Vestfirska fréttablaðið - 11.02.1977, Blaðsíða 4

..Jóhann
ORDIEYRA
MÓRKUÐ TÍMAMÓT
Á s.l. ári voru mörkuð
tímamót í sögu heilbrigðis-
þjónustu á Vestfjörðum er
hafin var byggings nýs
sjúkrahúss á isafirði. Allir
sem eitthvað til þekkja vita
að sá róður var ekki léttur
og þeim mun meiri varð
ánægja heimamanna er
loksins var höggvið á þann
hnút er eilífiega virtist ætla
að halda málinu í sjálf-
heldu.
Byggingu þessa mikla
mannvirkis miðaði vel á
liðnu sumri og við, sem
utan við þetta stöndum,
verðum að vona að fram-
haldið verði á Ifkan veg og
að ríki og sveitarfélög sjái
sér fært að útvega það
fjármagn, sem til þarf til að
unnt sé að halda uppi því
sem kalla mætti eðlilegan
framkvæmdahraða.
LANGÞRÁÐUR
DRAUMUR RÆTIST
Ef að líkum lætur ætti
það herrans ár 1977 ekki
síður að verða mönnum
minnisstætt er fram sækir
rakarinn minn sagði mér,
að nú hyllir undir að stigin
yrðu fyrstu sporin á sumri
komanda til lausnar á mál-
efnum aldraðra hér í bæ
með byggingu 1. áfanga
dvalarheimilis. Mun
byggingunni hafa verrið
valinn staður á nýju
sjúkrahússlóðinni, sem
við köllum svo einu nafni.
FRAMHALDSSAGA
Ekki skal hér rakin saga
dvalarheimilismálsins.
Hefi ég sett mér það mark,
að vera ekki um of að fjasa
um það sem liðið er og
allra síst f ávirðingarskyni.
Rétt er þó vegna þeirra,
sem nú standa í eldinum
(bæjarstjórninni) að minna
á, að mál þetta hefur verið
einskonar framhaldssaga
bæjarstjórnar og dvalar-
heimilisnefndar undan-
farna áratugi. (Þess mættu
fyrrverandi bæjarfulltrúar
a.m.k. minnast). Stöðugur
hringlandi með staðarval
o.fl. átti sinn þátt í fram-
kvæmdarleysinu. En nú er
þetta væntanlega fyrir bí
og þökk sé þeim er á
þennan hnút hjuggu.
BREYTT VIOHORF
Vel má vera að hinn
langi biðtími dvalar-
heimilismálsins verði
okkur að einhverju leyti til
góðs. Á seinni árum hafa
skapast allt önnur viðhorf
til lausnar þessum málum
en áður voru. Er nú meira
lagt upp úr því að sem
lengst geti varað eðlilegt
heimilislíf í stað þess að
demba fólki inn á stofn-
anir, sumar hverjar af yfir-
stærð og allt að því
ómanneskjulegra.
Með þessu er persónulegt
frelsi einstaklingsins varð-
veitt betur og lengur, auk
þess sem viðbrigðin við
breytingu frá fyrri
háttu mættu ekki að
verða jafn tilfinnanleg.
Vera má aðþörfin fyrir „
gamla fyrirkomulagið “ sé
áfram fyrir hendi, en þó
held ég að þar séum við í
reynd fyrst og fremst farin
að tala um sjúkradeildir.
Skulum við ógjarnan rugla
því tvennu saman, sjúkra-
deild og dvalarheimili.
ÓSÆTTIR UM FYRIR-
KOMULAG
Eftir því sem ég hefi
hlerað verður þessi 1.
áfangi dvalarheimilisins í
formi lítilla íbúða, sem
mynda í reynd ákveðnar
einingar, sem aftur hafa
ýmislegt sameiginlegt t.d.
setustofur, vinnuherbergi
o.fl. Er þannig reynt að
sameina höfuð kosti hins
nýja og gamla fyrirkomu-
lags.
Flogið hefur fyrir að ekki
muni dvalarheimilis-
nefndin á eitt sátt með
þessa skipan. Munu sumir
telja að í upphafi þurfi að
koma til „kjarnabygging
með tilheyrandi" og hafa
þá væntanlega „ stofnana-
fyrirkomulagið" í huga.
Og þá skortir ekki frekar
en fyrri daginn getgátur og
sögusagnir. Rakarinn
minn sagði mér nefnilega
að nú óttuðust ýmsir út-
verðir bæjarstjórnarinnar
að ráðamenn bæjar-
félagsins væru að fara inn
á þá braut að byggja
dvalarheimili fyrir þá sem
eiga peninga. Dvalar-
heimili sem þessi séu fyrst
og fremst ætluð fólki,
sem getur keypt sig þar
inn. (Þarna hafa þeir sjálf-
sagt DAS-fyrirkomulagið í
huga og jafnvel fleiri aðila,
sem hingað til hafa verið
taldir kunna að byggja upp
og reka dvalarheimili).
Það yrði of langt mál að
fara nánar út í þessa
sálma, en þá skoðun mína
skal ég láta í Ijósi, að þetta
sjónarmið getur átt rétt á
sér að vissu marki. Hinu
trúi ég ekki að óreyndu, að
ekki verði reynt að tryggja
þeim dvalarvist, sem
hennar eru þurfi enda þótt
peningar séu þar ekki fyrir
hendi.
