Alþýðublaðið - 27.09.1924, Side 3
''KrBVBftSCXSlP
fjármálaráðherraDn hafi neitt slíkt
með hcndurn eða í hyggju, en
ait bendir til, að hann ætU að
láta ait drasla með gamia lag-
inu, s-kuldasúpu og tollum.
Það er Ifka f fuliu samræmi
við stefnu og hagsmuni flokks
hans og stéttar. Hann er fjár-
máiaráðherra íhaidsins, en ekki
íslenzku þjóðarinnar, eins og
forsætis-, kirkju-, dóms-, og
kensiu-máiaráðherrann og at-
vinnumálaráðherrann líka eru
ráðherrar íhaldsins, auðvaldslns,
en eigi fslenzku þjóðarinnar.
Litla þrenningin.
Þótt hér hafí verið nokkuð
drepið á afrek og stefnur iitlu
þrenningarionar, ráðherranna
þriggja, má enginn ætia, að það
téu þeir, sem í raun og veru
stjórna hér iandl og lýð.
Þair eru að eins peð, sem yfír-
stjórnin að baki fhaldstjaidanna
otar fram fyrir sig. Þeir ern vlka-
plltar hennar, ganga hennar er-
indl.
Bnrt með hana!
Ráðaneytið, litla þrennlngin,
hefir uncið sér tii fullrar óheigi.
Það metur meira hagsmani eln-
stakra manna og fámennrar stétt-
ár en hagsmunl aiþjóðar, fs-
leDzkrar aiþýðu. Það verður að
talla og þvf verður steypt áður
langt nm ifður.
En það er ekki nóg. Yfír-
stjórnin, sem felur sig bak vlð
íhaldstjSldin og skattleggur hvern
vinnandi mann f landinu með
stjórn sinni oj yfirráðum yfir
atvinnu, fjármála- og viðskifta-
lffi þeirra, verður iíka að falla.
Annars er fullveldi vort og
þingræði að eins skálkaskjól
>óþjóðlegrar auðvaldsklfkuc, er
setur þjóna sfna f æðstu valds-
mannssætin til að vinna sér, en
elgi ísienzku þjóðinni.
Kanpaþvingon.
í sykureklnnni á strfðsárunum
kom það fyrlr, að einstaka kaup-
maður settl það skllyrðl við þá,
sem tengu keyptan sykur, að
þelr keyptu aðra vöru um leið.
Tll þess að fá i kg. af sykrl
(með rándýru varði auðvitað)
þurtti til dæmis að kaupa hangi-
ket eða eitthvað annað fyrir
minst io kr. Þetta þótti hin
mesta óhæfa, aem von var, og
vár lagt bann vlð þessu að til-
hlutun stjórnar aldanna að við-
lögðnm sektum, ef út af var
brugðlð.
Svlpað þessv hefir tíðkast í
allmörgum mj< lkursölubúðum f
mjólkureklunnl í sumar. Það er
reynt að bindá menn til þess að
kanpa branð hjf þeim sem mjólk-
ina selja. >Hér fær enginn mjólk
nema hann kaipi brauð Iíka<
I
Hvers vegsna
er bszt að auglýsa í Alþýðublaðinu f
Vegna l»ess,
að það er allra blaða mest lesið.
að það er allra kaupstaða- og dag-
blaða útbreiddaat.
að það er lítið og þyí ávalt lesið frá
upphafi til enda.
að sakir alls þessa koma auglýsingar
þar að iangmestum notum.
að þess eru dœmi, að menn og mál-
efni hafa beðið tjón við það að
auglýsa ekki í Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
er viðkvæðið hjá mörgum mjólk-
ursölum, og menn neyðast til
þess að hlfta þessu, þó að þeir
vllji heldur kaupa brauð í öðr-
um stöðum, því mörgum er lífs-
spursmál að fá mjóikina handa
börnum sfnum.
Ég veit ekki, hvort þessi verzi-
unarmáti er löglegur, en mér
finst, að sama eigi að gilda hér
og um sykurinn og hangiketið.
Sem betur fer eru okki allir
mjólkursalar sekir uca þetta, ei
þeir, sem það eru, ættu að
mlssa réttlnn til þasa að selja
mjólk, því að engin kaupaþving-
un á að elga sér stað og sfzt i
sambandl viðslfkanáuðsynjavöru,
sem mjólkin er.
Verkamaður.
Sdgar ítice Burroughs:
Tarzan og glmstelnar Opa.-borgar.
Þegar Jane Clayton hafði iokið mili sinu, avaraði
Abdul Mórak, að hann myndi veita he ini vernd, en að-
hann yrði að fara með hana til konv.ngs slns. Konan
þurfti ekki að spyrja hann frekara, cg vonin dó einu
ainni enn i brjósti hennar; hún lét nauðug lyfta sór á
bak fyrir framan einn manninn, og nú var haldið af
stað méö hana einu sinni enn þangað, er hún var farln
að halda að óhjákvæmileg örlög biðu sin.
Abdul Mórak hafði mist leiðsögumann sinn 1 orust-
unni við ræningjana; hann var staddur i ókunnugu
landi og var kominn langt úr leið, þvi að hann rataði
eigi; hann var nú á vesturleið i von um að rekast á
þorp, þar sem hann gæti fengið fylgd, en um kvöldið
var hann eins langt frá takmarkinu og hann var við
sólarupprá3.
Mennirnir voru orðnir örvæntingarfullir, bæði vatns-
lausir og svangir, er þeir settust að um kvöldið. Ljón
öskruðu utan við varnargarðinn. Þau'langaðl i hrossa-
kjöt. Innan um öskrin blandaðist hnegg skelfdra hest-
anna. Mönnum eða dýrum varð eigl svefnsamt, og
varðmönnum var fjölgað um helming til þess að halda
við eldinum og verjast Arás hungraðra Ijóna, er kynnu
að gera árás.
Komið var vfir miðnætti, og Jane hafði varla blundað,
þótt hún væri svefnlaus frá þvf nóttina áður. Það var
eins og einhver voði vofði yfir húðunum. Þaulæföir
hermennirnir voru skelkaðir. Abdul Mórak reis oft á
fætur og gekk um gölf á milli hestanna og eldsins.
Konan sá hann bera við glæðurnar og þóttist sjá af
snöggu göngulaji hans, að hann væri hræddur.
Ljónsöskrin mögnuðust afskaplega, og var sem jörðin
skylfi. Hestarnir hneggjuðu og reyndu að slita sig
lausa. Hermaður, hugrakkari en aðrir, hljóp á milli
hestanna og reyndi að stilla þá. Stórt og mikið ljón,
grimt og ógurlegt, stöklc að varnargarðinum, og gljáöí
á það I bjarmanum frá eldinum. Varðmaður skaut á
i ii a= 1 ii. ... .,
TarzaD'SOgurnar
fáat á Biöudióai hjá Jóni Páimasyni bóksala.