Húnavaka - 01.05.1993, Qupperneq 140

138
H UNAVAKA
ekki bjargað ef hún yrði þarna föst. En straumurinn sneri henni al-
veg við og losnaði hún frá steininum.
Stúlkan var í mjög víðum reiðfötum eins og tíska var í þá daga. A
reiðtreyjunni voru sérstaklega stórir pokar á öxlunum og sá ég
helst í þá upp úr vatninu. Eg óttaðist mest að liestur minn yrði
hræddur er hún kæmi í vatninu að okkur. Eg stillti svo til að hún
kæmi framanvert við bóginn á hestinum og svo varð. Náði ég þá í
öxl hennar og kippd henni lítið eitt upp úr vatninu. Eg beygði mig
áfram og setti hana undir kverkar á hestinum því að ég þorði ekki
að snúa hesdnum undan straumnum með hana. Þegar ég hafði
sett hana í hlé við hestinn að neðan kippti ég henni upp úr vatninu
svo að höfuðið kom upp úr. Síðan snéri ég hesdnum í strauminn
og gekk það vel. Þá lá hún upp við hesdnn og mig.
Fór ég svo til lands og lét hana fljóta með. Þegar hún náði niðri í
ánni renndi ég mér af hesdnum og var þá áin mér í mitti. Eg óð til
lands með hana í fanginu og var það mér þungt því stúlkan var
mjög stór. Er að landi kom lagði ég liana á grúfu og komu þá fleiri
að hjálpa mér. Hún var búin að drekka mikið og var með lítilli
rænu. Við gátum lítið nema látið renna vatn upp úr henni.
Smám saman færðist líf í hana. Þá lyftum við henni upp á henn-
ar hest. Hún var studd á hesdnum og hann teymdur heim. Eg fór
mína leið áfram en ekki heim með henni. Ekki vissi ég hver stúlk-
an var þá. Seinna frétti ég að hún hét Kristín og væri Guðmunds-
dóttir. Faðir hennar bjó á Þorkelshóli í Vesturhópi í Húnavatnssýslu
og var það mikið efnaheimili. Síðar varð hún kona Bjarna Bjarn-
héðinssonar sem var bróðir Bríetar, móður Héðins Valdimars-
sonar.
Þetta þótd gott afrek af unglingi og mun þess þó hvergi hafa ver-
ið getið. Þess er einnig vert að geta að mér var sagt að hún hefði
aldrei viljað sjálf minnast á hvernig hún hefði bjargast úr ánni. Eg
hef aldrei séð hana eftir þetta.
Héldu að ég væri afturgenginn
Fjölmargar ferðir fór ég yfir Holtavörðuheiði á öllum tímum árs
og lenti oft í slæmum hrakningum á þeirri leið. Sérstaklega var það