Húnavaka - 01.05.1993, Qupperneq 119

HUNAVAKA
117
Selslulla
Þegar ég var á fimmtánda ári fluttu foreldrar mínir að Valda-
steinsstöðum í sama hreppi og var það við sjó. Fannst mér öllu líf-
legra þar við sjóinn. Næsti bær við var Borðeyrarkauptún og var þar
margt að sjá. Arið eftir var margt fólk aðkomið á Borðeyri sem ætl-
aði til Ameríku og beið lengi eftir skipi. Eg heyrði fólkið tala ntikið
um Ameríku, það gósenland, og lék mér hugur á að fara þangað
og alla tíð síðan þar til ég fór árið 1900.
Kvöld eitt um síðsumarið vantaði okkur kýrnar. Fór ég inn í fjós
að grennslast eftir hvort þær hefðu ekki farið þangað inn. Fjósið
var hátt til lofts. þegar ég kom inn varð mér litið upp á rána og sá
ég einhvern húka á henni. Mér virtist þetta vera strákur og hélt ég
að hann ætlaði að hræða mig. Eg kallaði til hans en hann ansaði
mér ekki. Þess í stað snerist hann utan um rána og hélt í tána á sér.
Svo skuggsýnt var í fjósinu að ég sá ógjörla hvað þetta var en at-
hugaði ekki í svipinn að ekki væri eðlilegt að nokkur strákur gæti
snúið sér j^annig. Eg þaut til og ætlaði að grípa í stráksa en greip í
tómt. Allt var í eldglæringum fyrir framan mig og mér fannst fylu
leggja fyrir vit mér. Mér varð mjög hverft við. Draugur þessi var kall-
aður Selslulla og sagður hafast við þarna í nágrenninu.
Af huldufólki
Vor eittvakti Guðmundur bróðir minn yfir velli á Valdasteinsstöð-
um. Hann mun hafa verið 10 ára. Eina nótt kom grábíldótt ær í
túnið með stórt lamb. Guðmundur ætlaði að reka ána af túninu en
hún hljóp þá heim að fjárhúsunum og stökk ofan í djúpa heytóft.
Veggirnir munu hafa verið í axlarhæð. Guðmundur reyndi að
koma henni upp úr tófdnni en gat það ekki. Er hann kom heim
sagði hann föður okkar frá ánni í tóftinni. Faðir rninn sagði Guð-
mundi að fara að sofa og kvaðst mundu gá að rollunni þegar hann
færi á fætur. Þessi ær hefur aldrei sést síðan. Spurnum var haldið
fyrir um ána og þekkti enginn hana af lýsingunni.
Hóll var þar í landinu og var það görnul trú að þar byggi huldu-