Vestfirska fréttablaðið - 19.11.1992, Blaðsíða 8

VESTFIRSKA
8
þegar hann snýr aftur suður
og er þá tiltöluleg óþekkt stærð
í pólitík. Hann vildi vinna sér
frama, en þá var pabbi hans
ennþá í eldlínunni, og það var
ekki pláss fyrir þá báða.
Hann var búinn að vera í
bæjarpólitík, fara í prófkjör og
framboð og tapa fyrir vestan og
svoleiðis. Þetta gekk alveg
hræðilega til að byrja með. Ég
vil honum auðvitað allt hið
besta, og reyndi að hjálpa
honum eftir bestu getu. Eg
hugsa að allar konur þekki
þessa tilfinningu, að þær geti
ekki slakað á og snúið sér að
sínum málum fyrr en hans mál
eru í höfn. Það er þannig með
mig, hann hefur alltaf gengið
fyrir.“
- Hvernig bað hann þín?
(Nú hlær Bryndís ógurlega)
„Hann bað mín aldrei og ætlaði
sér aldrei að giftast mér. Það
varpabbi sem þvingaði hann til
þess. Hann tók það ekki í mál
að ég væri að þvælast til út-
landa með þessum dreng ógift
kona. Okkur fannst gifting eitt-
hvað hræðilega smáborgara-
legt, fylgdum frjálsum ástum
og lifðum bara fyrir daginn í
dag. Okkur fannst miklu róm-
antískara að búa bara saman f
synd. Svo vissum við ekkert
hvort líf okkar ætti eftir að
liggja saman í framtíðinni og
hvort sambandið mundi endast.
Við létum nú aldeilis reyna á
það og vorum endalaust að ögra
tilverunni. Vorum aðskilin
árum saman og skrifuðumst á.
En einhvem veginn hélt þetta,
við vorum tengd sterkum
böndum og þau hafa styrkst
með árunum.“
T rúlofunarhringarnir
lentu í brotagulli
- Þú segir að hann hafi aldrei
beðið þín og verið neyddur til
að kvænast þér. Ég ætlaði að
spyrja þig, hvar og hvenær þið
hefðuð sett upp hringana, en nú
freistast ég til að spyrja:
Kastaði hann í þig trúlofunar-
hringnum?
„Nei, að vísu ekki, en nærri
því þó. Pabbi var búinn að setja
á hann þumalskrúfur með að
gera mig að heiðvirðri konu, og
það voru keyptir hringar. Þetta
voru svona breiðir gullhringar,
og við höfðum látið grafa inn í
þá „au destin“, sem er franska
og leggst út á íslensku eitthvað
sem svo: Látum skeika að
sköpuðu. Þetta hefur nú verið
eins konar lífsmottó hjá okkur.
En það vildi ekki betur til en
svo, að hringamir voru allt of
stórir. Við fórum því með þá
aftur daginn eftir og skiluðum
þeim. Við höfum ekki borið
hringa síðan. Ég man, að gull-
smiðurinn hafði selt okkur þá
dýru verði, en tók við þeim
aftur sem brotagulli. Við feng-
um sama og ekkert fyrir þá, en
við vildum heldur hafa þetta
svona en að láta minnka þá.
Sáum í hendi okkar, að við
yrðum ekkert betri hvort við
annað, þótt við bærum ein-
hverja hringa."
Áhugamálin, fyrir utan
JBH og pólitíkina
- Hver eru áhugamál þín?
„Svona fyrir utan JBH og
pólitíkina, meinarðu? Að fara í
sund, ég tala nú ekki um, ef
eftirlætið mitt, hann Starkaður
dóttursonur minn, er með í för.
Það er aldeilis makalaust, hvað
maður getur orðið hugfanginn
af þessum krílum. Ég hef verið
að velta fyrir mér, hvort þetta
geti verið vegna þess að ég var
viðstödd fæðingu hans, og auk
þess er hann enn sem komið er
nóvember 1992
\ TTP^TTABLAPIÐ
Guðmundur Sigurðsson:
Hvar er Bubbi Morthens
nú? Getur verið munur á
löggæslu og lögreglu?
Nokkrar spurningar til Jónmundar Kjartanssonar
yfirlögregluþjóns og GHj. blaöamanns
Fimmtudagur 19
Bryndís (17. júní 1975) í gömlum íslenskum þjóöbúningi
sem fenginn var að láni hjá Öddu á Bjargi.
eina bamabarnið. Svo finnst
mér gaman að fara út að borða
og dansa, sérstaklega þegar við
förum bara út tvö ein, ég og
maðurinn minn. En því miður
gefast bara allt of fá tækifæri til
þess.“
- Ef þú lítur til baka yfir far-
inn veg, er eitthvað sem þú
vildir breyta eða hafa gert
öðruvísi en þú gerðir?
