Feykir - 06.11.1981, Blaðsíða 7

7+1 meðreið
skjóta sinn
Hvaða Sauðárkróksbúi kannast
ekki við þennan mann? Jú þetta er
Guðmundur Andrésson, Guð-
mundur dýri, G. A. eða 7+ l, eins
og hann k'allar sig stundum.
Guðmundur hefur orðið
mörgu skáldinu yrkisefni um dag-
ana. Kannski er vísa Halla Hjálm-
asr ein hinna þekktari sem um
hann hafa verið ortar:
Gvendur dýri drepur kýr
daglega fjörðinn kringum,
þessvegn’ er ’ann orðinn dýr
okkur Skagfirðingum.
Tæplega hefur Guðmundur ver-
ið farinn að drepa kýr þegar eftir-
farandi vísa var ort um hann og
bræður hans þrjá. Hún er eftir
ömmubróður hans, Jón Gott-
skálksson Skagaskáld. Skáldið
hafði komið í heimsókn og kvaddi
litlu drengina með vísu. Þetta var
hörkulegur maður og stór með
loðnar og miklar augabrúnir. Guð-
mundur sá hann bara í þetta eina
skipti. Vísan sem skáldið hörkulega
kvaddi frændur sína með er svona:
Fjóra hér ég frændur tel,
fríist þeir við ama og tjón,
alla góðum guði fel:
Guðmund, Þorstein, Harald, Jón.
Frá Hjalta í Víðiholti
„Kannski ekki
viðeigandi“
Hjalti Jónsson I Víðiholti, Seyluhreppi, sendir blaðinu vinsamlegt
bréf. Þar fylgdu nokkrar vísur ásamt greinargerð þeirri sem hér
birtist:
Mér datt í hug að senda Feyki visur sem urðu til út af útvarps-
viðtali við Geir Hallgrimsson að morgni 6. okt. s.L, en þar sem
Feykir er ópólitískt blað, þykir kannski ekki viðeigandi að birta
pólitískar umþenkingar í honum. Sé svo — að mati ykkar ráða-
manna biaðsins — þá látið ruslakörfuna geyma þær.
{ sjálfs sín huga Geir er góður,
en Gunnar maður lítilla dáða;
nú hamast ’ann eins og hani óður
því honum er gjamt að vilja ráða.
Viðhorf Geirs til valdastóla
er veganesti sem hugann ginnir,
og sjálfbirgingsháttur í heimsins skóla
honum er tamur — það athöfn kynnir.
Því væri rétt hann viki úr sæti
og væri settur i skammakrókinn,
svo aðrir með minni mannalæti
mötuðu sinn ogflokksins krókinn.
ENN UM BLÖNDU 22
Hljótt hefur verið um Blöndu-
vírkjun um sinn miðað við það sem
áður var. Eitthvað mun þó hafa sést
um málið í biöðum og þá gjarnan
málum blandað, enda málið
gruggugt eins og Blanda sjálf.
Þögnin kann þó að verða enda-
slepp því að fréttst hefur að bók um
Blönduvirkjun sé væntanleg fyrir
jólin. Blöndungar virðast hafa haft
hægt um sig eftir kröfugöngutúrinn
fræga enda sagt að þeir hafi vaðið
upp fyrir í því ferðalagi. Hins vegar
má gera ráð fyrir að þeir hafi unnið
að hugsjónarmáli sínu á hljóðlátari
hátt og kannski miðað „annað
hvort aftur á bak, ellegar nokkuð á
leið.“
Allt fyrír áibræðslu
En þótt fremur hljótt hafi verið
um Blöndumál í vor og sumar hef-
ur ýmislegt gerst í málinu, enda
búið að hafa æðimarga fundi um
það og suma langa. Einnig hefur
það verið til umræðu á meiriháttar
þingum, svo sem þingi Fjórðungs-
sambands Norðlendinga. Þá hafa
þau stórtíðindi gerst að menn eru
hættir að nenna að halda því
leyndu að fyrirhugað er að nota
raforkuna frá Blöndu til álbræðslu
eða annarar stóriðju við Eyjafjörð,
en sú fyrirætlun mun hafa komið
glögglega fram m.a. á áðurnefndu
Fjórðungsþingi. Þar með eru ýmsir
formælendur Bl.virkjunar orðnir
berir að ósannindum því þeir beittu
því óspart í áróðri sínum s.l. vetur
að Blanda verði ekki virkjuð fyrir
stóriðju heldur til þarfa almennings
I landinu. Hið sanna er að ekki er
‘ fyrirsjáa-nlegur markaður fyrir raf-
orku frá fleiri stórvirkjunum að
sinni nema til komi meiri stóriðja.
Enginn skortur á rafmagni
Orkan frá Hrauneyjarfossi,
ásamt aukinni miðlun I Þórisvatni,
á að metta orkuþörf landsmanna
um nokkra framtíð. Þetta viðhorf
hefur oftsinnis komið fram í fjöl-
miðlum síðustu vikur og verið haft
•eftir embættismönnum á sviði
orkumála. Talsverður áhugi virðist
vera fyrir álveri við Eyjafjörð og
hefur talsmönnum þess vaxið fisk-
ur um hrygg eftir að menn frá er-
lendu stóriðjufyrirtæki skoðuðu
aðstæður þar í sumar. Er nú svo
komið að jafnvel forystumenn í
verkalýðssambandi eru farnir að
hrópa eftir rafmagni frá Blöndu til
handa stóriðju við Eyjafjörð. Mun
sú fyrirhugaða stóriðja vera af
þeirri stærð að hún þurfi allt raf-
magnið frá Blöndu og meira til. Og
hverju erum við þá bættari? Að-
