Listin að lifa - 01.12.2015, Page 26

Vísnaskrínið
Grétar Snær Hjartarson tók sarnan
Tjaldurinn er sérkennilegur og fagur
fugl og árviss gestur hér sem og í Fær-
eyjum. Að þessu sinni hefst „Vísna-
skrínið“ á vísum eftir góðan hagyrðing
í Færeyjum, en því miður veit ég ekki
nafn hans.
Tjaldur, ver valkomiÖ til okkiwi heim,
frá ókendum, jjarskotnum londum!
Tú bert okkum boð um eina Ijósari dag,
at nú er brátt sumar í hondum.
Ein dagin, mín sál varso vetrarstird,
eggekk mœr mót havinum vestur;
eg hoyrdi titt „klipp “ tað vœlkenda Ijóð,
tu kœrkomni summargestur.
I byrjun ágúst átti „skríbent“ þessa
vísnaskríns 78 ára afmæli. Góður vinur
og fyrrverandi vinnufélagi, Benedikt
Axelsson sendi afmæliskveðju.
Að eldastgjarnan verðum vér.
Oss varla tekst aðyngjast.
A kvennafarifœrðin er....
farin mjög að pyngjast.
Tíminn engum gefur grið.
Gratúlera með afmœlið.
Um ónefndan alþingismann orti Bene-
dikt Axelsson.
Oft upp ígoluna gapti
oggólaði af fídonskrafti.
Hann sífrar hér mjög
uns sett verða lög
um að helvítið haldi kjafti.
I pistli sínum á „smettu“ (facebook)
sagði Emil Ragnar Hjartarson fyrir
skemmsrn. „Lengi héldu menn í þá
von að starfsemin í Bankastræti 0 (náð-
húsum bæjarins) yrði tekin upp á ný
í óbreyttri mynd. Nú er ljóst að svo
verður ekki og Bankastræti 0 hefur
þokast niður metorðastigann og orðið
listsýningar-pláss, kvenna megin. Mörg-
um fellur þetta þungt. I gærkvöldi stóð
maður, miðaldra við girðinguna handan
gömnnar og heyrðist stynja milli ekka-
soganna:
A setum hér húktu menn ífriði
hugsuðu, og skipulögðu daginn.
Nú er beytt og allt með óðru sniði
iðrin ekki tœrnd á leið í bainn.
Össur Torfason frá Felli í Dýrafirði er
lunkinn hagyrðingur rétt eins og Bergur
bróðir hans. Össur býr austur á Héraði,
en kemur gjarnan í Dýrafjörð um varp-
tíma æðarkollunnar.
Til Vestjjarða nú veginn prceði,
á vori hverju œður að verja.
Reft, hrafna ogpví likt hrceði
herráðsmenn um nóttu hverja.
Það þóttu kaldar kveðjur og heldur
ósmekklegt þegar María Ólafsdóttir
sagði í viðtali eftir Eurovision: „Eg söng
af mér rassgatið fyrir Islendinga“ Um-
mæli þessi urði Kristni R. Ólafssyni að
yrkisefni.
llla fór í Evrósjón,
Island fáa seiddi,
pótt raddbóndin pendi í réttum tón
og rassgatið af sér sneiddi.
Og um sama viðtal sagði
Sigrún Haraldsdóttir
Vórm og bleik sem vorsins urt,
vínarljós á skinu,
í söngroku hún svifti burt
sjálfu rassgatinu.
Teitur Hartmann var Breiðfirðingur að
uppruna en bjó lengi á Norðfirði. Síð-
usm árin bjó hann á Isafirði og andaðist
þar 1947. Teimr var kunnur hagyrðing-
ur en nokkuð hliðhollur Bakkusi af og
til. Um æviskeið sitt sagði hann.
Mig hefur lífið leikið hart
og lamað prekið.
Það hefurgefið mérsvo margt
- en rneira tekið.
Talandi um Bakkus kóng, er ekki úrvegi
að skjóta inn vísu eftir Rósberg G. Snæ-
dal.
Sá ergín við fólskum feng
frelsi sínu tapar.
Bölvað svín úr besta dreng
brennivínið skapar.
Eftir að hafa hustað á þrjá þingeyska
framá-menn í landbúnaði tala á sama
fundinum, varð Stefáni Jóhannessyni
frá Kleifúm að orði.
Grétar Sncer Hjartarson
Þitigeyingar cerið oft
í sér láta heyra.
Það er alltaf ípeim loft
en ósköp litið meira.
Og enn um þingeyinga. Á hagyrðinga-
kvöldi Karlakórs Eyjafjarðar, orti Pétur
Pémrsson um sessunauta sína sem
flestir voru af þingeyskum uppruna og
hagyrðingar góðir.
Þitigeyingar pykjast smart,
pó er artin köld.
Oparflega er tiú margt
af peim hér í kvóld.
Petra Pémrsdóttir frá Skarði orti vísu
sem Borgnesingar mættu gjarnan sýna
sóma.
Sástu fegra í borg og bce
bak við mynstruð rökkurtjöldin.
Roðar fjöll og silfursce
sólí Borgarnesi á kvöldin.
Um æviferil sinn orti Rósberg G. Snæ-
dal og margir kannast við ástandið af
eigin raun.
Seint éggreiði lán mér léð,
leik á breiðum vöðum,
vel er leið mín vörðuð með
víxileyðublöðum.
Um annan mann, skuldseigan, sem lét
það henda sig að deyja frá ógreiddum
skuldum, orti Rósberg.
Ekki var hans líkfylgd löng,
liðnum margur brigslar.
Hér og par í hálfa stöng
hanga fallnir víxlar.
Hér með lýkur vísnaskríninu að þessu
sinni.
26