Alþýðublaðið - 24.09.1924, Qupperneq 3
É
neins að neita, að kaupið sé að
eins 80 anr*r um tímana í dag-
vinnu (hún er taiin 12 títnar,
næturvinnukaup er 1,05 kr. um
tímSnn) eða 40 aurum iægra en
taxtl Verkamannaféiags Akut-
eyrar, en hann tekur upp og
gerir að sinni þá fullyrðingu for-
stjóráns, að ýmsir verkamenn
séu þeir liðléttlngar tii vinnu,
að þeir vinni ekkl fyrlr 80 aur-
um u n timann, þótt þeir fái þá,
svo að ait jafni sig.
Sjáaniega hefir ráðherrann ekk-
ert athngáð þetta sjálfur, en
slettir því að alveg órannsökuðu
máli til verkafóiksins, að það sé
ekki fullvinandi og eigi ekki
meira kaup skiiið. Er það f góðu
samræmi við aðdróttanir hans
til siidar-seijenda og -kauponda
nyrðra, sem áður er um getið.
Enn íremur segir ráðherrann, að
ekkert hafi verið kvartað undan
innflutningl erlendra verkamanna
tll verksmiðjunnar í fyrra. Fat-
ast honum þar sannsöglln, ráð-
herranum. Bæði á þingmálafund-
um og sjálfu alþingi vsr yfir
þessu kvartað, og það var ein-
mitt ástæðan til þingsályktunar
þeirrar, sem samþykt var, en
stjórnin vlrti að vettugi.
Óleyfilegur innflutningur voga.
í sunnudagsblaði stjórnar-
biaðsins, sem hinn atsagði þing
maður Skaftfelflnga telst rltstjórl
við, skýrir svo atvinnumálaráð-
herrann loks frá þvf, íorstjóra
Krossness-verksmiðjunnar til rétt-
lætingar og málsbóta, að hann
hafi í sumar flutt inn vogir „án
leyfi»‘f Ef einhver smákaupmað-
urinn hefði leyít sér að troða
svo landslög, hefði hann sjálf-
sagt fengið hegningu, en með
forstjóra 2>Ægis< er öðru máll
að gegna, honum er óhætt að
hafa iögin að engu; hann geymir
bara vogina frara yfir áramót og
notar hana sve óskoðaða og
ólöggilta senniiega.
Fórnarlambið.
Dómsmáiaráðherrann attiMagn-
úsi í norðurförina; hann hefir
iöngum kunnað að nota aðra til
óþritaverkanna; sjálfur hefir hann
setið hjá og iádst hvergi nærri
koraa. Sfðan hofir skömmln skoll-
ið á þeim, se;n verklð vann,
honum verið sparkað, en Jón
aetið. Minnir þetta á niðurlag
formannavísn, er eitt sinn var
kveðin:
>alt af drepur hann af sér mann
einn eða tvo i róðri.<
Nú ætia margir, að röðin sé
komln að Magnúsi, að hann eigl
nú að vera fórnarlambið. Jafnvel
Magnús sjálfur hefir eitthvað
veður af þessu, þess vegna segir
Konu r!
Aldrei hefir Smárasmjörlíkið
veriö betra en nú.
Rey niðl
Ljðsakrðnor,
og alls konar hengi og borð-
lampa höfum viö í afar fjöl-
breyttu og fallegu úrvali.
Heiðraöur almennlngur ætti
að nota tæklfærið meðan úr
nógu er að velja og fá lamp-
ana hengda upp ó k e y p i s.
Virðingarfylst
Hf. rafmf. Hiti & Ljús.
Laugavegi 20 B. — ; Sími 830.
Ný bók. Meður fró Suður-
......,"1111111.Amerfku. Pantanlr
afgrelddar I síma 1288.
hann í várnarskrifum sínum:
>Ég er ckki dómsmáiaráðherra<,
>þetta heyrir ekki undir mig<,
>úrskurðarvaid um þetta er hjá
dómsmáiaráðherra<, o. s. frv.
En það dugar honum ekki til
réttlætingar; ofan á aila gamia
óhreinkun hæfir nú bæzt nerð-
uríörin. í henni hefir hann út-
Edgar Eica Burrougha:
Tarzan og glmsteinar Opar-borgar.
nösum næsta hermanns og féll sá viö eins 0g rotaöur
selur. Byssum var varpað burtu úr höndum þeirra, er
vildu stöðva Tarzan, og svertingjarnir hörfuðu til
beggja hliða undan grimmilegri árás apamannsins.
Svertingjarnir voru i svo þéttum hring, að þeir þorðu
eigi að skjóta, svo þeir hittu eigi sina menn, og Tarzan
var að sleppa inn i skóginn, er surtur, sem læðst hafði
að baki hans, kom á hann höfuðhöggi með byssuskefti
sinu.
Jafnskjótt féll Tarzan og hópur svertingja lagðist
ofan á hann. Þegar hann raknaöi við aftur, var hann
vandlega bundinn eins og Werper. Belgiski foringinn
var i góðu skapi, og ætlaði að striða föngunum á þvi,
hve auðveldlega hann yfirvann þá; en Tarzan apabróðir
svaraði engu. Werper var aftur á móti til með að tala;
hann mótmælti þessu háttalagi. Sagði að Tarzan væri
enskur lávarður; en foringinn hló að honum og
ráðlagði fanganum að geyma loftið þangað til fyrir
rótti.
Jafnskjótt og Tarzan raknaði við og auðséð var, að
hann var litt særður, var hermönnunum skipað i hala-
rófu og föngunum á milli þeirra, og lagt var af stað
heimleiðis.
Um kvöldið var áð við læk, tjöldum upp siegið og
matur snæddur. Úr skógarþykninu horfðu tvö grimdar-
leg augu forvitnislega á alt, sem gert var.
Tarzan 0g Werper höfðu legið ögn afsiðis hjá mal-
bakahrúgu, frá þvi sezt var að. Þeir voru bundnir. En
þegar matur var tilreiddur skipaði vörður þeirra þeim,
að standa upp og ganga að einum eldinum. Þar voru
hendur þeirra leystar svo þeir gátu ótið.
Þegar apamaðurinn stóð upp kom furðuglapmi i
augun, sem horfðu úr skógarþykninu, og lágt urr
barst frá vörum dýrsins. Jafnskjótt lifnaði yfir Tarzan,
en svarið dó á vörum hans af ótta við, að það gæti
vakið grun hermannanna.
Alt i einu datt honum ráð i hug; hann snéri sér að
Werper.
„Ég ætla að tala við þig hárri röddu og á máli, sem
þú ekki skilur. Láttu sem þú hlustir vel eftir þvi sem
ég segi, og taktu stundum undir, eins 0g þú svarir á
sama máli — undankoma okkar er komin undir þvi, að
þetta hepnist."
Tarzan-sögurnar
fást á Blö id aósI, hjá Jóui Pálmasysi bóksala.