Vestfirska fréttablaðið - 05.09.1985, Blaðsíða 4

vestfirska
4
ísafjarðarkanpstaður
Stöður við leikskóla
Þrjár starfsstúlkur vantar strax á síðdegis-
deildir að leikskólanum við Hlíðarveg.
Upplýsingar veitir forstöðukona í síma
3185.
Einnig vantar starfsfólk á leikskóladeildir
að leikskóla við Eyrargötu.
Upplýsingar veitir forstöðumaður í síma
3685.
_____________________Félagsmálastjórí.
Starfsmaður
Laust er til umsóknar starf svæðisstjóra
skíðasvæðis á Seljalandsdal.
Umsóknarfrestur ertil 15. september 1985.
Upplýsingar gefur íþrótta- og æskulýðsfull-
trúi, sími 3722.
________________________Bæjarstjórínn.
íþróttahúsið, ísafirði
Umsóknir um tíma í íþróttahúsinu tímabilið
september — desember 1985 skulu berast
undirrituðum fyrir 10. september n.k.
íþrótta- og æskulýðsfulltrúi.
VEGAGERÐ RÍKiSINS
ÚTBOÐ
Vegagerð ríkisins óskar eftir tilboðum í eftirtalin
verk:
1. Styrking skíðavegar 1985.
(lengd 1 km, 2000 m3)
Verklok: 10. nóvember 1985.
2. Reiðvegur I.
(útgröftur efnis fyrir kr. 100.000,-)
Verklok: 1. desember 1985.
Útboðsgögn verða afhent hjá Vegagerð ríkisins,
ísafirði, frá 9. september 1985.
Tilboðum skal skila fyrir kl. 14:00 16. september
1985.
ísafirði í september 1985.
V egamálastj óri.
BÆJARFÓGETINN Á ISAFIRÐI
SÝSLUMAÐURINN í ÍSAFJARÐARSÝSLU
Tilkynning
Framvegis verða skrifstofur embættisins
opnar frá kl. 10.00 til 12.00 og kl. 13.00 til
15.00.
Viðtalstímar mínir eru frá kl. 10.00 til
12.00 eða eftir samkomulagi.
Tíma til fyrirtöku vegna hjónaskilnaðar
og sifjamála ber að panta sérstaklega fyrir-
fram.
3. september 1985.
Bæjarfógetinn á ísafirði
Sýslumaðurínn íísafjarðarsýslu
Pétur Kr. Hafstein.
TIL SÖLU
Toyota Crown, í 717 Super Saloon árg. 1980 sjálf-
skiptur, vökvastýri, power bremsur, rafmagn í rúðum
og læsingum og loftneti, bein innspýting, over drive
veltistýri.
EDNTNIG: Subam St. 1600 árg. 1978 4X4
Upplýsingar í síma 3454
FRETTABLADID
Þeir höfðu ekki
mörgu að velj<
1 skólamálaumræðunni undanfarið hefur kennaraskorturinn úti um allt land
verið langmest áberandi. Þegar þetta er skrifað vantar enn 8 kennara að
sameinuðuin grunnskóla Isafjarðar. Það hefur eðlilega lent mest á herðum hins
nýja skólastjóra, Jóns Baldvins Hannessonar, að ráða fram úr þeim vanda og
höfum við greint frá því vikulega hér í blaðinu hvernig það gengur. Okkur datt
í hug að gaman væri að kynna eilítið fyrir lesendum „hina hliðina“ á Jóni
Baldvin. Við örkuðum því á fund hans í seinustu viku og spurðum hann fyrst,
að gömlum íslenskum sið, hvert hann ætti uppruna sinn að rekja.
TEL MIG VERA SIGLFIRÐING
Ég er fæddur á Siglufirði 1. ágúst
1953. Foreldrar mínir eru Hannes
Baldvinsson og Halldóra Jónsdótt-
ir. Faðir minn er nú framkvæmda-
stjóri saumastofu á Siglufirði, en
vann áður sem síldarmatsmaður og
ýmis önnur störf. Móðir mín hefur
lengst af unnið skrifstofustörf, var
lengi hjá Símanum á Siglufirði, en
starfar nú hjá útgerðarfyrirtækinu
Þormóði ramma á Siglufirði.”
— Hvað er það helsta sem drifið
hefur á daga þína áður en þú komst
hingað?
„Ég á mitt fólk þama á Siglufirði
og hef talið mig og tel mig jafnvel
ennþá vera Siglfirðing. Ég byrjaði
að vinna sem sendill á pósthúsinu
yfir sumartímann þegar ég var 11
ára og var þar tvö sumur. Það má
segja að ég hafi e.t.v. misst af aðal-
síldarævintýrinu, sem mönnum
dettur alltaf fyrst í hug þegar rætt er
um Siglufjörð, en ég byrjaði þó að
vinna hjá Síldarverksmiðjum ríkis-
ins þegar ég var 13 ára gamall.