„Tilviljanir hafa ráðið miklu
í mínu lífi og ég hef gert ýmis-
legt sem ég ætlaði ekki í upp-
hafi. En ég myndi ekki vilja
breyta neinu.“
- Myndirðu gera allt aftur,
alveg eins?
„Ég mundi fyrst og fremst
ekki nenna að gera allt aftur.
Allra síst að gera upp gamalt
hús! Ég er búin að vera að því
síðan ég flutti suður og ekki
búin enn. Ef ég stæði í sömu
sporum og þá, þá er það líklega
það eina sem ég mundi ekki
gera aftur; ég myndi ekki kaupa
Vesturgötu 38. Ég hefði bara
keypt mér blokkaríbúð. En nú
er ekki hægt að flytja því þetta
er orðinn svo stór partur af lífi
manns.“
Ég er mjög
hamingjusöm kona
Nú líður að lokum þessa
spjalls okkar, þó er ein spurning
eftir sem ég verð að leggja fyrir
Bryndísi. Hún er orðin 54ra ára
og er enn með allra fallegustu
konum. Allar langar okkur til
I Sundstrætinu meö Snæfríöi
og Kolfinnu 1970.
að eldast vel og halda heil-
brigðu og hraustlegu útliti eins
lengi og kostur er.
- Hver er galdurinn við að
halda sér svona unglegum?
„Númer eitt er að reykja
ekki og spara fegrunarlyfm,
aldrei að setja á þig „make-up“.
Það lokar húðinni og þurrkar
hana upp. I daglegu lífi á að
spara málninguna, aldrei að
mála sig of mikið. Það er stór-
hættulegt, sérstaklega þegar
maður er kominn á miðjan
aldur. Mitt mottó er líka að
stunda líkamsrækt f hófi, það
slítur fólki, gerir það þreytulegt
og það eldist um aldur fram.
Best er bara að synda, ganga og
dansa og vera í góðum
félagsskap.
Augun eru spegill sálarinnar.
Ég tek eftir því að þegar fólki
líður vel, brosir og er glatt, þá
fríkkar það alveg stórlega. Ég
reyni að spara ekki brosið, og
ég er hamingjusöm kona,
ánægð með mitt hlutskipti og
öfundast ekki út í annað fólk.
Ég er alveg hörð á því, að besti
tími konunnar kemur þegar hún
er búin að koma upp börnunum
og er að mestu laus við þessi
þreytandi heimilisstörf sem
geta náttúrlega hálfdrepið
hverja meðalmanneskju, ég tala
nú ekki um ef konur gangast
upp í því að vera alltaf að pússa
og hreinsa. Með aldrinum eykst
líka sjálfstraustið, og það gefur
manni aukna ánægju og vissa
hamingju.
Hamingjusamt fólk er fallegt
fólk.“
Helga Guðrún Eiríksdóttir.
I blaðinu sl. fimmtudag er
viðtal með mörgum fyrirsögn-
um og fullyrðingum sem GHj.
hefur átt við Jónmund Kjart-
ansson yfirlögregluþjón á Isa-
firði. I viðtali þessu virðist
Jónmundur láta vaða á súðum
með allskyns bábiljum og leyfir
hann sér að skipta umdæminu
upp í misþróuð menningar-
svæði, en heldur er nú ólíklegt
að hann sé þess umkominn
fremur en aðrir að skilgreina
svo vit sé í hvað sé menning og
hvað ekki. Það eina broslega
sem ég sá við þetta annars
ósmekklega viðtal var hið
napra háð Jónmundar þegar
hann kallaði ísafjörð menning-
arbæ.
Allir vita að hægt er að segja
frá atburðum Ifðandi stundar á
margvíslegan hátt, stundum
með því að segja aðeins hálfan
sannleikann, stundum með
fullyrðingum sem eru bókstaf-
lega út í hött, og stundum með
því að blanda þessu tvennu
saman, t.d. verður að telja eft-
irfarandi málsgreinar heldur
hæpnar: „Annaðhvort hefur þá
maðurinn orðið vitlaus inni á
Vagninum eða í húsi á staðn-
um“ eða þá „Þegar við komum
inn í þessar verbúðir á nóttunni
er enginn maður með rænu.
Menn eru öldauðir tvist og bast
og þeir fáu sem eru vakandi eru
ekki viðræðuhæfir“. Eru þetta
alhæfingar?
Eftir lestur viðtalsins vökn-
uðu í huga mér nokkrar spurn-
ingar, sem mér þætti vænt um
að yfirlögregluþjónninn veitti
mér svör við hér í blaðinu hið
allra fyrsta:
Jónmundur Kjartansson yfir-
lögregluþjónn.
1.
Eins og Guðmundur
bendir réttilega á í inngangi
greinar sinnar er það ekki á færi
hvers sem er að skilgreina
hugtakið „menning“.
