Hagskýrslur um landbúnað - 01.02.1916, Qupperneq 13

Búiiaöarskýrslur 1915
11
Það er einungis á Suðurland, að hrossunum hefur verulega
fækkað, á Vesturlandi hefur þeim fækkað dálítið, en aftur á móti
hefur þeim fjölgað á Norður- og Austurlandi. Tiltölulega mest hefur
hrossunum fjölgað í Eyjafjarðarsýslu (um 8%), en lillölulega mest
fækkun hefur orðið í Borgarfjarðarsýslu (8°/«) og þar næst í Árnes-
sýslu (7°/o).
Geitfje var í fardögum 1915 talið 1127. Árið á undan var
það 1 021, svo að því hefur samkvæmt þvi fjölgað á árinu um
106 eða um 10%.
Á síðari árum hefur skepnueign landsmanna samkvæmt bún-
aðarskýrslunum verið i heild sinni og samanborið við mannfjölda
svo sem hjer segir:
Á 100 manns
Sauðíjc Naut Hross Sauðf]e Naut Hross
1901 482 189 25 674 43199 614 33 55
1911 574 053 25 982 43 879 671 31 51
1912 609 549 26 292 45 847 695 30 53
1913 634 964 26 963 47160 727 31 54
1914 585 022 25 380 46 644 664 29 53
1915 555 971 24 732 46 618 625 28 52
Sauðfjártalan hefur aldrei verið eins mikil eins og 1913, naut-
gripatalan var hæst árið 1904, rúm 30 þúsund (á fyrri hluta 18.
aldar var hún þó nokkru hærri), en lirossatalan 1905 og 1906, 49
þúsund.
Um skepnufjölda landsmanna á umliðnum öldum er yfirlit í
Búnaðarskýrslunum 1913 bls. 8*—10* og vísast hjer til þess.
III. Ræktað land.
Terrain cnltivc.
Samkvæmt búnaðarskýrslunum árið 1915 var stærð túnanna
á landinu 19 904 hektarar, en eftir búnaðarskýrslunum árið áður
voru túnin talin 19 700 hektarar. Eftir þessu hefðu túnin átt að
stækka um 204 kektara árið 1914—1915, en árið 1914 nam túna-
útgræðsla, samkvæmt jarðabótaskýrslum búnaðarfjelaganna, ekki
nema 127 hektörum. Yfirleitt mun fremur lítið vera að marka
skýrslurnar um túnastærðina. Mjög víða munu bændur sjálfir ekki
vita nákvæmlega um stærð lúna sinna og sumstaðar eru þau talin
ár eftir ár eins í skýrslunum án nokkurs tillits til breytinga. En úr
þessu batnar væntanlega á næstu árum, þvi að samkv. lögum 3.