Feykir - 23.10.1981, Blaðsíða 5

FcykÍR
ÚTGEFANDI: FEYKIR H/F.
Rltstjórl og ábyrgðarmaður:
BALDUR HAFSTAÐ.
Auglýslngar:
BJÖRN MAGNÚS BJÖRGVINSSON,
Sfml95-5661.
Rltstjórn:
ARNI RAGNARSSON, HILMIR HÓHANNESSON,
hjálmar jönsson, jön Asbergsson, jón fr.
HJARTARSON.
Rltnetnd á Slgluflrði:
BIRGIR STEINDÖRSSON, SVEINN BJÖRNSSON,
GUNNAR RAFN SIGURBJÖRNSSON, KRISTJAN
MÖLLER, PALMI VILHJALMSSON.
Rltnefnd á Hvammstanga:
HÓLMFRlÐUR BJARNADÖTTIR, EGILL GUNN-
LAUGSSON, HELGI ÓLAFSSON, ÞÓRVEIG HJART-
ARDÓTTIR, HAFSTEINN KARLSSON, MATTHlAS
HALLDÓRSSON.
Rltnefnd á Blönduósi:
MAGNÚS ÓLAFSSON, SIGMAR JÓNSSON, BJÖRN
SIGURBJÖRNSSON, ELlN SIGURÐARDÓTTIR.
Rltnefnd á Skagaströnd:
ELlN NJALSDÓTTIR, SVEINN INGÓLFSSON, JÓN
INGIINGVARSSON, MAGNÚS B. JÓNSSON, ÓLAF-
URBERNÓDUSSON.
Útllt: REYNIR HJARTARSON.
PRENTVERK ODDS BJÖRNSSONAR HF.
AKUREYRI 1981
Feyklr er hálsmánaðarblað.
Askrlft 10 kr. á mánuðl.
Lausasala 8 kr.
Berseks-
gangur
Ætli við íslendingar séum ekki meira fyrir
að hamast en margir aðrir? Það er eins og
það eigi vel við okkur að taka ærlega til
hendinni á stundum, vinna í skorpum,
vitandi það að slagurinn muni ekki standa
lengi. Skólafólk hefur ekkert á móti
ákvæðisvinnu einhverja sumarmánuði, og
er óhresst yfir helgar- og yfirvinnubanni í
frystihúsum. Og fólk í sláturhúsinu sæk-
ist jafnvel eftir að vinna mjög langan
vinnudag þær 5-6 vikur sem sauðfjár-
slátrun stendur. Að loknum hamagangin-
um er kannski unnt að hvílast vel, liggja
undir feldi um hríð og íhuga vandamál
heimsins.
Drykkjusiðir okkar bera einnig keim af
þessu skorpu-eðli: Það þarf helst að klára
úr flöskunni í snartri, sé hún opnuð á
annað borð. Sigri hrósandi sagði ungi
maðurinn við vinnufélaga sína á mánu-
dagsmorgni: „Þetta var hörku-heigi. Ég
man bara ekkert hvað gerðist.“ En gam-
anið getur orðið grátt og timburmenn
miklir ef rispan dregst á langinn. „Það
sem virtist grænt í gær, gulnað hefur síð-
an,“ sagði einn timburmaður.
Berserkirnir fornu voru líka lengi að ná
sér eftir að æðið hafði komið yfir þá.
Kveld-Úlfur jafnaði sig aldrei eftir
berserksganginn við Noregsstrendur þeg-
ar hann hefndi sonar síns Þórólfs og sigldi
til fslands. Kveld-Úlfur lést í hafi, kom
dauður að ströndum landsins.
Videóið eða myndböndin eru um þessar
mundir skoðuð í akkorði. Það er ekki
staðið upp fyrr en dagskráin er tæmd.
