Vestfirðir - 12.02.2015, Blaðsíða 9

12. Febrúar 2015 9
Strandirnar búa yfir töfrum
Frá blautu barnsbeini var ég alin upp við það að Strandirnar ættu sér engan sinn líka í veröldinni.
Foreldrar mínir voru bæði fædd hér
sem og eldri bræður mínir.
Mér þótti alltaf pínulítið súrt, þegar
ég var lítil að vera ekki fædd hérna
líka því þegar gömlu, góðu dagana
bar á góma þá var eins og raddblærinn
breyttist. Ljómi færðist yfir andlitin
og svo endaði allt saman iðulega í
miklum hrossahlátri.
Sögurnar báru það með sér að
hvergi í veröldinni væri fegurra,
hvergi fleiri hraustmenni saman
komin og síðast en ekki síst hvergi
skemmtilegara fólk enda nær daglega
sagðar hreysti- og skemmtisögur og
hvert tækifæri notað til að endurnýta
hnyttin tilsvör.
Það var sem sagt deginum ljósara að
Strandirnar hlytu að búa yfir töfrum
sem hvergi annars staðar væri að
finna.
Þegar ég var um það bil að ljúka
guðfæðináminu var prestsembætti
auglýst til umsóknar á Hólmavík.
Það vildi mér happs að enginn sótti
um embættið á móti mér svo það var
að hrökkva eða stökkva. Þarna var
tækifærið sannarlega komið og nú
skyldi láta reyna á, hvort satt reyndist,
það sem fyrir mér hafði verið haft
öll æskuárin og ef svo væri, í hverju
töfrarnir væru fólgnir.
Skólasystkini mín, sum hver, höfðu
ekki hugmynd um hvar staðurinn var
á landinu.
Á þeim tíma voru símaskár með Ís-
landskorti enn í notkun og ég man að
ég þurfti, oftar en einu sinni, að draga
símaskrána fram til að sýna þeim svart
á hvítu hvar Hólmavík væri.
Og vinirnir, þeir hristu örugglega
höfuðin í laumi og hugsuðu með sér
að ég myndi nú ekki endast þarna
lengi.
En ég lagði samt ótrauð af stað og ég
var ekki búin að vera hér lengi þegar
ég sannreyndi það sem mig hafði
reyndar lengi grunað að töfrarnir
fælust í stórfenglegri náttúru og góðu
mannlífi.
Fámennið hefur auðvitað bæði
sína kosti og galla. Flest höfum við
ákveðnar skoðanir á mönnum og mál-
efnum. Okkur finnst náunginn oft vita
fullmikið um okkur og stundum jafn-
vel meira en við sjálf. Á móti kemur
það, að hver einstaklingur verður
stærri og mikilvægari en í fjölmenn-
inu og samkenndin sem við þurfum
svo oft á að halda verður einlægari.
Okkur Strandamönnum þykir líka
undur vænt um umhverfi okkar og
náttúruna.
Við erum þakklát fyrir að þurfa
ekki að ferðast langar leiðir á vorin
til að sjá og finna náttúruna vakna af
dvala og við fylgjumst t. d. nákvæm-
lega með því hvar tjaldurinn verpir
við vegkantinn og reynum eftir bestu
getu að tryggja að hann fái frið til að
koma ungunum sínum upp.
Og litadýrðin á haustin, gæti hún
orðið fallegri annars staðar eða berja-
löndin betri?
Að ógleymdu logninu, hvort sem er
að sumri eða vetri, og spegilsléttum
Steingrímsfirðinum sem er engum
öðrum líkur.
Salómon konungur var nafntogaður
fyrir speki sína og í orðskviðum sem
kenndir eru við hann segir: „Glatt
hjarta gerir andlitið hýrlegt.“ Orð-
skv. 15.13
Ég veit svo sem ekki hversu vel
sóknarbörn mín eru að sér í speki
Salómons. Hitt hef ég hins vegar reynt
á tuttugu og þriggja ára búsetu minni
hér við Steingrímsfjörð að Stranda-
menn virðast lifa samkvæmt þessari
speki, hvaðan sem hún kemur þeim.
Já, við eigum svo margt gott að
þakka fyrir og mér sýnist að Strand-
menn hafi fyrir löngu gert sér grein
fyrir því að það er fyrst og fremst glatt
hjarta og jákvætt hugarfar sem gerir
lífið þess virði að lifa því.
Þeir hafa líka komist að því að það
má endurvinna nánast allt, m.a. s.
Guðsorðið og þess vegna reynist áð-
urnefnt orðtak líka vel sé því snúið
við, því að að „hýrlegt andlit gerir
hjartað glatt. “
Með bestu kveðjum af Ströndum,
Sigríður Óladóttir
Séra Sigríður Óladóttir, sóknarprestur
Hólmavíkurprestakalli.
Sólarkaffi Ísafirðingafélagsins 2015-02-10
Ísfirðingafélagið er 70 ára á þessu ári og var geysivel mætt á sólarkaffið. Um 700 manns voru í Hörpunni í Reykjavík
og skemmtu sér hið besta undir söng Sunnukórsins og hátiðarræðu Eiríks Böðvarssonar.