Listin að lifa - 01.12.2015, Blaðsíða 10

Þær klæða landið skógi
Tvær forystukonur í félögum eldri borgara, þær ióna Valgerður Kristjánsdóttir og Þórunn
Sveinbjörnsdóttir eiga sameiginlegt áhugamál í skógræktinni og sinna því af alúð hvor á
sinni jörðinni. Önnur í Dölum á Vesturlandi og hin í Reykhólasveit á Vestfjörðum.
Þórunn dyttar að trjánum á jörð sinni Svarfhóli í Dölum.
Hvað er það sem fær tvær forystukonur
í félagsmálum til að fara út í skógrækt
þegar þær eru komnar á fullorðinsár?
Hættar í fastri launaðri vinnu og gætu nú
farið að hafa það náðugt, stunda ferða-
lög og sinna fjölskyldunni og félags-
málunum meira en hingað til. Okkur í
ritnefnd Listarinnar að lifa langaði til að
fræðast meira um þetta áhugamál þeirra
og hvernig það kom til að þær helltu sér
útí skógrækt.
Þórunn (ÞSVJ: „Mér skilst að ég sé
fædd með græna putta og svo er makinn
alinn upp í landgræðsluumhverfinu . Við
Þórhallur festum kaup á 43 hektara landi
í Dölunum árið 2000 en það voru móar,
mýrar, holt og fjöll úr landi Svarfhóls
við hlið Fellsenda í Miðdölum. Þetta var
mjög spennandi verkefni en við höfðum
verið að planta tjám í um 15 ár á undan í
minningarreit um foreldra Þórhalls sem
nú er orðinn skógur. Við vildum halda
áfram þvf bakterían var komin. Svo kom
að því að girða og friða landið sem tókst
á um 3 árum og þá fór birkið að koma
upp af sjálfu sér og víðir af nokkrum
tegundum. Svo fórum við að banka
uppá hjá Vesturlandsskógum og þá kom
í ljós að við þurftum að vera með lögbýli.
Sóttum við um og það tókst þrátt fyrir
alla skriffinnskuna. Svo kom að húsbygg-
ingu smátt og smátt þó gist væri í vinnu-
skúr í 2-3 ár. Þá byrjuðum við að planta
til að koma þessu af stað meðan beðið
væri eftir aðild að Vesturlandsskógum.
Aliir græðlingar sem við náðum í notaðir
og fræ af birki líka. Fórum svo í námið
Grænni skógar 1 sem er gott nám, en of
dreift á mörg ár. Tvö ár ættu að duga til
að halda samfellu“, segir Þórunn.
Jóna Valgerður (JVK): „Mér hefur allt-
af þótt gaman að rækta eitthvað, ég ann
náttúrunni og ég hef ánægju af öllum
gróðri. Þegar við hjónin fluttum fyrir
19 árum í Reykhólasveitina og festum
kaup á jörðinni Mýrartungu 2, þá fannst
mér kjörið að láta þann draum rætast
að fara að rækta meira. Um þetta leyti
voru skógræktarverkefni landshlut-
anna öll að komast á legg. Eg byrjaði á
þessu í samstarfi við Skjólskóga á Vest-
fjörðum. Eg fór á námskeið hjá þeim
til að læra byrjunaratriðin og seinna í
námið Grænni skógar 1 sem tekið var
á þremur árum. Eg fékk svo samning
í tveimur áföngum um að setja niður
tæplega 100.000 plöntur á jörðinni. Þá
þurfd auðvitað fyrst að girða af allt
landið. Reyndar eru 24 hektarar ræktað
land innan girðingarinnar og því vildi
ég ekki breyta. En þetta hefði ekki verið
hægt nema vegna þess að börnin mín
hafa h'ka þennan áhuga og þau voru til í
að gera þetta með mér.“
Hve lengi hafa þessi skóg-
ræktarverkefni staðið og
hvernig hefur framkvæmd
þeirra gengið?
JVK: „Við byrjuðum aðeins á þessu
árið 2001, en síðan 2002 þegar ég var
hætt að vinna hafa verið settar niður á
hverju ári frá 5- 10.000 plöntur og það
gerðum við með því að fjölskyldan
kom saman í eina viku í júni og vann að
gróðursetningu. Stundum fékk ég svo
verktaka bæði í vélavinnu og til viðbót-
ar í gróðursetningu, en mest af þessu
var unnið af fjölskyldunni. Það var fjöl-
mennt í heimili á meðan stundum allt
að 20 manns með börnum. En það hef-
ur hka þjappað fjölskyldunni saman og
barnabörnin náð að kynnast verulega
vel. Að því búa þau alla ævi. Svo þetta
verkefni hefur haft margþætt áhrif. Svo
er ákaflega gaman að sjá hvernig landið
er að klæðast skógi, því nú er verulega
farið að togna úr trjánum. Við munum
næsta sumar klára að setja niður sam-
kvæmt samningnum. Sveitungar mínir
höfðu ekki mikla trú á því að það væri
hægt að rækta skóg í Mýrartungu, þar
væri alltaf svo hvasst, en reynslan sýnir
annað. Og svo breytir það hka veður-
farinu nú þegar skógurinn stækkar.“
ÞSV: „Þetta er gífúrleg vinna en svo
líkamlega góð að maður sefúr eins og
engill eftir útíveru ahan daginn. Við
höfum plantað yfir 30 þús plöntum
en eigum ennþá eftir um 15.000. svo
því væri hægt að ljúka á 2 árum ef þær
plönmr verða til sem helst vantar inn í
áætlunina. Aspir hefur verið erfiðast að
fá þannig að við ræktum árlega 100-200
stk upp af græðhngum. Gleðin er mikil
þegar trén dafna vel en veður hafa líka
verið erfið af og tíl og hægt á trjávexti."
10