Við þolum líklega stuttar skorpur
nokkuð vel, hvort sem þær eru á slátur-
húsi, við skál, eða myndsegulbönd. En
það er verra ef slagurinn stendur mjög
lengi. Útlendingar gapa yfir allri okkar
yfirvinnu. Tveggja tíma yfirvinna og það-
an af meira allan ársins hring er líkleg til
að minnka vinnugleðina. Þú hættir
kannski líka að hlakka til, hættir að heyra
niðinn hinum megin við fjallið. Og ætli
það fari ekki fyrir miklum videomönnum
eins og vinnufélaganum sem mundi ekki
eftir helginni góðu. Þú manst ekki um
hvað myndirnar voru. En þetta
hörkumyndir.
voru
EFTIRLEITIR OG SLATURTIÐ
Það er miklu hent af verðmætum
Nú eru göngur liðnar og raftir,
eftirleitir og hreppaskil. Sígur á
sláturtið, og það eru einungis
hörðustu kálbændur sem enn
beita lömbum á grænfóðurakra
og eiga óafsett sláturfé. Nú eru
þessir kálakrar að missa nýja
brumið, enda ala þeir á offram-
leiðslu á kjöti. Svo þykja lika
döðlupálmar lystugri þessum
lambagrislingum, enn er þó litt
um það að lömbum sé gefið slíkt
lostæti, nema þá þeim einstak-
lingum sem eiga að slá metin,
komast á siður dagblaðanna og í
sjónvarpið.
Á síðustu árum hefur það
orðið æ algengara að sjóngóðir
menn eru sendir í loftin blá á
flugvélum, til að leita eftirlegu-
kinda á afrétti og visa leitar-
mönnum á jörðu niðri á. Er þá
flogið lágt með drögum og hæð-
arkömbum, og það getur orðið
ógaman að sjá landið koma
svona fljúgandi á móti sér, á
fleygiferð, svo hrjóstugt sem
það er viða á afréttum og öræf-
um þessa sfunga lands. Þar eru
skyndilega framundan klettar
og kiungur, gínandi gil og gljúf-
ur, og það getur jafnvel orðið
svo, þegar flugvélin þýtur með
ógnarhraða rétt yfir egghvössu
grjótinu, að leitarmönnum finn-
ist sem þeir séu að farast, þeir
svitna og selja upp sem land-
krabbi á hafi úti. Þá fer Iftið
fyrir leit. Á slikum áhrifaríkum
örlaga augnablikum fer litið fyrir
mannssálinni. Lifuð æfi þýtur
um hugskotssjónir einstaklings-
ins sem samandregin leiftur-
mynd á sjónvarpsskermi. Það er
einhver ónotalegasta tilfinning
sem hent getur, þá er sem sé
staðið á mörkum tveggja heima.
Það er varla að menn hafi þá
tima til neins. Það þarf sterkar
taugar til að þola slikt, og þá
ekki síður ef hann rýkur upp
bandvitlaus á austan, sem hann
allt í einu getur gert á þessum
breiddargráðum, án þess að
Veðurstofan hafi getið um það
einu orði.
Hér áður fyrri var ekki farið á
flugvélum í eftirleitir. Fyrr var
farið á hestum, harðir karlar i
vaxfötum, veðurbitnir með
hunda og trúss, lögðu ótrauðir
inn á öræfin, ákveðnir i að
standast hverja raun. En nú eru
hundar jafnvel hafðir heima
meðan á fjall er farið, og fint
talið. Það er eigi litil framför að
hafa flugvélar til fjárleita, einn
er þó sá Ijóður á, að það þarf
seiglings sjón, að sjá og greina
kind og kind, sem legið hefur
eftir f víðáttum öræfanna. Jafn-
vel hefur það hent hina vöskustu
loftferða-eftirleitamenn að
koma ekki auga á ffleflda
gangnamenn, riðandi á fljúgandi
gæðingum með hinu fríðasta
föruneyti skammt framundan
vélinni. Hver er þá von þeir sjái
kindabjálfa sem legið hefur eftir
í fyrstu leit? Er þá nema von
menn spyrji til hvers slfkt sé. Er
þetta ekki bæði dýrt spaug og
hættulegt? Kannske það komi á
daginn, það sem karlinn sagði:
Ég held að gamla lagið sé bezt.
Er ekki verið að spara eyrinn
og kasta krónunni með þessu
háttalagi? Það er að vfsu hægt að
merkja peninginn, svo hann
verði skarpari fyrir augum leit-
armanna. f ölpunum er bjöllufé
algengt — vegna aðstæðna fyrst
og fremst. Hér hefur ekki geng-
ið bjöllufé svo nokkru nemi,
enda skóglaust land og viðsýni
til allra átta. Hér hefur ekki
heyrst í bjöllu nema á einstaka
forystusauð, og fer þverrandi. f
einni fjárflestu rétt kjördæmis-
ins heyrðist ekki i einum einasta
bjöllusauð á s.l. hausti, og er það
miður farið, má kannske segja.
