Víkurfréttir - 29.03.2012, Qupperneq 15

15VÍKURFRÉTTIR • FIMMTUdagUrInn 29. Mars 2012
Dýrabær Krossmóa, Reykjanesbæ || Dýrabær Smáralind || Dýrabær Kringlunni || sími 511-2022 || www.dyrabaer.is
Opnum í Krossmóa

Hundamatur Kattamatur
Mikið úrval og frábær opnunartilboð
hún hiklaust með því námi fyrir
þá sem hyggja á frekara listnám.
„Módelteikningin hjálpaði mér
helling, þar sem ég kunni ekki
að teikna mannslíkamann áður,
en það að teikna er ekkert nema
æfing.“ Eftir Myndlistaskólann
flutti hún til Danmerkur í eitt ár
og lærði að sauma í textílskólanum
Holte sem er rétt fyrir utan Kaup-
mannahöfn. „Í svona námi er
nauðsynlegt að kunna að sauma
ef þú ætlar að geta verið sjálf-
stæður fatahönnuður. Þú verður
að geta saumað flíkina sjálf/-ur
ef þú ætlar að hanna heila línu
og láta framleiða svo hún verði
nákvæmlega eins og þú vilt að
hún sé. Ef þessi grunnur hefði
ekki verið til staðar hefði ég frekar
gefist upp á náminu í Madrid.“
Lokaverkefni úr silki og ís-
lenskri ull
Arna vann að lokaverkefni sínu í
fæðingarorlofinu og lokaverkefnið
var í raun fjögur „look“ sem hún
útfærði og fullkláraði. Hvert
„look“ samanstóð af silkikjól úr
mjúku silki og ullarpeysu úr ís-
lenskri ull. Í verkefninu má því
sjá togstreitu á milli rómantíkur
(silkið) og ákveðinnar hörku
(ullin). Það fór mjög mikil vinna
í hverja peysu þar sem þær voru
að mestu leyti handprjónaðar. „Ég
var með silkikjóla úr mjög fínu
silki sem ég lét sauma fyrir mig og
svo prjónuðum við Hrafnhildur
föðursystir mín peysurnar úr
grófri ull. Kjólarnir voru undir
peysunum og hugsunin var sú
að ef útlendingar myndu kaupa
peysurnar, þá væru þeir alla vega
í silkikjólum undir þeim. Aðal-
hugsunin á bak við verkefnið var
þó að vera hönnuður á Íslandi.
Ísland er staðurinn sem ég vil búa
á. Það er langbest að vera hér og
við gerum okkur oft ekki grein
fyrir hversu gott við höfum það. Ef
þú ert á eyju, þá áttu að geta notað
það hráefni sem er í boði á eyjunni
hverju sinni en ekki vera háður
innflutningi á öðrum efnum.“
Arna sló heldur betur í gegn með
lokaverkefni sitt og fékk fyrir það
einkunnina 9,7 sem er ekki algengt
í svona námi. „Það var ótrúlegt,
þegar ég kláraði að verja verkefnið
mitt tilkynnti skólastjórinn minn
mér að ég myndi útskrifast með
einhvers konar viðurkenningu. Þá
hélt ég að það væri einkunnin 8,0
og var ótrúlega ánægð með það.
Svo fékk ég email með einkunn-
inni minni og þá blasti við mér
9,7! Ég þurfti nokkrum sinnum
að athuga hvort ég væri örugg-
lega að sjá rétt þar sem svona
háar einkunnir sjást sjaldan.“
Kann betur að meta hvað ég
hef hér heima
Mesti kosturinn við að hafa farið
erlendis í nám segir Arna vera að
nú geri hún sér betur grein fyrir
hversu gott hún hefur það á Ís-
landi. „Mér fannst mjög gaman
að flytja til Spánar, maturinn var
góður og Spánverjarnir hressir
og skemmtilegir. Þeir eru samt
sem áður mjög skapmiklir og
óskipulagðir. Mér finnst að Ís-
lendingar megi vera stoltir af
því hversu sveigjanleg við erum.
En ég lærði heilmikið á því að
búa erlendis og mæli með því
að allir flytji út í að minnsta
kosti eitt ár til að sjá hversu gott
við höfum það hér heima.
Það erfiðasta við að búa í öðru
landi var að vera í burtu frá
fjölskyldunni. „Ég er mikil
mömmustelpa og við systurnar
erum mjög nánar. Svo var rosalega
erfitt að vera frá kærastanum
mínum. Ég held samt að það hafi
hjálpað mér að vera svolítið utan
við mig og vera ekki að hugsa
of mikið um að sakna þeirra.“
Komin með harðan skráp
Í slíku námi þar sem sífellt er verið
að gagnrýna verkefni nemenda
er mikilvægt að geta þolað hana,
hvort sem hún er góð eða slæm.
„Númer eitt, tvö og þrjú er að geta
tekið gagnrýni í þessum bransa og
koma sér upp hörðum skráp. Það
er líka frábært fyrir mann sjálfan
að hlusta á skoðanir annarra ásamt
manns eigin, til að haldast niðri á
jörðunni og gera sér grein fyrir að
þú vitir ekki alltaf best. Það skiptir
einnig miklu máli þegar kemur
að því að vinna í hóp því þá þurfa
allir að leggja sitt af mörkum.“
Er hippi í sér og leyfir hlut-
unum að gerast
Arna fær fyrst og fremst sinn
innblástur frá málverkum og
arkitektúr. „Ég er hrifin af abstrakt,
formum og mismunandi litasam-
setningum. Íslensku byggingarnar
eru líka einstaklega fallegar og
veita mér mikinn innblástur.“
Þegar hún er spurð um framhaldið
vill hún lítið ákveða fyrirfram.
„Ég er dálítill hippi í mér og vill
leyfa hlutunum bara að gerast. Ég
er alltaf að skissa og hugsa hvað
ég á að gera en ég þori ekki að
segja hvað sé næst því það gæti
svo orðið eitthvað allt annað.
Eins og staðan er í dag beinist
áhugasviðið að barnafötum.“
Hún gæti jafnvel hugsað sér að
taka framhaldsnám í einhverju
öðru listtengdu, til dæmis mynd-
list eða markaðsfræði á sviði
listar og hönnunar en það eina
sem hún veit er að hún vill vera
í kringum list. „Ég ætlaði alltaf
að verða listmálari, vera með
vinnustofu, skvetta málningu og
vera með úfið hárið. Það hefur
alltaf verið einhver draumur.“