Feykir - 06.11.1981, Blaðsíða 2

UNDIR
HÆLINN
LAGT
Dulítill partur af frjálsa orðinu á
síðum Feykis hefur verið nýttur til
þess að ræða samstarf sveitarfélaga
á Norðurlandi vestra. Formenn
bæjarráðanna á Siglufirði og
Sauðárkróki hafa báðir sagt að
nánara samstarf sé fýsilegt. En
hvað segja aðrir sveitarstjómar-
menn? Mættum við hin fá að heyra
og kannski kveða okkur hljóðs
líka?
Það sem í daglegu máli heitir
samfélagsþróunin og sumir álíta að
sé náttúrulögmál eins og vöxtur vel
nærðrar jurtar, hefur mörgu breytt
í kringum okkur undanfarið og
kannski okkur sjálfum. Meira að
segja starfsháttum og starfsþáttum
sveitarstjórna. En ekki hreppa-
mörkum. Þau voru af Guði gerð,
ekki satt? Sumu virðist þessi þróun
sem sé ekki breyta og þá heldur
ekki því, að ísland er láglauna-
svæði í Evrópu og að Norðurland
vestra er láglaunasvæði á íslandi.
Atvinnilíf þéttbýlisstaðar glæðist
ekki að ráði lengur, þótt smíðuð sé
lítil trébryggja eða þótt smákaup-
maður flytjist í bæinn og fari að
selja karamellur og sængurvera-
léreft. Atvinnulíf þéttbýlisstaðanna
er „einhæft og veikbyggt" og raun-
ar ekkert líf. Fyrir nokkrum árum
var byggð plastverksmiðja, — mik-
ið ef það var ekki á Blönduósi —
sem hóf framleiðslu og allt gekk
vel. Frumkvæðismenn víða um
land sáu, að hér var upplagt tæki-
færi og þetta fór eins og með gor-
kúlurnar, sem frægt varð. Á tíma-
bili var einangrunarplast notað til
næstum alls, í rúm og stóla,
blómapotta og auglýsingaskilti og
Guð má vita hvað. En að því kom,
að við bara gátum ekki meira og sú
staðreynd krafðist viðurkenningar,
að verksmiðjurnar framleiddu of
mikið. Og þá gerðist auðvitað það,
sem kom gorkúlunum á óvart, að
verksmiðjunum fækkaði. Þá komu
saumastofurnar. Og getum við ekki
þröngvað Rússunum í fleiri peysur
og teppi en í fyrra, þá hangir þetta
atvinnulíf í bláþræði. Að við
minnumst ekki á frystihúsin í
baráttu við ansjósuna frá Perú
og dyntóttan dollara. Frysti-
hús þorir maður ekki að segja
nú orðið, nema að halda niðri í sér
andanum á meðan, af ótta við
hrun. Ekki bara, að reiknivélin
hrynji ofan af ölkassaskrifborðinu í
Skildi, heldur allt heila kerfið.
Þetta stóra. Og nú gengur vel hjá
Húseiningum á Siglufirði, enda eru
þegar margar húseiningaverk-
smiðjur í gangi og undirbúningur
fyrir eina á Sauðárkróki. Dráttar-
brautirnar á Siglufirði og Akureyri
hafa gengið sæmilega á köflum, og
því ekki að koma þá upp dráttar-
braut á Skagaströnd og Húsavík og
.Sauðárkróki??? Höfnin á Skaga-
strönd er góð og auðvitað á að
koma góð höfn líka á Blönduósi.
Og hvað með Hóla? Þar rækta þeir
þó fisk.
Þótt lögmál samfélagsþróunar-
innar séu ekki hin sömu og náttúr-
unnar má líta þannig á, að hún geti
fært með sér prjónastofur og drátt-
arbraut, en ekki handa öllum eins
og á jólunum. Og hún tekur þær
aftur ef ekki er rétt á málum haldið.
Og þá vaknar spurningin: Hver
hefur þáttur sveitarstjórnarmanna
verið og hver þarf hann að verða í
þessum málum?
„Fyrirgreiðslupólitíkun" gengur
ekki lengur. Það segir Kjartan. Á
suðvesturhorninu, þar sem hann á
heima, tala þeir um að fækka al-
þingismönnum, sem ekki búa þar,
a.m.k. að lækka hlutfallstölu
þeirra. Og á þessu ágæta horni tala
þeir nú líka um stærri sveitarfélög.
Staðarbaráttan, hrepparígurinn og
takið á alþingismanninum verða
allt sljórri vopn. Svona gengur
þetta. Enda engar smáupphæðir,
sem þarf til að glæða atvinnulíf
þéttbýlisstaðanna eins og með
steinullarverksmiðju á Sauðár-
króki. Og ef hún lafir, þá annarri á
Blönduósi og þriðju á Hofsósi.
Fyrir utan allar stórvirkjanirnar.
Og takið eftir því, að það eru
kjördæmissamtök sveitarfélaga,
sem færa rök og berjast fyrir stein-
ullarverksmiðju í Þorlákshöfn, og
láta sér ekki nægja að álykta á
pappír. Að vísu spanna þessi sam-
tök stórt svæði, en það stenst á við
svæðisskiptinguna, sem hæstvirt
Alþingi vinnur með og fleiri ríkis-
stofnanir, áætlandi og fjármagn-
andi.
Alvörusamstarf sveitarfélaga um
atvinnuvegi og opinbera þjónustu
virðist vera samfélagsleg nauðsyn.
