Húnavaka - 01.05.1993, Qupperneq 129

HUNAVAKA
127
Hvalsnesi ef ég næ réttri stefnu héðan.“ Um leið vissi ég stefnuna
og hljóp af stað í ofsa. Þegar ég hafði hlaupið um fjórðung stundar
létti þokunni. Hið fyrsta sem ég sá var turninn á Hvalsneskirkju. Er
ég kom niður að Hvalsnesi var fólkið að byrja að ganga í kirkju og
fór ég einnig þangað og hlýddi messu.
Ekkert bar nú markvert til tíðinda og leið vertíðin. Þegar að loka-
degi kom fékk formaður mér tíu krónur og sagði að hann yrði
kominn á sínum báti til Reykjavíkur um svipað leyti og ég yrði þar
og þá skyldi hann borga mér það sem á vantaði. Eg og félagi minn
héldum til hjá Hjálpræðishernum og þangað sagðist Magnús
koma. I fjóra daga vorum við í Reykjavík en aldrei kom Magnús og
fékk ég aldrei nema þessar tíu krónur.
Berdreymi
Ferðin gekk vel norður og bar ekkert sögulegt við. Þá var liðið að
vistaskiptum. Fór ég þá frá Fjarðarhorni að Ospaksstöðum í sörnu
sveit til Guðna Einarssonar bónda er bjó á hálfri jörðinni og var
það faðir séra Jóns sem síðar varð prestur í Hrútafirði. A þessari
jörð var þríbýli og þess vegna margt fólk á staðnum. Þar var gott að
vera en vinnuharka mikil. Oft var mikið um gleðskap því margt
ungt fólk var þar saman komið og stofnuðum við bæði málfunda-
og glímufélag. Það munu hafa verið nálægt tuttugu í glímufélag-
inu, ungir menn í sveitinni, og héldum við glímuæfmgar á hálfs-
mánaðar fresti og var alltaf glímt úti. Þarna var ég í tvö ár. Síðan fór
ég aftur heim til foreldra minna sem þá bjuggu í Grænumýrar-
tungu og var ég þar enn í tvö ár.
Nokkru fýrir jólaföstu fyrri veturinn voru komnar miklar fannir
og allt fé á gjöf. Þá dreymdi mig að ég væri kominn vestur á svokall-
aðan Svínadal og ég sæi þar þrjár kindur, allar fremur dökkleitar.
Við það vaknaði ég. Um morguninn færði ég í tal við föður minn
að fá að fara vestur í Svínadal og hafði ég aldrei þar komið áöur.
Faðir minn taldi j^að mjög úr, engar kindur myndu vera þar og fullt
af fönn. En úr því að veður væri gott mætti ég þó fara þetta, fýrst ég
vildi endilega þreyta mig. Beið ég þá ekki boðanna en fór.
Eg mun hafa verið um þrjá tíma vestur í dalinn og leist mér ekki