En bjallan gagnar ekki leitar-
mönnum i flugvélum. Þar hentar
liturinn betur. Það kynni að
verða þrautaráð, að mála afrétt-
arpeninginn i skærum litum sem
skæri sig vel úr svipmóti öræf-
anna, eftirelitarmönnum til
glöggvunar. Það hlypi þá vel á
snærið hjá Slippfélaginu, yrði
það ofaná að mála. Slippfélagið
átti aðeins einn sölumann f
sveitum hér á s.l. sumri. Þeim
mætti óefað fjölga um a.m.k.
100%, yrði farið að mála féð, en
hvað yrði þá um hina góðu og
hreinu sauðaliti okkar?
(Þessi grein átti að birtast
fyrir 'h mánuði. Beðist er vel-
virðingar á seinkuninni.
„Nei það er ekkert rósastríð
Á skrifstofunni í sláturhúsi K.S.
hittum við Sigurjón Gestsson slát-
urhússstjóra. Hann gaf sér tíma til
að svara örfáum spurningum for-
vitinna fréttaritara. Hvað verður
miklu fá slátrað hér í haust?
„Ég á von á að það verði um 56
þús. fjár, þar af um 5000 af full-
orðnu. Það er þegar búið að slátra
um 49 þús. (að morgni hins 15.
okt.). Það var jafnað niður 2300 fjár
á hvern dag. Nú í hálfa aðra viku
höfum við þó slátrað mun meiru,
og farið mest í 2700. Þetta var gert
vegna hinna miklu snjóa og kulda
sem skullu á í byrjun mánaðarins.
Þá var unnið s.l. laugardag af sömu
ástæðum og slátrað um 2000 fjár.
Reynt var eftir föngum að greiða
götu þeirra sem voru á mestu
snjóasvæðunum."
Hver er meðalvigtin?
„Hún virðist vera u.þ.b. 700 g
undir því sem hún var í fyrra, en þá
var hún 14,4 kg.“
Hefur kuldakaflinn og snjórinn
haft þessi áhrif?
Einhver áhrif hefur hann sjálf-
sagt haft sums staðar. En víðast
hefur féð náð til jarðar í grænfóðri
og á túnum. Ætli hið kalda vor hafi
ekki haft sín áhrif á vigtina.1'
Er mikil keppni meðal bcenda um
þyngsta dilkinn?
„Sú hætta var fyrir hendi áður en
kjötmat breyttist að menn beittu of
einhliða á grænfóður. Þau lömb
sem eru bráðfeit detta nú ofan í
svokallaðan O-flokk og verðið þar
er hið sama og í 2. flokki. Bændur
kunna nú betur á grænfóðurgjöfina
en áður. Nei, það er ekkert „rósa-
„Frá 3 og uppí 40 slátur“
Það var miðvikudaginn 14. október
sem Feykismenn lögðu af stað í
sláturleiðangur, ekki til að slátra fé
sínu eða kaupa slátur, heldur til að
fræðast dálítið af starfsfólki slátur-
húsanna á Sauðárkróki um gang
sláturmála. Tilviljun réð nokkuð
hvar niður var borið. Tíminn var
ekki langur og fátt hægt að grand-
skoða. Það var handagangur i
meira um fólk úr sveitinni." Það
kom einnig fram að vinnudagurinn
er langur. Selt er frá 9^6, en þá er
eftir að þrífa. Sigurlaug vinnur
reyndar allt fram undir 10 á kvöld-
in í sláturhúsinu og fer heim í Lýt-
ingsstaðahrepp til að sofa. Hún
kemst ekki af stað heim fyrr en
klukkan hálf tólf á kvöldin og tekur
ferðin klukkutíma í góðri færð.
Jósef með sonarsyni sínum og nafna við réttarvegginn.
„Fjórtán rak ég í réttina
þrjár stóðu eftir og þá
sérðu það helvítis asninn"
Við afgreiðsluhorðið.
öskjunni í báðum sláturhúsunum,
líf og fjör, og ekki þreytumerki að
sjá á fólkinu þó að vinnudagur væri
langur.
f sláturhúsi Kaupfélags Skag-
firðinga urðu fyrst á vegi okkar þær
Jónína Stefánsdóttir frá Glæsibæ í
Staðarhreppi og Sigurlaug Björns-
dóttir frá Byrgisskarði í Lýtings-
staðahreppi. Þær voru að afgreiða
nýtt kjöt og slátur.
