Húnavaka - 01.05.1993, Blaðsíða 139

HUNAVAKA
137
Kona í reiðfölum og snðlaður hestur. (Heim.: ísl. þjóðhættir, bls. 239).
urinn sneri við og flaut hún með þar sem hún hélt í tauminn. Fór
hesturinn beint til mannsins er var kyrr við bakkann hinum megin.
Er hún var þar komin þá rétti maðurinn henni hendina og greip
stúlkan í hana. Þarna sem maðurinn var, er áin í kviði á hans hesti.
Nú leit helst út fyrir að allt myndi fara í ána. Maðurinn gat ekki
neytt sín til að bjarga henni þar sem hún hélt um aðra hönd hans
en með hinni hélt hann við sinn hest. Þegar hún greip hendi
mannsins sleppti hún taumnum á sínum hesti. Þannig mun hún
hafa hangið unt 10 mínútur og beljaði straumurinn um hana. Hún
hafði ekki orku til að halda sér lengur og féll í ána. Hún rak upp
mikið angistarvein, og einnig fólkið sem stóð hjá mér.
Eg hugsaði mér að reyna að bjarga stúlkunni ef nokkur tök væru
á. Straumurinn kastaði henni út í miðja ána. Eg fór á mínum hesti
út í ána 20 til 30 metrum neðar en stúlkan var. Neðar var ekki hægt
fyrir mig að fara því þar var hylur. Tveimur hestlengdum fyrir ofan
hylinn beið ég stúlkunnar. Þar var áin í bóg á mínum hesti. Vegna
þess hve áin var mórauð sá ég illa hvað stúlkunni leið. Er hún var
komin vel hálfa leið að mér lenti hún að stórum steini er stóð upp
úr ánni og ílæktist pils hennar um steininn. Eg sá að henni yrði