Húnavaka - 01.05.1993, Qupperneq 106

104
HUNAVAKA
Veturinn eftir var ég um svipað leyti á hælinu. Þá tók ég eftir að
konan sem sagði mérveturinn áður að hún hefði kornið í hjólastól
var komin á hælið eða ég sá ekki annað. Þar sem hún sagðist í fyrra
ekki þurfa lengur á stólnum að halda, var ég ekkert hissa þó að
hún færi allra sinna ferða hjálparlaust. Mér fannst ég ekki geta
gengið framhjá þessari konu eins og ég hefði ekki séð hana áður.
Eg bauð henni góðan dag og brosti til hennar eins og maður gerir
gagnvart þeim sem maður kannast við. Ég var dálítið undrandi á
því að hún tók ekki undir við mig og lést ekki sjá mig. Einu sinni
þegar hún sat í setustofunni fór ég til hennar og heilsaði kunnug-
lega. Hún var ekkert vingjarnleg en ég spurði hvort hún þekkti mig
ekki: „Þú talaðir þó við mig hér síðastliðinn vetur.“ Hún leit á mig
heldur kuldalega og sagði: „Ég hef aldrei séð þig áður.“ Þá bætti ég
við: „Manstu ekki að þú sagðir að þú hefðir komið hingað í hjóla-
stól og verið hreyfíhömluð?“ Hún svaraði með sama kuldlega við-
mótinu: „Ég hef aldrei séð þig og aldrei verið í hjólastól og aldrei
verið hre)fíhömluð en ég kom hingað með systur mína sem var í
hjólastól og var hreyfihömluð. Hún er nú dáin fyrir nokkru." Ég
varð meir en undrandi og sagði henni allt sem hún, eða þá systir
hennar, hafði sagt mér um móður sína veturinn áður. Hún sagði að
þetta væri alveg rétt og satt en hún hefði aldrei segt neinum þetta
og ekki ætlað að segja það nokkurri manneskju. „Ef þú hefðir ekki
sagt mér þetta hefði ég sagt þig ljúga.“ Mér fannst þetta meira en
lítið undarlegt og þarna vera sama manneskjan og ég talaði við vet-
urinn áður. Samt varð ég að trúa því að það væri ekki hún.
Ég talaði um þetta við konu sem hafði lengi starfað á hælinu.
Hún sagði að þessi kona væri ekkert undarleg og systir hennar
hefði verið hreyfihömluð í hjólastól.
Mikið hafa þær systur skammast sín fyrir að móðir þeirra eignað-
ist vin á gamals aldri. Það svo að sú sem farin var lagði það á sig að
koma og tala við mig. Sé því eins varið og beinast liggur við að álíta
hef ég sennilega átt að koma því til skila að þetta hafí bara verið
hrein \’inátta eins og hún sagði við mig.