Er mikið keypt af slátri?
„Já, fólk tekur allt frá þremur
upp í 40 slátur. Fólk héðan úr
bænum kemur mikið, en þó er enn
Síðan leggur hún af stað úteftir kl.
hálf sjö á morgnana. Hver maður
getur því séð að svefntími Sigur-
laugar er ekki langur 1 sláturtíðinni.
Þær stöllur tjáðu mér að meiri hluti
starfsfólksins væri úr sveitinni og
margir þyrftu að sinna fjósverkum
heima. Vinnuglaðir erum við fs-
lendingar.
Nú lá leiðin norður og austur fyrir
sláturhúsið. Sjórinn niðaði við
ströndina og bylgjan var blóðug.
Við fundum réttarstjórann Jósef
Sigfússon þarsem hann var að taka
á móti fé af vörubíl.
Hvað eru margir bílar í förum
með fé á ykkar vegum?
„Þeir hafa verið sjö og farið upp 1
átta á mestu annatímunum."
Hvernig lítur féð út?
„Lömbin austan að þar sem fyrst
byrjaði að snjóa virðast vera farin
að leggja af. Þau voru brynjuð af
klaka lömbin af mestu snjóasvæð-
unum út að austan. Skiptin voru
eiginlega milli Kýrholts og Ás-
geirsbrekku. Það var- allt annað að
sjá lömbin af auðu svæðunum."
/ hverju erstarf þitt fólgið?
„Ég tel allt fé sem kemur inn og
gef bílstjórunum nótu fyrir fjöld-
anum á hverjum bíl. Síðan sé ég um
að koma fénu úr réttinni (sem er
Sigurjón Gestson sláturhússstjóri.
stríð“ milli bænda um þyngsta
dilkinn. En þetta er gjarnan blásið
út í fjölmiðlum.“
Hvað vinna margir hjá ykkur?
„Þegar allt er í fullum gangi
vinna hér 140-150 manns. Þetta er
mikill fjöldi en hafa ber í huga að
hér er verkað meira og á annan hátt
en í minni sláturhúsúnum. Hér eru
innmatur og ýmsar aukaafurðir
verkaðar og pakkaðar. Allar
lambagarnir og vambir eru t.d.
hreinsaðar, pakkaðar og frystar.
Garnirnar eru sendar Sláturfélagi
Suðurlands og notaðar í pylsur. Þá
er megnið af kjötinu verkað til út-
flutnings. — Meiri hlutinn af fólk-
inu sem hér vinnur á haustin er úr
sveitunum, þar af um 15 bændur og
enn fleiri bændakonur. Dálítill
hópur býr á okkar vegum þennan
tíma en flestir aka á milli. Vinnu-
tíminn er að vísu langur, en menn
koma með ákveðnu hugarfari 1
þennan slag og vita að hverju þeir
ganga. Það ber ekki á þreytu."
Það kom einnig fram hjá Sigur-
jóni að annan tíma ársins vinna um
15 manns í sláturhúsinu. Þegar hér
var komið sögu var friðurinn úti og
ekki um annað að ræða en að
kveðja. Um leið og Sigurjón hvarf í
embættiserindum upp á efri hæð-
ina heyrðist mér hann segja að ég
skyldi fara inn í miðakompu og at-
huga hvort þar væri lumað á stöku.
Og þangað var haldið.
Það má benda aðeins á
innan húss) upp á efri hæðina þar
sem það er aflífað. — Það er nokk-
uð mikið talið yfir haustið. Um
2300 fjár var áætlað að kæmi hing-
að daglega en því hefur fjölgað eftir
að fór að snjóa. Annars er nóg að
geta talið upp í 90 í einu! Það er
aðeins meira en hjá vininum sem
átti erfitt að telja mikið upp fyrir
10. Sá var eitt sinn spurður um
fjölda fjár sem hann var að glíma
við og svaraði hann: „Fjártán rak
ég í réttina, þrjár stóðu eftir, þá
sérðu það helvítis asninn þinn“.“
Dreymir þig ekki fé á nóttum?
„Nei, ég fer aldrei með vinnu-
staðinn heim með mér.“
Er vinnudagurinn ekki full-lang-
ur?
