Vestfirska fréttablaðið - 05.09.1985, Síða 5

vestfirska
fRETTABLADlD
ur
yfirvöldum og þá rættist úr þessari
innilokun og hlédrægni, sem ég
hafði verið í þessi ár mín í Reykja-
vík.
ÞAR GERÐIST ÉG
HUGSJÓNAMAÐUR
Það var mikil uppeldis- og
kennslufræðileg umræða í gangi í
framhaldi af þessum deilum og þar
gerðist ég hugsjónamaður hvað
skólamál varðar. Við urðum ekki
fyrir nægilega góðum áhrifum af
sjálfri kennslunni. Skólinn var í
mótun, sat uppi með gamla kenn-
ara, hugarfar og annað, sem sam-
rýmdist ekki þeim kröfum sem gera
verður til háskóla. Ég held að skól-
inn hafi ekki smitað menn mjög
mikið af þeirri hugsjón sem nauð-
synleg er öllum kennurum. Sú fag-
lega umræða, sem var í gangi með-
al stúdenta utan við hið hefð-
bundna nám, hafði mest áhrif á
skoðanir manns í kennslu- og
skólamálum.
Góður kennari þarf virkilega að
gefa sig í starfið og hann verður að
leggja töluvert á sig við að fylgjast
með, bæði í einstökum fögum og
ekki síður í uppeldisfræði og sálar-
fræði, og reyna að móta sína
kennslu og sín vinnubrögð út frá
góðum hugmyndum um þau mál.
ÞaÓ er til lítils að ganga inn í
kennslustofu og ausa yfir nemend-
ur einhverjum þekkingaratriðum
og ganga svo út. Vissulega höfum
við átt marga góða kennara sem
hafa verið góðir fræðimenn en haft
ólíka skólapólitíska stefnu. En þeir
hafa verið kennarar af lífi og sál,
þótt þá hafi e.t.v. greint á um leið-
ir.”
— Er einhver sérstök ástæða
fyrir því að þú komst hingað til
ísafjarðar?
„Það var algjör tilviljun. Vina-
hópurinn, sem ég var í í skólanum,
var á þessum tíma að reyna að
komast til starfa við einhvem lítinn
skóla þar sem við gætum unnið
saman, haft áhrif og fengið ein-
hverju að ráða. Við töldum, að til
þess að skóli gæti orðið góður, yrðu
kennarar að vinna saman, það væri
ekki nóg að hver ræki sína stefnu í
sinni stofu. Hópurinn skiptist hins
vegar í tvennt, því það reyndist ekki
mögulegt að við kæmumst öll að
sama skólanum. Ég lenti hér með
Bergljóti Skúladóttur, sem var í
þessum hópi, og hafði ég aldrei
komið hingað utan einu sinni, þeg-
ar ég kom hingað með strand-
ferðaskipi.”
Jón Baldvin er félagi í Litla leikklúbbnun og hefur verið í stjórn hans í
mörg ár. Þessi mynd er úr leikritinu „Á útleið“, sem LL setti upp árið 1980.
MÉR ER MEINILLA VIÐ
ÞENNAN EINKASKÚLA
— Hvað finnst þér um skóla-
málapólitíkina eins og hún er rekin
í dag?
„Opinbera skólamálastefnu er í
raun að finna í grunnskólalögum.
Ég tel þau af hinu góða og það er
álit margra, að flestir geti fundið
sér rætur þar, sama hvaða skóla-
pólitík þeir fylgja. En til þess að
hægt sé að framfylgja þessum lög-
um þá þyrfti ýmislegt að breytast.
Kjaramálastefnan t.d. stuðlar ekki
að því, að hér verði reknir góðir
skólar, heldur þvert á móti.
Nú er mikið rætt um einkaskóla,
en ég tel að þessi einkaskóli í
Reykjavík sé enginn einkaskóli. Ég
held að ég gæti alveg eins sest inn í
grunnskólann hér á ísafirði og
fengið þetta húsnæði upp í hend-
umar fyrir ekki neitt, sett upp
skólagjöld sem væru hátt í 30 þús á
hvem nemanda, og boðið þeim
upp á ákveðna þjónustu, s.s. tölvu-
námsskeið og fleira sem einkaskól-
inn hyggst bjóða. Það væri létt verk
og löðurmannlegt. Þetta væri alls
staðar hægt að gera og ég er sam-
mála Valgeiri Gestssyni, formanni
Kennarasambandsins, þegar hann
sagði, að við gætum gert það sama
og einkaskólinn ætlar að gera fyrir
brot af því fjármagni, sem hann fer
fram á til þess að gera þetta. Sumir
hafa haldið því fram, að þetta
kæmi til með að draga kennara upp
í launum, en ég held ekki. Ég held
að þeir, sem raunverulega vilja
hafa forréttindi, fái þau þama og
þeim sé það ekkert kappsmál, að
allir aðrir fái sömu þjónustu. Mér
er meinilla við þennan einkaskóla
og allt í kringum hann á þeirri for-
sendu, að þama er verið að mis-
muna fólki. Ýmsir hafa haldið því
fram, að það sé illa rekið heimili,
sem ekki hafi efni á að eyða 3.000
krónum á mánuði í skólagjöld. Ég
held hins vegar, að það sé meira en
mörg heimili þola. Ég vildi gjaman
Mér finnst því miður allt of margir ekki meta nám sem skyldi né skilja gildi
góðrar menntunar.
