Ægir - 01.04.2004, Side 37

37
U M R Æ Ð A N
samkeppni við verksmiðjur í Evr-
ópu og Bandaríkjunum. Þegar til
lengri tíma er litið má því frekar
búast við að samkeppnin beinist
gegn slíkum verksmiðjurekstri
fremur en flakavinnslunni á Ís-
landi, svo að dæmi séu tekin.“
Samherji sendir
kolmunna til Kína
„Það er því ekki víst að okkur Ís-
lendingum stafi ógn af Kína.
Þvert á móti getur Kína gefið
okkur ákveðin tækifæri svo sem
að fullvinna kolmunna. Í dag fer
stærstur hluti kolmunnaaflans í
bræðslu en ein ástæða þess er að
ekki hefur tekist að ná samning-
um um kvótaskiptingu
kolmunnastofnsins milli landa.
Meðan nánast óheftar veiðar ríkja
hugsar hver þjóð um að veiða sem
allra mest til að styrkja sína eigin
stöðu í framtíðarsamningum.
Samherji hefur verið að gera
tilraunir með að frysta kolmunna
um borð og senda hann síðan til
endurvinnslu í Kína. Þar er hann
unninn í blokk sem aftur er hægt
að vinna í verksmiðjum, meðal
annars í hjúpaðar og brauðaðar af-
urðir. Kolmunni er mjög góður
hvítfiskur og er örugglega hægt
að nýta hann í meiri mæli til að
þjóna þeim hluta markaðarins
sem kýs ódýrari fiskafurðir.“
Stöðug afhending á vörunni
„Niðurstaða mín er sú að Kína sé
engin raunveruleg ógn við okkur.
Við erum með fyrirkomulag í
fiskveiðistjórnun sem tryggir að
við getum þjónað markaðnum
með stöðugum afhendingum allt
árið. Við getum boðið upp á full-
kominn rekjanleika vörunnar. Við
höfum hátæknivædd vinnsluhús
með mikilli sjálfvirkni. Við get-
um afhent fiskinn ferskan allt árið
um kring. Við getum boðið fersk-
an eldisfisk með villta fiskinum,
sem tryggir fjölbreytni og hærra
þjónustustig. Við getum boðið
lax, bleikju , lúðu og sandhverfu
úr eldi með þorski, ýsu, karfa og
öðrum botnfisktegundum,“ segir
Finnbogi.
Þriðjungur framleiðslunnar á
Dalvík er ferskflök
Hann bendir á að útflutningur á
ferskum fiski frá Íslandi hafi farið
stöðugt vaxandi á undanförnum
árum og sú þróun muni halda
áfram. „Um 1994 fóru um 4.000
tonn af þorski í ferskflakavinnslu
og um 14.000 tonn árið 2003.
Hjá fiskiðjuveri Samherja á Dal-
vík er nú svo komið að allt að 1/3
hluti framleiðslunnar fer út í
formi ferskra flaka. Sem dæmi
voru árið 2003 flutt út um 900
tonn af ferskum flökum og bitum
og hefur þessi vöxtur náðst á að-
eins þremur árum.“
Eru útflutningsfyrirtækin á
villigötum?
Íslenskur sjávarútvegur á að þjóna
allt öðrum hluta markaðarins en
Kína. Ég velti því satt best að
segja stundum fyrir mér hvort
hin svokölluðu stóru sölufyrir-
tæki okkar í sjávarútvegi hafi ver-
ið á villigötum varðandi sölu á ís-
lensku sjávarfangi. Sókn þeirra á
erlendum mörkuðum hefur að
stórum hluta falist í kaupum á er-
lendum verksmiðjurekstri. Ekki
getur það verið rétta leiðin fyrir
íslenskt úrvalssjávarfang að mæta
þeim örlögum að vera hjúpað inn
í eitthvert deig eða brauðgums
sem tryggir að allur ferskleiki og
fegurð fari forgörðum. Við eigum
að varðveita ferskleikann og „gera
fiskinum“ sem allra minnst. Við
eigum að mæta vaxandi kröfum
viðskiptavina um hollar og góðar
matvörur sem er fljótlegt að mat-
reiða og eru fallegar á diski.
Við eigum ekki bara að selja
fisk, heldur lausnir. Ég velti því
stundum fyrir mér hvort sú nálg-
un við neytandann sem lítið fyrir-
tæki á Suðurlandsbrautinni hefur
byggt upp sé lausnin. Hér er um
að ræða fyrirtækið Fylgifiska þar
sem ég kem við a.m.k. einu sinni
í viku og kaupi úrvals sjávarrétti.
Þarna er boðið upp á ferska fisk-
rétti í fjölbreyttu úrvali. Réttirnir
eru unnir af fagfólki og hluti af
því sem selt er, er þjónusta og
upplýsingar um hvernig best er
að matbúa. Það er hægt að koma
þarna við og síðan slá upp sjávar-
réttaveislu þegar heim er komið á
skömmum tíma. Ég held að sá
hópur á Vesturlöndum sem vill
svona lausnir fari mjög vaxandi
og sé þegar mjög stór. Spurningin
er bara með hvaða hætti á að
nálgast þennan neytendahóp. Er
framtíðarlausnin e.t.v. Fylgifiskar
um alla Evrópu?“ spurði Finn-
bogi Jónsson, stjórnarformaður
Samherja í ræðu sinni á aðalfundi
Samherja 29. apríl sl.
Finnbogi Jónsson, stjórnarformaður Samherja.
„Vinnsla Kínverja er algjörlega háð framboði sem Kínverjar hafa ekki stjórn á og auk
þess má gera ráð fyrir að vaxandi kröfur um rekjanleika lokavörunnar muni hamla
þessum viðskiptum.“