Hann er frá 7.30-22 þennan
tíma, á fimmtu viku. Jú, menn eru
orðnir nokkuð þreyttir undir lokin.
Þetta er argaþras á köflum', sér-
staklega 1 svona tíð.“
Miðakompan eða spottakompan er
af sumum kölluð dyngjan eða
jafnvel kvennabúrið. Þar var líf í
tuskunum og mikið unnið undir
stjórn Páls Hjálmarssonar frá
Kambi. Samt gaf fólkið sér tíma til
að ræða aðeins við gesti sem komu í
gættina. Það kom á daginn að kon-
umar í miðakompunni höfðu bók-
hald yfir vísur sem ortar eru í slát-
urhúsinu og færðu þær samvisku-
samlega inn í „Skáldu hinna nýrri,“
gormastílabók frá Árna Blöndal. Ef
enginn er við í kompunni skilja
„vísnavinir" eftir stöku á borðinu
eða tylla henni á hurðina. Þegar
blaðamanninn bar að garði var Jón
Gissurarson frá Valadal einmitt
að færa konunum nýjustu vísuria:
Það má benda aðeins á,
elskulegu systur,
að Páll mun ykkar ástum ná
allra manna fyrstur.
Páll verkstjóri tók öllu með góð-
látlegri stillingu og lofaði skáldinu
að fara á kostum. — Það kom fram
að frystismenn höfðu verið slæmir
af kvefi að undanförnu. Pálmi í
Garðakoti lumaði á hóstasaft og
Kristján 1 Gilhaga leit hann öfund-
araugum:
Mínar kverkar væta vil
— vandinn aukist getur —
því ég á ekkert til þess til,
til mér líði betur.
Jón Gissurarson hafði þetta að
segja um starfsmennina í frystin-
um:
Flestir eru frystismenn
fremur skuggalegir,
seggir þeir til ásta enn
eru sagðir tregir.
Svarið frá frystismönnum og
Kristjáni 1 Gilhaga var svona:
Dagsins skipan mætir menn
muna og gleyma síður,
starfið heillar okkur enn
ástin nætur bíður.
Þegar um hæðir þaktar snjá
þokast slæður húmsins,
við í næði nætur þá
njótum gæða rúmsins.
Og Kristján í Gilhaga var nú
kominn inn í „dyngjuna" með
fallega vísu til Aðalheiðar, sem
hafði gefið honum úrvalskonfekt:
Margur kaldur kappinn hefur
komið hér í leit að yl,
Aðalheiður oft þá gefur
allt það besta sem er til.
Svona komu vísurnar hver af
annarri af vörum skáldanna eða
upp úr stílabókinni góðu, Skáldu
hinni nýrri. Við kveðjum þær Sig-
urlaugu og Aðalheiði og skáldin og
þökkum fyrir skemmtunina.
Steinn Steinsson dýralæknir var í
fullum skrúða á sláturhúsi K.S. við
heilbrigðisskoðunina þegar við
náðum tali af honum. Aðspurður
kvað Steinn aðstöðuna til eftirlits
mjög góða í sláturhúsinu. Þetta
væri eitt fullkomnasta sláturhús á
landinu. Það sem helst skorti væri
geymslurými í frysti, en flytja þyrfti
mikið af kjötinu til Reykjavíkur,
Skagastrandar og Haganesvíkur í
geymslu.
Hvaða skrokkar komast ekki
gegnum skoðun?
„Skrokkum er hent vegna ýmissa
sjúkdóma, svo sem bráðabrjóst-
himnubólgu, liðbólgu og bráða-
pestar. Þá er töluverðu hent af
fullorðnu fyrir hor. Það er eitthvað
innan við \% af heildarmagni sem
er fleygt af lambskrokkum en
prósentan hjá fullorðnu fé er hærri.
Það virðist ekki hafa verið hent
meiru fyrir hor nú en áður, snjórinn
hefur þó tæplega bætt úr. Horaða
féð er oftast af sömu svæðunum,
frá sömu bændum.'1
Er það erfitt starf og óvinsœlt að
þurfa að ákveða hverju skuli fleygt?
„Þetta er bindandi og erfið vinna
og ákvarðanir geta verið erfiðar.
Óvinsælt? Nei ekki lengur. Menn
gera ekki veður út af þessu.“
Fólkið þakklátt
Næst lá leiðin í eldhúsið. Þar voru
sex konur að undirbúa kvöldverð
undir stjórn Gíslínu Helgadóttur.
