi. Bókin seldist nú bara upp á
nokkrum dögum og ég hef fengið
góð viðbrögð við henni. Ég sem
ætlaði ekki að þora að gefa þetta
út! Ég er nú þekktur af öðru en
skrifum og bókaútgáfu,“ segir
hann og brosir.
„Ég hef síðan gefið út tvær
bækur til viðbótar. Önnur er ólík
bænabókinni að því leyti að þar
er ekki beðið til neins æðri máttar,
heldur farið með hvetjandi og
styrkjandi tilvísanir til að takast
á við daginn og meta að kvöldi
hvernig til tókst. Loks er það
Svarta bókin, nokkurs konar dag-
bók, sem bara er ætluð sem með-
ferðarbók,“ útskýrir Stefán. „Mér
fannst vanta bók fyrir fólk sem
er í ráðgjöf til að skrifa í á hverj-
um degi. Það kemur svo með
hana til ráðgjafa viku- eða
hálfsmánaðarlega og þar er farið
yfir hvern dag fyrir sig og málin
krufin. Það má segja að hjálpar-
bókin hafi nú þegar sannað sig
og þeir sem hafa verið í ráðgjöf
hjá mér hafa verið ánægðir með
bókina,“ segir hann.
Eignaðist son
á gamals aldri
Það er óhætt að segja að Stefán
sé lífsglaður maður sem er
óhræddur við að prófa nýja hluti.
Það æðruleysi sem virðist ein-
kenna hann hefur eflaust komið
að góðum notum þegar upp úr
kafinu kom fyrir nokkrum árum
að hann ætti 35 ára gamlan son,
sem árum saman hafði verið
rangfeðraður. Aðspurður segir
Stefán alla hlutaðeigandi hafa
tekið vel á því máli.
„Við Ingi Þór erum núna að
reyna að hafa samband og mynda
tengsl. Honum var tekið vel af
allri fjölskyldunni minni - enda
var hann náttúrulega getinn áður
en ég gifti mig, sko, ég var ekki
nema hálfgerður krakki! Við
skulum hafa það eins og merk
kona sagði: það er betra að það
fjölgi en fækki,“ segir Stefán og
brosir.
Hann segist annars vera á góð-
um stað í lífinu. „Ég er lífsglaður
og hraustur mér líður vel og hef
alltaf stundað líkamsrækt með
mikilli ánægju. Ég hef líka gert
allt sem mér dettur í hug hvað
varðar ferðamennsku. Ég hef
verið guide með Sigga Hafberg
frá Flateyri á kajökum og farið
marga túra í Jökulfirðina og í
Arnarfjörðinn. Ég hef labbað
Hornstrandir í mörg ár og verið
guide þar líka, hjólað Svalvoga-
veginn og eins hef ég hjólað upp
á Straumnesfjall, gengið hinn
svokallaða Laugaveg, sem er nú
mjög ólíkt Hornstrandaferðum.
Ég keppti líka á kajak í mörg ár
og tók þátt í garpamótum á skíð-
um og vann meira að segja bikar
fyrir skvass!“ þylur Stefán upp.
„Því segi ég það, ég hefði átt
að vera á rítalíni,“ segir hann og
hlær við. „Ég hef gert svo margt
af því sem mig hefur langað til
að gera,“ heldur hann svo áfram.
„Kannski fer ég á skak og sjó-
stöng þegar ég verð gamall, en
mér líður vel á sjónum. Ég hef
skipstjórnarréttindi á 30 tonna
bát og eins er ég með vélavarða-
réttindi en ég ákvað að skella
mér í það á gamals aldri. Ég hef
í gegnum tíðina málað mikið og
teiknað og það mun verða mitt
tómstundagaman þegar aldurinn
færist yfir,“ segir Stefán.
„Ég er hamingjusamur og tel
mig ríkan að eiga yndislega konu
og fjögur góð börn á lífi ásamt
níu barnabörnum. Lífið er gott,“
bætir hann svo við - og það fá að
vera lokaorðin.
Ívan Breki Guðmundsson,
13 ára Ísfirðingur, gekkst undir
siðfestu að hætti Ásatrúar-
manna í Skatnavör í Arnardal
á sunnudag. Ákvað hann sjálf-
ur að siðir Ásatrúarmanna hent-
uðu sér betur á meðan flestir
jafnaldrar hans undirbjuggu
fermingu. „Ásatrú tengist
mikið náttúrunni og að bera
virðingu fyrir landvættunum.
Eins er hún hluti af sögu Ís-
lendinga og mér fannst gildin
sem hún kennir mjög góð og
sönn,“ segir Ívan Breki. Hann
undirbjó sig fyrir stóra daginn
með því kynna sér Ásatrú og
lesa Hávamál. Mest af efninu
las Ívan Breki sjálfur með að-
stoð Eyvindar Eiríkssonar
Vestfjarðagoða í gegnum ver-
aldarvefinn en hann er búsettur
í Noregi yfir vetrartímann.
„Maður þurfti að pæla mikið
í þessu sjálfur og finna út hvað
þetta þýðir fyrir mann sjálfan.
Ég hef lesið líka mikið í norr-
ænni goðafræði og finnst sög-
urnar af goðunum mjög skemmti-
legar.“
Ívan Breki heillaðist einmitt
af Ásatrúnni upp er hann byrj-
aði að lesa í bók sem fjallaði
um goðin. Hann hafði þá
reyndar nokkrum árum áður
tekið þátt í brúðkaupi móður-
systur sinnar sem var að heiðn-
um sið. Síðan hann tók ákvörð-
unina um að heiðra gildi heið-
inna manna hefur hann sótt
nokkur blót sem haldin hafa
verið á Vestfjörðum og hyggst
gera það áfram.
Töluverður fjöldi vina og
ættingja var viðstaddur athöfn-
ina og var það mál manna að
það hafi verið skemmtileg upp-
lifun að vera þátttakandi í slíkri
vígslu. Ekki skemmdi fyrir að
dagurinn var bjartur og fagur.
Siðfestan fór fram við fjöruborðið í blíðskapar-
veðri í Arnardal. Á myndinni er Ívan Breki,
Eyvindur Vestfjarðagoði og Anna Sigríður
Ólafsdóttir sem aðstoðaði við athöfnina.
Valdi Ásatrú fram
yfir ferminguna
Athöfnin fólst meðal annars í því að Ívan drakk
af horni og færði dreypifórn til heiðurs góðra vætta.