sjá þessa peninga koma til allra
skóla í gegnum skólakerfið, sem
hefur verið svelt á öllum sviðum.
EINHVERSKONAR MÚRÖLSK
UPPBYGGING VERÐUR AÐ
EIGA SÉR STAÐ
—Samkvæmt athugunum hefur
komið í ljós að útkoma á sam-
ræmdum prófum hefur verið einna
lökust hér á Vestfjörðum. Hvað
villtu um það segja?
„Menn hafa tínt til nokkuð
margar ástæður sem skýra þennan
Mér finnst því miður allt of margir
ekki meta nám sem skyldi né skilja
gildi góðrar menntunar. Það gætir
mikils tvískinnungs meðal fólks
hér, þegar það gerir miklar kröfur
til skólans pg ætlast til að böm þess
fái góða kennslu, en næstum því í
sömu setningunni getur það verið
að gera lítið úr þeirri vinnu sem
kennarar eru að vinna og úr kenn-
umm sem heild.
Ég vil vinna að því með öllum
ráðum að breyta þessum hugsun-
arhætti gagnvart skólanum. Eg vil
reyna að ná skólanum upp svo að
hann njóti meiri virðingar, þannig
að fólki finnist að þetta þurfi að
vera meira aðlaðandi stofnun fyrir
sín böm. Það er mikilvægt að allir
sýni bömunum og sanni með þeim
aðbúnaði sem þeim er búinn héma,
að þeirra vinna og nám sé einhvers
virði. Ég er sannfærður um það, að
ef foreldrar almennt em hlynntir
því, að hér starfi góður skóli með
góðum kennumm, þá þarf ósköp
lítið annað til þess að fjármagnið
komi. Ef foreldrar vilja hlúa að
sínum bömum þá skilar það sér inn
í bæjarstjóm og þar af leiðandi í
fjárveitingum og öðru. Ég er hér að
tala mikið um peninga og að sjálf-
sögðu skipta þeir ansi miklu máli,
en ef viðhorfin til skólans og
menntunar em jákvæðari á heim-
ilunum, þá hefur það ótrúlega
mikil áhrif. Ef þau em neikvæð,
sem manni finnst allt of oft, þá
dregur það hreinlega úr námi og
starfi nemenda. Einhvers konar
mórölsk uppbygging eða áróður
fyrir mikilvægi bamanna, vil ég
segja, er það sem maður verður að
berjast harðast fyrir.”
Jón Baldvin er mikill áhugamaður um Ijósmyndun og hélt Ijósmyndasýn-
ingu fyrir tæpum tveimur árum, sem vakti verðskuldaða athygli.
mismun, sem flestar hafa við ein-
hver rök að styðjast. Hér hafa verið
tíð kennaraskipti gegnum árin og
þau eru ekki af hinu góða. Hér hafa
líka verið óvenju margir við
kennslu án réttinda og það eru
meiri líkur á því, að þar innan um
séu gallagripir, heldur en þegar um
er að ræða fólk sem hefur menntað
sig til starfans. Þá hafa menn sýnt
það með dæmum, hvemig þessi
samræmdu próf em meira sniðin
fyrir þéttbýlið. Frægast er dæmið
um ólesna ljóðið þar sem malbik-
unarvél var líkt við ungamömmu
og ungamir voru mennimir sem
voru að vinna í kringum vélina. Það
er öllum ljóst að meirihluti bama til
sveita, og jafnvel á stómm þéttbýl-
isstöðum eins og hér á Isafirði,
hefur aldrei nokkum tíman séð
malbikunarvél og hefur þannig
engar forsendur til þess að útskýra
svona ljóð. Svo eru þeir sömu menn
sem setja fram svona próf að býsn-
ast yfir því, að það megi helst ekki
koma fyrir orð eins og orf og ljár,
vegna þess að bömin skilji þau
ekki. Þetta eru hins vegar orð sem
em hfandi og raunveruleg fyrir
bömum til sveita, þó að þau séu
það e.t.v. ekki í þéttbýlinu.
Það sem mér finnst aftur skipta
mestu varðandi útkomu á sam-
ræmdum prófum er sá munur, sem
er á hugmyndum fólks og kröfum
til náms hér og á suðvesturhominu.
