STARA - 01.09.2014, Page 13

Er þetta í fyrsta skipti sem þú ert á vinnustofu?
Nei ég hef áður verið á vinnustofum í Bandarík-
junum við Penland School of Crafts í Penland,
Norður Karólínu og á Íslandi, Nesi á Skagaströnd.
Hvers vegna Ísland?
Ég hafði haft áhuga á því að koma til Íslands í
mjög langan tíma. Víðátta umhverfisins gefur
huga mínum ákveðið frelsi sem ég finn hvergi
annars staðar og mig hreinlega skortir orð
þegar ég reyni að lýsa staðnum fyrir öðrum ...
ég hef séð svo margt óvenjulegt, svo fallegt og
gjörsamlega ólíkt öllu sem ég hef séð áður að ég
finn ekki orðin til að lýsa því.
Hverju ertu að vinna að á vinnustofum SÍM?
Ég er að vinna að hugmyndum ... að lesa mér til
um og rannsaka samtímalistamenn og mismun-
andi listhreyfingar til að uppgötva meira um
sjálfa mig og þá list sem ég geri. Ég er líka að
hugsa og skrifa. Ég geng nánast á hverjum degi
til að hugsa og fylgjast með og tek myndir sam-
hliða því. Loksins er ég að verja tíma í að skoða
ljósmyndirnar mínar og stuttmyndirnar mínar
náið, gefa þeim meiri gaum en ég hef gert áður.
Það er eitthvað spennandi að gerast með þær og
ég fylgist vel með því.
Telur þú að vinnustofurnar og/eða Ísland hafi
áhrif á vinnuna þína?
Mér finnst hvort tveggja hafa mjög jákvæð
áhrif. SÍM og landslagið gefa tíma og rúm sem
ég tek fagnandi því það er einmitt það sem mig
vantaði í líf mitt sem listamaður.
Sástu einhverjar listasýningar sem höfðu áhrif á
þig á meðan á dvölinni stóð?
Á þriggja mánaða SÍM dvöl minni sá ég margar
sýningar, allt frá sýningum í minni listasölum
upp í sýningar á stærri söfnum. Í upphafi dvalar
fór ég á sýningu útskriftarnema Listaháskóla Ís-
lands úr MA námi, í Gerðarsafni í Kópavogi. Á
meðal þeirra voru mörg háþróuð og vel ígrund-
uð verk og það var sérstaklega eitt sem hreyfði
við mér, „The Remains“ eftir Kötlu Rós Völu-og
Gunnarsdóttur. Það var skúlptúr/innsetning
sem fjallaði um andlát móður listakonunnar,
með ljósmyndum og bréfum sem þöktu veggina
umhverfis risavaxinn stafla af kössum sem hafði
verið vafinn í skæni og innihéldu kassarnir
eigur móðurinnar. Tilfinningin sem þessu verki
fylgdi var áþreifanleg. Á Listahátíð Reykjavíkur
fór ég að sjá „Der Klang der Offenberung des
Göttlichen“ eftir Ragnar Kjartansson. Verkið
var röð handgerðra skuggasviðsmynda við
undurfagra lifandi tónlist fluttri af kór og
hljómsveit. Þetta var verk sem maður sekkur sér
í og ég gleymdi öllu í kringum mig og einbeitti
mér eingöngu að því sem ég heyrði og sá. Ég
vildi ekki að því lyki. Loks var ég himinlifandi
yfir „Flight Trails: ‘and the world was sung into
existance’“ eftir Ragnheiði Hörpu Leifsdóttur.
Það var mikil upplifun að fylgjast með tveim
flugvélum, fljúgandi um skærbláan himininn,
teiknandi yfir sjónum við Hörpu. Kvennakór
söng er verkið þróaðist og aftur var ég komin á
bólakaf í verkið.
S
T
A
R
A

1.T
B
L
2
0
14
13
Þetta var verk sem maður sekkur
sér í og ég gleymdi öllu í kringum
mig og einbeitti mér eingöngu að
því sem ég heyrði og sá.
Ég vildi ekki að því lyki.