Þær voru hinar bröttustu og sögðu
daginn vera fljótan að líða. Það
væri ekki verið að bíða eftir klukk-
unni. Það væri upplyfting að vinna
þarna þennan tíma, fólkið væri
þakklátt fyrir matinn. Það virðist
orð að sönnu því blaðamaður
heyrði viðhöfð um matinn orð eins
og „frábær" og „kynngimagnað-
Fer mikið af fénu i O-flokkinn og
verðfellur þannig vegna fitunnar?
„Nei, það fer ekki mikið 1 hann,
en þá helst gimbrar. Þetta eru yfir-
leitt stórir skrokkar og bændur fá
því vel fyrir þá.“
Er heimaslátrun stunduð?
„Það hefur verið talsvert um
heimaslátrun stórgripa og er sjálf-
sagt enn þó hún sé ólögleg. Bónd-
inn sleppur þannig við sjóðagjöld
og skatta. En fólk veit aldrei hvað
það er að kaupa þegar það kaupir
beint af bændum. Það getur verið
um veika gripi að ræða. Víðast hvar
vaigengið mjög vel frá heima-
slátruðu. En meðan heimaslátrun
var leyfð kom það fyrir að lagðir
voru inn skrokkar af sjálfdauðu.
Heimaslátrun var svo bönnuð eftir
að miltisbrandur fannst á Þóru-
stöðum í Árnessýslu. Bóndinn tók
eftir því að miltað var eitthvað ein-
kenniilegt á skepnunni, og lét vita.
Ef sú vara hefði farið á markað
hefði hún getað drepið fjölda-
manns.“
Blaðamaður hleypur úr einu í
annað. Er byssan sem hér er notuð
íslensk uppfinning?
„Já hún er hönnuð hér á Sauð-
árkróki af Gunnari Helgasyni, eftir
þýskri haglabyssu, og er smíðuð í
þýskalandi. Hún er nú notuð í
flestum sláturhúsum hér á landi.
Það sparast með henni stórfé því að
patrónumar voru dýrar og slit í
byssunum mikið. I þessari byssu,
sem er knúin með lofti, er alltaf
notaður sami pinninn og slit byssu
ekki mikið. Norðmenn hafa sýnt
áhuga á þessari tækni okkar.“
Er ekki fœribandið á sláturhúsinu
líka skagfirskrar œttar?
„Jú, Fjólmundur í Hofsósi
hannaði og byggði þetta og ekki
aðeins hér, heldur einnig 1 öðrum
sláturhúsum í landinu sem styðjast
við nýsjálenska kerfið svokallaða.
Sheep-Master-kerfið sem notað er í
neðra sláturhúsinu er hins vegar
ættað frá Noregi. Það hefur reynst
vel hér, en sums staðar hafa menn
verið lengi að komast upp á lag
með fláninguna."
Er miklu fleygt af verðmætum?
„Það er gífurlegu magni hent,
bæði hausum og innmat. Það er
ekki markaður fyrir þetta og mikil
vinna að verka t.d. hausana. Eitt-
hvað er hirt handa minki og refi af
vömbum og úrgangi. Margt af því
sem hent er mætti nota í kjöt- og
beinamjöl ef aðstaða væri til slíkrar
verkunar.“
Litið við í „neðra
66

Margir háfa
fengið glannalega
á kjaftinn“
Óttar Skjóldal bóndi í Enni var
frekar óhress þegar við hittum
hann um daginn. Hann hafði vigt-
að gimbur eina og reyndist hún þá
vera 42 kg. Hún lenti svo í
hrakningum eins og annað fé Ótt-
ars og reyndist vera aðeins 37 kg
þegar farið var með hana á slátur-
húsið. Óttar kvað marga hafa
fengið glannalega á kjaftinn, því
ekki væri bara um rýrnun að ræða
heldur líka hrap í gæðaflokkun.
Við litum inn 1 „neðra sláturhúsið“
eða Slátursamlag Skagfirðinga í
síðastliðinni viku. Þar hittum við
framkvæmdastjórann, Svein
Jóhannsson á Varmalæk. Hann
vakti m.a. athygli okkar á færi-
bandinu sem byggðist á svokölluðu
afdráttarkerfi. Við enda bandsins
er skrokkurinn dreginn með talíu
upp úr gærunni. Mannshöndin
kemur ekki eins mikið við sögu og í
annarri fláningu. Þetta færiband
kom í sláturhúsið í fyrra og sparar
nokkurn mannskap og hefur reynst
mjög vel.
