Húnavaka - 01.05.1993, Qupperneq 59

SVERRIR HARALDSSON, Æsustöbum:
Lengi heppinn
Hagakarlinn
Um 1890 lagði ungur maður af stað sunnan úr Borgarfírði og rak
á undan sér tvær hryssur. Ferðinni var heitið norður í Húnaþing.
Hún sóttist vel því að hryssurnar voru léttrækar og áttu eftir að
verða formæður bestu gæðinga í Húnaþingi.
Þessi ungi ferðalangur hét Jón Jónsson. Hann var ráðinn í vist hjá
Jóni Asgeirssyni á Þingeyrum. Hann setti síðar saman bú að Tind-
um í Svínavatnshreppi en fluttist síðar að Haga í Þingi og bjó þar til
dauðadags.
Jón í Haga var fljótur til svars og þótti hnyttinn í tilsvörum. Mörg
þau tilsvör hafa lifað á vörum Húnvetninga, og víðar um land, allt
fram á þennan dag og sum af þeim eru höfð fyrir máltæki. Eg set
þetta á blað aðeins til þess að þau glatist ekki með öllu og líka af því
að sum hafa afbakast eins og oft vill verða þegar fleiri en einn segja
frá. Skulu nú tíndir fram nokkrir punktar sem hafðir voru eftirjóni
í Haga og öðrum sveitungum og samtíðarmönnum hans.
Það mun hafa verið á fyrri búskaparárum Jóns að önnur kýrin lá
dauð á básnum, er að var komið, um morguninn. Þetta var stór og
mikil skepna og þung eftir því. Það var því ekki auðhlaupið að
draga hana út úr fjósinu. Fékk Jón nokkra af nágrönnum sínum til
hjálpar við þann starfa. Þeir fóru nú að toga í kúna en ekkert gekk.
Einn aðkomumanna fór að athuga hvað gæti valdið þessu og sagði
svo: „Það er ekki von að vel gangi. Hún er bundin kýrin, Jón.“ „Nú,
bindur þú ekki þínar kýr,“ var svarið hjá Hagabóndanum.