Húnavaka - 01.05.1993, Blaðsíða 123

HUNAVAKA
121
óvanir með svo miklar harðsperrur að við gátum okkur vart hreyft.
Það vildi okkur til að veður var slæmt og ekki hægt að lialda áfram.
Næsta dag þar á eftir var sæmilegt veður og fórum við af stað
klukkan sex um morguninn. Við héldum sem leið lá til Akraness.
Við komum þar seint um kvöldið og voru þá margir orðnir mjög
þreyttir. Þá var þar ekkert gistihús og urðum við því að skipta okk-
ur niður á húsin, einn og t\æir í stað. Fengum við þar góða að-
hlynningu. Á Akranesi vorum við í fjóra daga því að ekki var fær
sjóleiðin til Reykjavíkur. Þarna voru einnig komnir fleiri sjómenn
úr öðrum sveitum er ætluðu sömu leið.
Fyrsta dag er fært var voru nrannaðir þrír bátar til Reykjavíkur.
Gekk ferðin vel, þó nokkuð væri hvasst, því sæmileg var sigling.
Lengi vorum við samt á leiðinni. Þegar til Reykjavíkur kom, gistum
við, sem ekki áttum kunningja, hjá Hjálpræðishernum en hann
hafði gistihús. Dvöldu flestir í Reykjavík daginn eftir en um kvöld-
ið fórum við nokkrir gangandi til Hafnarfjarðar. Fannst mér þá á
þessum stöðum margt að sjá.
Næsta dag gengum við sem leið lá suður til Keflav'íkur. Er þangað
kom vorum við fjórir sem ætluðum suður í Hafnir og vildi maður
sá er ég var samferða og hinir halda um nóttina þangað suður. Yfir
heiði er að fara en veðrið var gott og bjart af tungli. Það varð úr að
við fórum þetta og gekk ferðin mjög vel. Nú átti að fara að koma
mér í skiprúm og gekk það heldur erfíðlega, því að fáir vildu hafa
ungling sem aldrei hafði áður á sjó komið.
Nú hófust erfiðleikarnir fyrir alvöru. Maðurinn sem átti að sjá
um mig var fremur óduglegur að útvega mér pláss. Næst var ég
sendur og maður með mér til Grindavíkur og átti sá að útvega mér
þar pláss. En ekki gekk það. Þá var ég sendur út á Miðnes og þótt-
ust þeir vita að ég gæti fengið þar pláss en það reyndist ekki. Var ég
þar um nóttina.
Pedi og Stapadraugurinn
Daginn eftir var ég sendur inn á Strönd og maður með mér er
Gísli hét og var kallaður Pedi. Það var einkennilegur maður. Eg gat
helst ekkert við hann talað á leiðinni. Bærinn sem hann fór með
mig til hét Ásláksstaðir. Ábúandi þar hét Guðmundur, stór og mik-