Húnavaka - 01.05.1993, Qupperneq 97

HUNAVAKA
95
austur af fjallinu er greið leið og stutt ofan í Þórhildardalinn. Það
fullyrtu menn við mig, sem voru í leitinni, að þá hafi ekki fennt. Að
vísu hafði tíð verið köld þetta vor en engar hríðar.
Fólk setti þennan fjárskaða í samband við álagatrú sem er mikil á
ýmsu á Fjalli. Sigurbjörg, dóttir Benónýs, sagði mér að faðir sinn
hafi heyjað í brekkuhöllunum fyrir ofan og utan við Nýjatúnið en á
því stykki voru þau álög að þar mætti ekki slá eða hreyfa við neinu.
Benóný vissi um þetta en hafði enga trú á því og fór sínu fram þrátt
fyrir að konan hans varaði hann við. Þarna fékk hann talsvert hey
og á það góða nýtingu. Hann setti heyið í lambhústóttina.
I mýrinni fyrir neðan túnið á Fjalli er mikið dý sem heitir Paradís.
Mikill gróður er í kringum sjálft augað og skepnur sóttu í að bíta
þar. En ef þær fóru of langt út í þetta kviksyndi urðu þær fastar og
varð þá að draga þær uppúr. Ofan í þetta dý missti Benóný einnig
betri kúna sína um sumarið.
Benóný varð fyrir miklum skaða efnalega þetta ár. Hann missti 24
sauðarefni og góða kú og fleiri óhöpp komu fyrir á heimilinu.
Benóný flutti frá Fjalli vorið eftir, 1909, út að Hvalnesi á Skaga
með allt sitt fólk. Foreldrar mínir fluttu að Fjalli vorið 1910. Þau
bjuggu þar í þrjá áratugi, vegnaði vel og komu upp stórum barna-
hópi. En þau brutu aldrei neitt í bága við þessi álög sem voru þar.
Til dæmis varð að marka alla kálfa sem settir voru á, annars drápust
þeir eða hurfu þegar farið var að láta þá út. Þar af leiðandi voru all-
ar kýr á Fjalli með rifu ofan í hægra eyra.
Mikið var talað um þennan fjárskaða þegar ég var unglingur á
Fjalli og sjálfur sá ég hvít bein þarna á fjallinu. Fólk taldi öruggt að
þar hefði verið huldufólk að verki.
Heimildarmenn mínir eru Baldvin Jóhannesson sem tók þátt í
leitinni, Gísli Einarsson og Ernst Berndsen sem gengu á fjallið
ásamt fleirum til að athuga með haflsinn og Sigurbjörg dóttir
Benónýs.