Orð eru til alls fyrst — næst á eftir
hugsun, og gaman væri að vita,
hvort aðrir sveitarstjórnarmenn á
Norðurlandi vestra en Jón Karls-
son og Gunnar Rafn Sigurbjörns-
son, eru búnir að hugsa og komnir
að orðinu. Það er áreiðanlega
frjálst í Feyki.
Arrti Ragnarsson.
Myndabrengl
Myndabrengl varð við vinnslu síðasta tölublaðs. Mynd birtist af
Jóni Gissurarsyni í Viðimýrarseli en undir henni stóð: Kristján í
Gilhaga. Hér birtist mynd af þeim báðum hagyrðingunum sem
lífguðu upp á tilveruna í sláturhúsi K.S. á dögunum. Kristján
Stefánsson i Gilhaga er til vinstri og Jón þá að sjálfsögu til hægri.
Við biðjum lesendur og þá félaga velvirðingar á mistökunum.
Veitingamar á uppskcruhátiðinni vom frábærar.
k '
I 1 1 \ - É ;
1 “ wm ; i
Ijjpv. 1
Páll Ragnarsson afhendir Sverri Sverrissyni bikar. Karl Jónsson og Jóhann Skúlason standa við hlið Sverris.
UPPSKERUHATIÐ
UNGMENNAFÉLAGSINS TINDASTÓLS
Það voru um 200 börn á öllum
aldri, allt frá þriggja ára til sextugs,
sem komu á uppskeruhátíð
Ungmennafélagsins Tindastóls s.l.
laugardag í skólahúsinu við Skag-
firðingabraut á Sauðárkróki. Börn-
in nutu glæsilegra veitinga, tóku
lagið og horfðu á kvikmyndir sem
Ástvaldur lánaði af sjálfum knatt-
spyrnusnillingnum Pele. Allir
fengu íþróttamerki í barminn frá
hinum heimsfræga Adidas. Og sal-
urinn var skreyttur með myndum
af íþróttafólki um allan heim. Þá
voru veitt verðlaun fyrir knatt-
spyrnuþrautir sumarsins, og einnig
fyrir afrek í frjálsum íþróttum og
sundi. Þessir hlutu verðlaun:
6. flokkur:
5. flokkur:
4. flokkur:
1. Héðinn Sigurðs-
son
2. Stefán Friðrik
Jónsson
3. Friðvin Smári
Eiríksson
1. Sverrir Sverrisson
2. Karl Jónsson
3. Jóhann Skúlason
1. Hólmar Ástvalds-
son
2. Eyjólfur Sverris-
son
3. Stefán Öxndal
Reynisson
Fyrir afrek í sundi:
Harpa Guðbrandsdóttir og
María Sævarsdóttir.
Fyrir afrek í frjálsum íþróttum:
Hafdís Steinarsdóttir og Hafdís
Elfa Ingimarsdóttir
Fyrir knattspyrnuþrautir var
veittur farandbikar í fyrstu verð-
laun í hverjum flokki. Aðrir fengu
íþróttabúninga og töskur frá
Hensons-fyrirtækinu og Verslun-
inni Tindastóli.
Böm, bæði ung og gömul, virtust
mjög ánægð með uppskeruhátíðina
og klöppuðu lof í lófa verðlauna-
höfum, mótshöldurum og þeim
konum sem reiddu fram veiting-
arnar.
Það kom fram í spjalli við Pál
Ragnarsson formann Tindastóls,
Erling Pétursson og Brynjar Páls-
son sem að baki þessari hátíð stóðu,
að foreldrar mættu sýna meiri
áhuga á iþróttastarfi barna sinna. Í
stað þess að býsnast yfir hvað
íþróttabúnaður væri dýr mætti
örva börnin til dáða. Það kostar
líka nokkuð að vera á sjoppum.
Páll Ragnarsson sagði að það
þyrfti fleira fullorðið fólk til starfa
til að styðja við hinar ýmsu deildir
félagsins. Starfsemin gæti verið
miklu meiri. Ekki væri nóg að ráða
þjálfara. Þeir gætu engan veginn
sinnt öllu því sem aðkallandi væri.
Páll gat þess einnig að félags-
málaráð bæjarins hefði ekki gegnt
hlutverki sínu sem skyldi. Félags-
málaráð ætti að sinna uppbyggingu
félagsstarfs í bænum og stuðla að
samvinnu hinna ýmsu félaga. En
þetta hefði alveg brugðist.
Ritnefndin á Hofsósi. F.v. Fjólmundur Karisson, Guðmundur Ingi Leifsson,
Pálmi Rögnvaldsson, Bjami Jóhannsson, sr. Sigurpáll, Rósa Þorsteinsdóttir,
Bjöm Nielsson og Þórdís Friðbjömsdóttir.
Það er ekki nema rúm vika siðan ritnefndin á Hofsósi var stofnuð.
En þegar hún loksins kom var hún myndarleg. Það kom fram í
spjalli okkar við Hofsósmenn að Hofsós væri einn af þessum stöð-
um sem fjölmiðlar þegðu dyggilega yfir. Með Feyki mætti etv.
höggva örlítil skörð í þann þagnarmúr sem umlykti bæinn.
Þá hafa verið myndaðar ritnefndir á öllum hinum stærri þétt-
býlisstöðum í kjördæminu. Skýrt skal tekið fram að öllum er heimilt
að senda Feyki línu til birtingar. Aðsent efni er þegið með þökkum,
hvaðan sem það kemur.
2 . Feykir