BARA HREIN 0G KLÁR VINNA
— Hvað með áhugamálin? Ég
veit að þú ert áhugamaður um
leiklist.
„Strax fyrsta veturinn minn
héma byrjaði ég að starfa með Litla
Leikklúbbnum og hef starfað með
honum síðan. Ég hef leikið í
nokkrum verkum og verið í stjóm i
mörg ár og er þetta einn af ljósu
punktunum við veru mína hér. Þar
hef ég kynnst mörgu góðu fólki og
átt margar ánægjulegar stundir.
Það sem maður fær út úr svona fé-
lagsstarfi verður aldrei metið til fjár
eða á annan hátt. Ég held því fram
að maðurinn sé félagsvera og að
hann lifi aldrei einangraður, geti
það ekki þótt hann vilji það.
Þama í Leikklúbbnum er að
sjálfsögðu misjafn sauður eins og
alls staðar og misjafnlega vel unn-
ið. Yfir höfuð er mönnum þó sam-
eiginlegur áhugi á því að setja upp
góðar leiksýningar. Menn leggja
verulega mikið á sig, því þama er
æft í 6 — 8 vikur á hverju einasta
kvöldi áður en hægt er að sýna, sem
tekur svo mörg kvöld í viðbót. Þetta
gera menn án þess að fá nokkuð í
laun annað en ánægjuna, sem
sannar betur en margt annað hvað
maðurinn er mikil félagsvera.
Leikklúbburinn er fyrirbæri sem
oft hefur verið milli tannanna á
fólki. Það getur verið fyndið, þegar
maður er innanfélagsmaður, að
5
hlusta á sögur um ólifnaðinn í
klúbbnum og guð má vita hvað
honum á að fylgja. Við höfum rek-
ið okkur á þessar hugmyndir og
þær em raunvemlegar. Menn hafa
bannað eiginkonum sínum að
starfa út af þessu. Auðvitað smakka
menn vín í klúbbnum eins og alls
staðar annars staðar og þama er
yfirleitt fólk sem er mjög opið og
hresst og það getur hugsanlega ýtt
undir ranghugmyndir um það sem
fram fer í klúbbnum. Megnið af því
sem ég hef kynnst í þessum klúbbi
er bara hrein og klár vinna og menn
geta horft í eigin barm og velt því
fyrir sér hvort þeir skemmti sér ekki
líka.”
ÉG ER AÐEINS SKAKKARI
ÞEGAR ÉG STILLI MÉR UPP
— Þú ert orðinn sæmilega
þekktur golfleikari hér á svæðinu.
Hvenær byrjaðirðu í golfi?
„Á menntaskólaámnum vann ég
tvö sumur sem næturvörður á Hót-
el Höfn á Siglufirði. Ég veit ekki
hvað það var sem kom mér af stað,
en síðan féll þetta niður og ég
byrjaði ekki aftur fyrr en fyrir 4 — 5
ámm.
Þetta er virkilega skemmtileg
íþrótt og það kom mér vemlega á
óvart á sínum tíma hvað hún er
erfið. Hún er e.t.v. ekki líkamlega
erfið, en hún krefst mikillar sam-
hæfingar, allt frá höfði niður í tær.
Ánægjan af þessu er mikil og góður
félagsskapur, fyrir utan alla hreyf-
inguna sem maður fær. Þetta er
íþrótt sem allir geta stundað, allt frá
10 ára aldri og eins lengi og heilsan
leyfir.”
— Það hefur ekkert háð þér
slysið sem þú varðst fyrir sjö ára
gamall?
„Ég hef oft haft á tilfinningunni
að það hái mér nú svolítið. Ekki
endilega að ég þreytist, en ég er
aðeins skakkari þegar ég stilli mér
upp. Það hefur hins vegar ekki
valdið því að ég geti ekki spilað al-
veg á fullu.”
ÞETTA ER SKÖPUNARÞÖRF
— Þú hélst ljósmyndasýningu
fvrir tveimur ámm. Hvenær meg-
um við eiga von á annarri?
„Ljósmyndun er mikið áhuga-
mál hjá mér, en ég hef lítið getað
sinnt því frá því ég hélt þessa sýn-
ingu. Þetta er mjög tímafrekt
áhugamál, en á vissan hátt and-
stæða leiklistarinnar og golfsins að
því leytinu til, að maður er svolítið
einangraður. Ég hef fengið mikið
út úr þessari ljósmyndavinnu minni
og hef stúderað þetta mikið og lesið
mér til, mun meira en ég hef svo
getað framkvæmt. Vinnan er mjög
timafrek og erfitt að koma sér að
verki nema maður hafi mjög góðan
Framhald á bls. 6.