Franskir dagar - 01.07.2010, Blaðsíða 11

Franskir dagar - 01.07.2010, Blaðsíða 11
Franskir dagar - Les jours frangais Onen, en þeir störfuðu í bræðslunni hjá Hans. Arne mun hafa verið nasisti og gekk um með ótal merki á bringunni, þá stundaði hann sjóböð daglega. Jóhann fermdist ásamt þrettán öðrum vorið 1946. Þótt fermingargjafirnar hafi ekki verið margarvarþó ein sem átti eftir að breyta lífi hans. Frá foreldrum sínum fékk hann forláta harmonikku af Hohner gerð, sem þau fengu til landsins með þýskum togara sem kom a.m.k. tvisvartil Austurlandstil að sækja mat- væli sem farið var með til Þýskalands. Pabbi fékk skipstjórann til að kaupa harmonikkuna. Nokkrir þýskir togarar komu til Fáskrúðsfjarðar eftir stríð. Áhöfnin seldi ýmsan varning og keypti í staðinn föt og mat. Jóhann og Guðný nýgift árið 1955. Wathneshúsið. „Ég var sjálfmenntaður í harmonikkuleiknum, hafði gott tóneyra, hlustaði á Ríkisútvarpið og Radio Lux- emburg og æfði mig svo langt fram á nætur við mismikla ánægju fullorðna fólksins. Fermingarárið mitt byrjaði ég að spila á böllum I Templaranum. í þá daga tíðkaðist ekki að greiða fyrir slíkt, þá kost- aði tíkall inn á ballið. Gjarnan vorum við tveir til þrír að spila, auk mín spiluðu oftast á þessum árum Daddi í Mánagarði (Óðinn G. Þórarinsson) og Laugi í Dvergasteini (Guðlaugur Aðalsteinsson)." Jóhann spilaði nokkrum sinnum á vegum ungmennafélags- ins Árvakurs á dansleikjum félagsins í bragganum við Gilsána, á böllum í stóru tjaldi I Hafnarnesi og einnig I Staðarborg I Breiðdal. Húnvetningurinn Gunnar Ólafsson var barnaskóla- kennari á Búðum. Hann var mikill skíðamaður og eldhugi, stofnaði skíðafélagið Svan og kenndi á skíði. Öflug starfsemi var hjá félaginu. Fyrir samskot var keyptur herbraggi á Reyðarfirði, hann tekinn niður, fluttur milli fjarða með mótorbáti og borinn upp í hlíðina inn og upp af þorpinu, fyrir ofan Ljósaland, þar sem hann var reistur og nefndur Svanastaðir „Ég tók þátt af miklum áhuga og mig minnar að bragg- inn, sem var al Istór, hafi verið byggður þar árið 1945, eða var það '46? Oft fór unga fólkið og dvaldi þar heilu helgarnar, stundum milli 30-40 manns I einu, ylurfékkst I braggann með koxofni. Fimustu skíða- mennirnir voru Ásmundur Jónsson, Óskar Ágústsson, Trausti Gestsson og Hjalti Eyjólfsson. Við héldum skíðamót reglulega, m.a. Skíðamót Austurlands þar sem keppt var I svigi og stökki. Einnig voru mót á Fagradal og Seyðisfirði þar sem við kepptum. Engin togbraut var, heldur gengum við upp og renndum okkur niður. Félagið keypti skíði fyrir hópinn, það voru tréskíði án stálkanta, en með gormabindingum. Starfsemin lagðist að mestu niður þegar Gunnar flutti til Neskaupstaðar en þar reif hann upp skíðaáhug- ann af miklum myndugleika." Um tíma var sund kennt í Ósnum innan við þorpið en sundlaug var tekin í notkun á Fáskrúðsfirði í júlí 1947. Eftir að ungmenni drukknuðu við bryggjur á Búðum upphófust miklar umræður um hvort byggja Myndin af sildarplaninu er tekin 1964, þá var enn saltað meðfram bandinu niður á bryggjunni. Bátarnir við bryggjuna eru Úgri RE, Rán SU og Sunnutindur SU 59. Á efri hæð hússins með gluggunum framan á sem er lengst til vinstri voru verbúðir á efri hæðinni og litil skrifstofa. Á neðri hæðinni var mötuneyti og eldhús. Ráðskona var Sigurlaug Ouðmundsdóttir á Brimnesi. Dixilkompan