Hefur féð horast i ótíðinni?
„Hver dagurinn er bændum dýr
þegar svona viðrar. En þeir sem
verst hafa orðið úti hafa verið látnir
sitja fyrir um slátrun. Til allrar
hamingju skall veðrið ekki jafnt
yfir alla í einu.“
Er þörf á tveimur sláturhúsum
liér?
„Það er skoðun margra að þetta
sláturhús eigi rétt á sér og sé
bændum í héraðinu til hagsbóta.
Hér er nú slátrað um 400 fjár á dag,
sex daga vikunnar, og í þessari tíð
hefur vissulega komið sér vel að
hafa tvö sláturhús í héraðinu.
Úr banaklefanum
í frostið
Þegar hér var komið sögu tók
verkstjórinn Steinþór Tryggvason
bóndi í Kýrholti okkur upp á sína
arma og leiddi okkur allt frá bana-
stöð niður í frystiklefa. Á þeirri
löngu leið var margt faglegt hand-
4 . Feykir
Stúlkumar I Miðakompunni og Páll verkstjóri. F.v. Aðalheiður Árnadóttir, Inga f
Dalsmynni, Páll Hjálmarsson, Þómnn á Hellulandi og Sigurlaug Jónsdóttir.
Kristján i Gilhaga.
takið við lambsskrokkana sem dðl-
uðu áfram á færibandinu hans
Fjólmundar í Hofsósi.
Baldur Sigurðsson í Vesturhlíð í
Lýtingsstaðahreppi fékk sér tveggja
mínútna reyk-hvíld frá fláningu.
Er þetta ekki akkorðsvinna?
„Jú, það má segja það. Það væri
því e.t.v. eðlilegt að greiða bónust
fyrir vinnuna, en framkvæmdin við
slíkt yrði kannski erfið.“
Hvernig er aðbúnaðurinn?
„Fæðið er mjög vandað og að-
búnaður góður. Við höldum til í
húsnæði sem kaupfélagið á og fá-
um kvöld- og morgunkaffi þangað
frá eldhússtúlkunum. Þær eiga
heiður skilið fyrir frábæra frammi-
stöðu. Andinn? Hann er mjög góð-
ur. Það er mikið sama fólkið ár eftir
ár þó að endurnýjun sé nokkur. Það
er mikilvægt í fláningunni að menn
séu samstilltir og að hún takist vel
frá fyrsta til síðasta manns.“
Og með þetta var Baldur rokinn,
því færibandið hélt áfram og
félagarnir farnir að gefa honum og
blaðamanninum homauga.
Grétar I Goðdölum.
Hverjir leggja liér inn?
„Það eru menn úr öllum stjórn-
málaflokkum og allsstaðar að úr
héraðinu. Sömu mennirnir koma
haust eftir haust. Þeir sem hér
vinna eru flestir úr Lýtingsstaða-
hreppnum. Liðið er mjög samstillt,
enda vant að vinna saman.“
Mega ekki
skrökva
í eldhúsinu í Slátursamlaginu voru
fyrir þær Rósa Guðmundsdóttir í
Goðdölum og Árdís Björnsdóttir á
Vatnsleysu. Þær elda handa 36
manns, auk innleggjendanna. Þær
baka allt sætabrauð og gera rúllu-
pylsu, kæfu og fleira álegg. Maður
nokkur hitti Rósu í Varmahlíð um
daginn og spurði hana: Ert þú með
mötuneytið í „neðra". Hún kvað
svo vera: Þá sagði maðurinn:
Kunningi minn «em vinnur hjá
ykkur kom til mín og sagðist eiga
við vandamál að stríða: maturinn í
„neðra“ væri svo góður að hann
væri farinn að fitna til muna.
Ég bað þær stöllur að ljúga ein-
hverju að mér. Þær sögðust ekki
mega skrökva neinu en kváðust
vera hæstánægðar í vinnunni. Þetta
væri eins og eitt stórt heimili,
fjöldinn mátulegur. Þetta væri
uppgripavinna, en það veitti
kannski ekki af, því þetta væri eini
tíminn á árinu sem margt af þessu
fólki ynni utan heimilis. ■
Feykir . 5