stæður fyrir slíka verksmiðju eru
sagðar allgóðar í nágrenni Akur-
eyrar en eigi til staðar annarsstaðar
á Norðurlandi. Þá er einnig hægt
að leiða Blöndurafið til stjóriðju-
vera suðvestanlands.
Samningaþóf
Samningaumleitanir um
BL.virkjun hafa verið I gangi síðan
í fyrravetur og eru enn. Hafa
samningamenn ríkisins, að því er
virðist, farið klókindalega að og
kannski ekki sem heiðarlegst, en
tiigangurinn helgar líklega meðalið
og mwin þeim hafa orðið nokkuð
ágengt. Þó fer því fjarri að deilu-
málið sé leyst. Þær litlu fréttir af
gangi eða stöðu málsins, 'sem hafa
komið í fjölmiðlum hafa oft verið
villandi eða rangar. Hafa
samningamenn ekki hirt um að
koma réttum upplýsingum á fram-
færi, enda forðast að láta frétta-
mönnum nokkuð í té.
Rósmundur
G. Ingvarsson
Undarleg aðferð
Ekki er ólíklegt að mörgum al-
múgamanninum finnist undarlega
að samningum staðið og gangur
mála furðulegur, því segja má að
farið hafi verið fram hjá aðalatrið-
um málsins en þingað um auka-
atriði fund eftir fund.
Samningamenn ríkisins munu
hafa lagt fram á fyrsta fundi með
samninganefndum viðkomandi
sveitarfélaga, gögn um nokkra
virkjunarkosti og hafið umræður
um þá. Voru sumir þessir valkostir,
eða „tilhaganir“ eins og það heitir,
þannig að verulega var tekið tillit til
sjónarmiða fólks I viðkomandi
sveitarfélögum. Sveitarstjórnar-
mönnum sýndist að sumir þessir
kostir væru viðunandi viðræðu-
grundvöllur og þvi var samninga-
viðræðum haidið áfram. (Valkostir
þessir heita Tilhögun I, Tilhögun
1A, Tilhögun 2 og Tilhögun 2A).
Síðan hafa verið margir fundir og
hafa fulltrúar ríkisins smám saman
ýtt þessum valkostum til hliðar þar
tilTilh. I, sem er gamia hugmyndin
með stóra lónið, var ein eftir. Samt
tókst að halda samningaþófinu
áfram með því að fara fram hjá
deiluatriðinu og síðan voru lög-
fræðingar látnir semja nokkuð sem
kallað er samningsuppkast, með
hliðsjón af fundargerðum sem ald-
rei hafa verið lesnar upp í fundar-
lok heldur prentaðar án þess að
viðkomandi fundarmenn hafi átt
þess kost að gera athugasemdir við
þær.
Engin króna í bætur
í fyrstu var látið í veðri vaka að
greiddar yrðu verulegar fjárhæðir
fyrir vatnsréttindi, en nú er komið
fram að fulltrúar ríkisins viður-
kenna ekki eignarrétt sveitarfélag-
anna> eða upprekstrarfélaganna,
hvorki að vatnsréttindunum né af-
réttunum sjálfum og gera sig lík-
lega til, að hafa úti allar klær til að
hafa þessar eignir af bændum
bótalaust. Hefur þó enginn vafi
leikið á um eignarréttinn til þessa.
Virðist nú þurfa að leita úrskurðar
dómstóla, en lík mál hafa á undan-
förnum árum verið dæmd ríkinu í
vil. (Afnotarétturinn að beitiland-
inu er hinsvegar ekki véfengdur að
því er virðist). Er nú svo komið að
vandséð er um hvað verið er að
semja. Þegar það loks liggur fyrir
að fulltrúar ríkisins í samninga-
nefnd vilja um ekkert semja nema
tilhögun l (sem mikil andstaða er
gegn) og viðurkenna ekki eignar-
réttinn þá er búið að hnoða saman
samningsdrögum og látið í veðri
vaka að nánast sé ekkert eftir nema
skrifa undir. Lögfræðingar
samningsaðila telja að drögtn geti
gilt fyrir hvort heldur sem er tilh. I
eða tilh. IA og jafnvel fleiri tilhag-
anir. Og samningamenn ríkis hafa
strangt tekið ekki endaniega lokað
fyrir umræður um neina af þessum
fjórum tilhögunum, en þeir virðast,
með öllum tiltækum ráðum stefna
að samningum um tilh. I og not-
færa sér þann meðbyr sem sú um-
deild virkjunartilhögun fær frá
mönnum og félögum, mörgum
hverjum sem kemur málið harla
lítið við, nema sem þjóðfélags-
þegnum.
f

Engum er
Dúddi Ifkur
Þegar Jóhanncs Hoyos frá Austurríki var
að sýna stóöhestinn Gáska 915 frá Gull-
berastöóum á EM í Larvík sló hcsturinn
mjög til taglinu eins og mörgum hornfirsk-
um hestum hættirtil. ÞeirGunnar Bjarna-
son og Dúddi frá Sköröugili sátu nálægt
hvor öörum og hafa löngum halt gaman af
aöglettast. „Sjáöu kraftinn, sjáöu tilþrifin
og sjáöu fasiö, og svo teljiö þiö Skagfirö-
ingar aö þiö getiö ekki notaö svona hesta,"
segirGunnar.
Dúddi þegir um stund en svarar svo,
„Jú, þaö mætti kannski nota hann til aö
stjórna karlakór."

Feykir . 7