STÖNDUM SAMAN
Á þessu stigi málsins er
óþarfi að vera með
getgátur um þetta eða hitt.
Slíkt er einungis til að
vekja tortryggni. Sundur-
lyndi i þessu aðkallandi
máli skulum við láta lönd
og leið, svo lengi höfum
við beðið eftir að hafist
yrði handa.
...Jóhann
Henry
Frá Vegagerð ríkisins:
Athugasemd vegna
Suðureyrarpistils
í Suðureyrapistli hinn 26.
janúar s.l. er m.a. fjallað um
Snjómokstursreglur þær, er
Samgönguráðuneytið setur.
Segir greinarhöfundur eftirfar-
andi: „Snjómokstursreglur
Vegagerðar ríkisins hafa
löngum verið okkur Vest-
firðingum þyrnir í augum og eru
enn. Samkvæmt upplýsingum
skrifstofu Vegagerðarinnar á
ísafirði, þá á að ryðja
Botnsheiði einu sinni í viku það
er á mánudögum.en Breiða-
dalsheiði tvisvar í viku, þ.e. á.
mánudögum og fimmtudögum.
Það liggur í augum uppi, að
veður verður að ráða í þessu
tilviki, en ekki vikudagar,
ákveðnir af mönnum, sem ekki
þekkja aðstæður".
I fyrsta lagi er þess að geta,
að nýjar snjómokstursreglur
hafa ekki verið samþykktar
endanlega af ráðuneytinu enn
þá og er því unnið fyrst um sinn
eftir drögum af snjómoksturs-
reglum.
I öðru lagi er talið nauðsyn-
legt að hafa fasta opnunar-
daga.þannig að vegfarendur
viti fyrirfram, hvenær búast
megi við, að þeir komist leiðar
sinnar.Eru þessir dagar gjarnan
miðaðir við áætlunarflug eða
aðra flutninga, auk þess sem
reynt er að hafa sem lengstan
samfelldan hluta vegakerfisins
opinn í senn, t.d. alla leiðina
ísafjörður - Þingeyri. Á hinn
bóginn segir í snjómoksturs-
reglum, og það er mjög mikil-
vægt vegna fullyrðinga greinar-
höfundar, að ,, verkstjórum beri
að varast að moka, þegar veður
er óhagstætt eins og í snjó-
komu eða skafrenningi eða
þegar slíkra veðra er von. Sé
ekki unnt vegna veðurs að
opna á áætlunardegi má opna
næsta færan dag á eftir".
Þetta hefur verið fram-
kvæmd á snjómokstri undan
farin ár og vita allir, sem á
þjónustu V.r. hafa þurft að
halda.
í þriðja lagi skal það tekið
fram að það eru okkar
reyndustu verkstjórar, sem
gjörþekkja heiðarnar, senni-
lega betur en flestir aðrir, sem
ákveða, hvort fært er að moka,
en ekki "menn, sem ekki
þekkja aðstæður."
Einnig þetta vita flestir þeir,
sem fara að staðaldri um vest-
firskar heiðar á veturna.
Eiríkur Bjarnason, umdæmis
verkfræðingur.
r
Odýrar byggingavörur
Spónaplötur
Glerull - Kalk
STEINIÐJAN HF.
GRÆNAGARÐI
Nokkur orð um „Klúbb 76‘
Undirritaður hefur verið
beðinn að skýra afstöðu sína
og Félagsmálaráðs ísafjarðar til
„klúbbs 76..' sem starfræktur
hefur verið hér síðan snemma í
sumar. Mér þykir rétt í byrjun
að gera nokkra grein fyrir upp-
hafi þessarar starfsemi og
hvernig hún hefur þróast það
rúmlega hálfa ár sem hún hefur
verið í gangi.
Snemma sumars kom að
máli við mig Magnús Björnsson
efftir John Liney
Náðu í gleraugun einkunna)
mín Henrý, ég spjaldið*^
ætla að skoða þitt! J
stud.theol., sem ráðinn hafði
verið til aðstoðar séra Sigurði
Kristjánssyni og lýsti vilja sínum
til að koma upp klúbbstarfi í
líkingu við það, sem gerist í
mörgum öðrum kaupstöðum
hér á landi. Magnús hafði mikla
reynslu af starfi meðal unglinga
í Tónabæ í Reykjavík og tók
félagsmálaráð erindi hans
fegins hendi. Allt frá
haustiö, 75 þegar félagsmála
ráð var kvatt saman í fyrsta
sinn, hafði það haft á stefnu-
skrá sinni að koma upp ung-
lingastarfi í bænum.
Svo vildi til, að annar ungur
maður, Heimir Pétursson, kom
einnig að máli við mig um líkt
leyti og lýsti áhuga sínum á
stofnun unglingaklúbbs. Hafði
hann fengið tvo aðila til
ábyrgðar, þær Sigríði Maríu
Gunnarsdóttiur og Margréti
Óskarsdóttur. Það var að til-
lögu félagsmálaráðs, að allt
þetta áhugasama fólk sam-
einaði kraftana og starfaði að
þessum klúbbi saman í byrjun.
Sögu klúbbsins í sumar ætla ég
ekki að rekja hér í smáatriðum,
en raunin varð sú að síðari