Fyrst var ég við sendilstörf og síðan
löndun á bryggjunum og annað
sem til féll. Ég kynntist reyndar
dálítið síldarsöltun þegar ég var
smápolli. Þá fórum við Björn
bróðir minn, sem er árinu yngri en
ég, í söltun með móður okkar og
eimdi þá enn eftir af smátömum í
söltuninni. Ég hafði líka reynt að
vinna á plani við að brjóta salt.
Saltið var venjulega geymt í óþétt-
um geymslum og rakinn olli því, að
það límdist saman í einn köggul. 1
síldartömum vom 10 — 11 ára
púkar látnir í að höggva þetta upp.
Við vomm eins og námuverka-
menn, því þetta var ævintýralegt
erfiði og maður var eins og skotinn
þegar maður fór í rúmið. Það var
yfirleitt salt frá árinu áður sem rann
í svona köggul.”
— Var þetta langur vinnudagur?
„Þetta var töluverð vinna þegar
mikið var að gera. Oft vorum við á
vöktum og sáum þá líka um að
ræsa út mannskapinn, hringdum í
menn og náðum í þá sem ekki
höfðu síma.
Ég fór í gegnum þessa hefð-
bundnu skólagöngu og fór síðan í
landspróf. Eftir landsprófið var ég
mjög hvattur til þess, bæði af for-
eldrum mínum og móðursystur
minni, að fara í framhaldsnám.
Þessi móðursystir mín bauð mér að
koma og búa hjá sér í Reykjavík
meðan ég væri í námi. Hún gerði
mér þetta frekar kleift en ella hefði
orðið, því það var og er dýrt að fara
að heiman í nám og foreldrar mínir
ekkert hátekjufólk. Ég fór í
Menntaskólann við Hamrahlíð og
bjó hjá þessari móðursystir minni
þau fjögur ár sem ég var í skólan-
um.
ÉG VAR AÐ HLUTA
BÆKLAÐUR
Ástæða þess að hún lagði svo
mikið upp úr því að ég færi í fram-
haldsnám var sú, að ég var að hluta
bæklaður, hafði slasast fremur illa
þegar ég var sjö ára gamall. Ég fór á
bremsulausu hjóli niður bratta
brekku og flaug af þvergötu niður á
aðra, sem var 15 metrum neðar,
með hjólið ofan á mér. Það vildi
mér til lífs, að ég var með stífar
hendumar á undan mér og þær
tóku af mesta fallið, en kubbuðust
báðar í sundur. Ég lá þama með-
vitundarlaus með marga skurði og
skrámur. Það tókst svo slysalega til
eftir að gert hafði verið að sárum
mínum, að það stallaðist bein í
úlnlið og hætti hreinlega að vaxa.
Sjö ára framhandleggur er það sem
ég sit uppi með. Þetta var ákveðin
örorka og frænka mín lagði mikið
upp úr því, að ég yrði ekki erfiðis-
vinnumaður.
Menntaskólaárin voru að sumu
leyti erfiður tími fyrir mig félags-
lega. Ég kom inn í skólann án þess
að þekkja nokkum, en yfirleitt voru
í skólanum hópar sem þekktust úr
fyrri skólum. Þótt ég hafi alls ekki
verið félagslega einangraður á
Siglufirði, því þar átti ég fjöldann
allan af vinum og kunningjum, þá
lokaðist ég svolltið og átti ekkert
auðvelt uppdráttar í skólanum. Ég
kynntist eðlilega mörgum á þessum
fjórum ámm, en eignaðist þó aldrei
neina sérstaka vini.
Eftir Hamrahlíðarskólann hvíldi
ég mig á námi í eitt ár meðan ég var
að átta mig á framhaldinu. Mest
var ég með hugann við einhver
sjávarútvegsfræði úti í Noregi. Það
sem hindraði mig e.t.v. mest í að
fara var, að mér fannst ég ekki
nógu góður í norsku og miklaði það
fyrir mér. Það var heldur ekkert
auðvelt að komast yfir húsnæði
þama úti. Leiðin lá því næst í
Kennaraháskólann og það mest
fyrir tilviljun.
í Kennaraháskólanum kynntist
ég mörgu ágætisfólki fyrsta vetur-
inn minn þar. Um vorið voru heil-
mikil mótmæli í skólanum, því við
þóttumst fá mjög lélega kennslu,
jafnvel lélegri en í menntaskóla, og
okkur fannst þessi stofnun ekki
standa undir nafni. V.ið lentum upp
á kant við skólayfirvöld og það var
hálfgert stríðsástand í skólanum.
Ég valdist í það að vera í forsvari
fyrir nemendum gagnvart skóla-