var þarsem öll verkfærin vorugeymd, dixlar, botnajárn, drifholt, borar, tappar, tunnugrinduro.fi. Innari dixilkompunni vorum.a. geymd kryddin sem blönduð voru i sildina og sykurinn sem mörgum þótti gott að komast í. Manonhúsið er siðan þar við hliðina. Dodge vörubill er fremst á myndinni, Jói I Þingholti (Jóhannes Sigurðsson) var lengst af bilstjóri á þessum bil. ætti sundlaug. „Slysavarnadeildin barðist fyrir byggingu hennar, með ömmu mína Sigríði fremsta í flokki." Sundlaugin og leikfimisalurinn voru byggð I sjálfboðavinnu, gengið var í hús og skrifuð niður vinnuframlög fólks. Fyrst var sundlaugin kynnt með kolum og seinna með olíu. „Ég var þar í sundkennslu fyrsta árið hjá Ólafi Ólafssyni frá Seyðisfirði. All- nokkuð var um að krakkar frá öðrum stöðum kæmu á sundnámskeið." Fyrstu flugvélarnar sem lentu á Fáskrúðsfirði hétu Svalan og Örninn. Þær lentu í fjörunni við Oddeyri. Allir þorpsbúar fóru I fjöruna til að skoða dýrðina. Þetta mun hafa verið rétt eftir 1940. Menntavegurinn Haustið 1946 fór Jóhann I Alþýðuskólann að Eiðum, en þar stunduðu þá tæplega eitt hundrað nemendur nám. Á Eiðum var hann I þrjá vetur, þann fyrsta eini Fáskrúðsfirðingurinn. „Oft gekk illa að komast á milli, ég fór með mótorbáti til Eskifjarðar og gekk svo á skiðum upp Fagradal í Eiða. Það vottaði ekki fyrir heimþrá enda mikið að gera alla daga, mest var ég i sundi ogfótbolta, en einnig æfðum við fimleika og sýndum. Við fórum lítið á böll enda var það illa séð af skólayfirvöldum". Á námsárunum á Eiðum vann Jóhann eitt árið I símavinnu, annað I vegavinnu fyrir sunnan fjörðinn og bjó þá I tjöldum á túninu á Sævarborginni ásamt 15 öðrum og þriðja sumarið á Oddaverkstæðinu hjá Einari Sigurðssyni við byggingu Hraðfrystihússins. Sumarið fyrir fermingu vann Jóhann við að leggja sjálfvirka símann í jörð í þorpinu, en flokkur vaskra pilta handgróf skurðina. Þeirri vinnu lauk á einu sumri. 18 ára gamall fór Jóhann í íþróttaskólann á Laug- arvatni, yngsti nemandi sem hafði verið tekinn inn I skólann. „Við vorum sex strákar og sex stúlkur, mér líkaði vistin vel þráttfyrir strangan aga. Viðfengum lítið að umgangast aðra nemendur á Laugarvatni, hvorki í Alþýðuskólanum né I Kvennaskólanum og helgarferðir til Reykjavíkur voru ekki leyfðar, þeir sem áttu heima I borginni fengu ekki einu sinni að fara heim um helgar. Ég hafði harmónikkuna með á Laugarvatn og spilaði á hana í Mörk, þar sem við gistum, þar vorum við með hljómsveit. Að loknu náminu á Laugarvatni fór ég á vegum íþróttakennarasambandsins í nokkra mánuði til Þingeyrar til kennslu. Þar bauð ég uppá námskeið í gömlu dönsunum sem urðu geysivinsæl og hús- fyllir var þar dag eftir dag. Á Þingeyri bjó ég hjá gömlum hjónum sem notuðu orðatiltæki sem ég hafði ekki heyrt áður, eins og að vaða I sjálfum sér, sem táknar að vaða berfættur og ýmislegt fleira kom mér á óvart." Eftir dvölina á Vestfjörðum kenndi Jóhann sund og handbolta í Skagafirði, „liðin sem ég þjálfaði endaðu á að keppa á Eiðum sumarið eftir”. Næstu tvo vetur stundaði hann nám í Handíða- og myndlistadeild Kennaraskólans og vann með náminu á húsgagnaverkstæði í eigu Birgis Ágústssonar frá 11

x

Franskir dagar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Franskir dagar
https://timarit.is/publication/1108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.