Húnavaka - 01.05.1993, Page 26

24
HUNAVAKA
efnum sem féllu til í héraðinu ó\iðkomandi. Tekin var afstaða til
allra mála og má þar nefna félagsmál, heilbrigðismál, samgöngu-
mál, skólamál og raforkumál. Þessi mál var reynt að leysa og mörg
fleiri eins og safnamál og veita styrki til ýmissa félaga og samtaka.
Einhver sagði að hefðu allar sýslunefndir á landinu verið jafnvirkar
og sýslunefnd Austur-Húnavatnssýslu hefðu þær ekki verið lagðar
niður.
Eg held að mikið starf sýslunefndar hafí fyrst og fremst verið að
þakka oddvita hennar, Jóni Isberg sýslumanni. Hann var ákaflega
ötull maður og framsýnn og leiddi sína menn vel. Það eru ekki
mörg mál af stærri gerðinni hér í héraði sem sýslunefndin með Jón
í fararbroddi á ekki spor í kringum.
Sáum skógareld
Hefur þú farib í minnisstæb ferbalög til útlanda ?
Já, við ferðuðumst dálítið hjónin meðan ég hafði heilsu og getu
til. Við höfum farið um Evrópu, Kanada og Bandaríkin. En eins og
ævinlega þegar ég fór að heiman var það besta við ferðalagið að
koma heim aftur.
Það merkilega \ið þessi ferðalög var að mér fannst fátt koma á
óvart þar sem ég ferðaðist um. Maður var búinn að stunda þetta
sem segir í vísunni „að sitja kyrr á sama stað en samt að vera að ferð-
ast“.
Á ferðum okkar vestur um haf nutum við ætíð leiðsagnar og
greiðasemi Sigríðar dóttur okkar og manns hennar sem leiddu
okkur um álfuna eftir þ\'í sem tími gafst til. Þau eru búsett í fallegri
borg í Kanada, vestur undir Klettafjöllum, sem heitir Calgary og
ferðuðust með okkur suður um Bandaríkin þúsundir kílómetra.
Það sem hreif mig mest af því sem ég sá af náttúrunni voru Kletta-
fjöllin. Þau eru einstök og þar eru dásamlegir staðir. Á einum stað
sáum við skógareld. Þar logaði stór fjallshlíð. Eg hafði orð á því við
mann Sigríðar hvort ekki væri gert eitthvað til að hefta eldinn og
slökkva. En það var ekki sinnt neinum björgunarstörfum þegar
eins stóð á og þarna. Svæðið var óbyggt, skógurinn í fjallshlíðinni
mundi brenna en svo myndi eldurinn stöðvast við einhver náttúr-
leg fýrirbæri og slokkna þar.