Ég sjálfur er þó ekki í
nokkrum vafa um að það beri
vott um meiri menningu (sið-
menningu) á ísafirði, gangi í-
búar bæjarins (um var að ræða

* •'
Guðmundur Sigurösson.
„...hið napra
háð Jónmundar
þegar hann
kallaði ísafjörð
menningarbæ."
1. Finnst yfirlögregluþjóninum
það bera vott um mikla menn-
ingu á ísafírði, að einhverjir
ruslakassar hafi fengið að vera
óvenjulengi í friði?
2. Er það svo, sem mér virðist
skína út úr viðtalinu við þig, að
róstur og ólæti vegna ölvunar
heyri sögunni til á Isafirði?
3. Getur verið að vart líði svo
helgi að ekki séu líkamsárásir
og nefbrot á Flateyri?
4. Er mjög algengt að menn
„verði vitlausir inni á Vagnin-
um“?
5. Finnst þér að alhæfing þfn
brotnar í verslunum.
Mér finnst hér hafa orðið
merkjanleg breyting á í já-
kvæða átt og því var ég ein-
faldlega að hrósa með þessu
orðalagi mínu.
Ég minntist hér á ákveðið
dæmi. Orðið menning er auð-
vitað notað í miklu víðtækara
samhengi oftast nær. Ég kaus
þó að nota það orð hér í þessu
samhengi.
2.
AIIs ekki. Haft er eftir mér í
greininni að ástandið þar hafí
um verbúðafólkið eigi rétt á
sér?
6. Finnst þér eðlilegt að yfir-
lögregluþjónninn sé með yfir-
lýsingar og fullyrðingar á borð
við þær sem þú viðhafðir í áð-
umefndu viðtali, og heldurðu
að það sé lfklegt til árangurs og
samvinnu við íbúa staðarins?
7. Er sem mér sýnist af fréttum
þeim sem blaðið hefur frá lög-
reglunni, að lögbrot svo sem
slagsmál, óeirðir og ölvun-
arakstur, eigi sér nær eingöngu
stað á Flateyri og að slagsmál
eigi sér ekki stað við önnur
veitingahús í umdæminu en
Vagninn á Flateyri?
8. Getur verið að lögreglunni á
ísafirði sé eitthvað í nöp við
Vagninn og/eða Flateyringa
yfirleitt?
Þá er komkð að áðurnefnd-
um spyrli, GHj. blaðamanni.
Finnst GHj. umfjöllun blaðsins
um Flateyri eðlileg og blaðinu
samboðin, og í öðm lagi væri
gaman að fá að vita hvað Bubbi
Morthens kemur þessu við?
Ekki get ég skilið hvaða
hvatir liggja að baki svona
umfjöllun, enda ég „bara“
Flateyringur og verð víst að
sætta mig við það. En góðir
félagar, ef þið nú ákveðið að
sleppa fram af ykkur menning-
unni, þá hvet ég ykkur til að líta
við í Vagninum og eiga þar
skemmtilegt og friðsælt kvöld
í góðu umhverfi.
Guðmundur Sigurðsson,
Flateyri.
líður vart sú helgi að einhver sé
ekki barinn og hljóti nefbrot
eða a.m.k. blóðnasir“.
Ljóst er að hér er ég að tala
mjög almennt um ástandið og
átti þá einkum og sér í lagi við
þrjár undanfamar helgar, fyrir
umrætt viðtal, sem fór fram
þann 9. nóv. s.l., eftir að skot-
málið kom upp.
Ef ég hefði verið að tala um
lengri tíma, hefði ég t.d. talað
um undanfama mánuði. Þó
skal það alveg viðurkennt, að
ég hafði einnig í huga ýmsa at-
Svör yfirlögregluþjóns
viö spurningum Guð-
mundar Sigurössonar:
fámennan hóp sem betur fer)
ekki um sparkandi niður msla-
kössum en eins og allir vita eru
þeir ekki ætlaðir til slíks brúks.
Talsverð umrræða hefur
áður farið fram í bæjarblöðum
um þessa umgengni, eins og
hún var hér á Isafirði, og er ég
sannfærður um það sjálfur að
sú umræða hefur borið árang-
ur.
Segja má að vart hafi liðið sú
helgi, að ekki hafi verið spark-
að niður flestum ruslakössum
við aðalgötu bæjarins, auk þess
sem algengt var að rúður væru
„skánað verulega".
Þetta ætti ekki að þurfa
frekari útskýringa við, róstur
og ólæti á ísafirði hafa ekki
lagst af en ég endurtek það, að
ástandið hefur skánað verulega
að mínu mati, a.m.k. undanfar-
ið, og hlýt ég að fagna því og
vonandi allir bæjarbúar.
3.
Hér eru hlutir slitnir úr sam-
hengi. I greininni er haft eftir
mér að „öll okkar orka undan-
famar helgar hafi farið í Flat-
eyri“ Síðan bæti ég við „það