Feykir - 25.05.1983, Blaðsíða 4

4 FEYKIR
MIÐVIKUDAGUR 25. MAÍ 1983
Hótel-
r •
stjormn
í Vanrn
KONUR* í D AG Asbjörg Jóharmesdóttir
Umsjón: ANNA DÓRA ANTONSDÓTTIR - Mynd: HELGA ÞORSTEINSDÓTTIR:
Hún heitir Ásbjörg Jóhannesdóttir.
Það er konan sem stjórnar hótelinu í
Varmahlíð með miklum myndar-
brag. Þangað eiga margir hin marg-
víslegustu erindi. Alltaf er Ásbjörg
til staðar og leysir úr hvers manns
vanda. Eitthvað hefur hún líka
fengist við fleira en hótelrekstur.
Við skulum aðeins forvitnast meira
um hana, þessa konu sem aldrei
virðist taka sér frí.
- Ég er fædd 9. apríl 1940 á
Sauðárkróki. Móðir mín heitir
Sigurlína Magnúsdóttir. Hún ólst
mest upp í Hegranesi, afi og amma
bjuggu þar og reyndar víðar. Þau
bjuggu á Rein og Vatnskoti, sem nú
heitir Svanavatn. Faðir minn heitir
Jóhann Lúðvíksson og er nprskur.
Hann kom hingað til íslands
sautján ára gamall, þá ráðinn í
kaupavinnu í Eyhildarholti. Þar var
hann í þrjú ár, síðan á Hellulandi.
Hér hefur hann verið síðan alla tíð
og aðeins skroppið þrisvar sinnum
til Noregs.
- Hefur þú samband við norska
ættingja þína?
- Það er núna fyrst, eftir að Sven
Arne Korshamn var hér tónlistar-
kennari, sem ég hef haft samband
við þá, en feður okkar Sveins voru
bræður. Ég hef einu sinni farið í
heimsókn til ættingja í Noregi. Við
fórum systurnar fyrir tveimur árum
og vorum 10 daga. Það var
afskaplega gaman. Sveinn Árni tók
á móti okkur á flugvellinum og við
dvöldum eingöngu hjá ættingjum
þennan tíma.
- Foreldrar þínir hafa byrjað
búskap á Kúskerpi?
- Já, þau leigðu jörðina fyrst en
keyptu hana svo, en hún var í eigu
Valdemars í Vallanesi. Þau byrjuðu
að búa sama vorið og ég fæddist, svo
ég er alinn upp á Kúskerpi.
- Hvað merkir nafnið Kúskerpi?
- Það hafa margir velt því fyrir sér
en enginn komist að niðurstöðu.
Það eru til 3-400 ára gamlar heim-
ildir fyrir þessu nafni. Pabbi sótti
um nafnbreytingu á sínum tíma,en
fékk ekki, á þeirri forsendu að þetta
væri eini bærinn á landinu með
þessu nafni. En ég veit fyrir víst að
það er annar bær með þessu nafni
vestur í Húnavatnssýslu. Ég man að
mér þótti þetta leiðinlegt bæjarnafn
þegar ég var krakki, en núna vill
auðvitað enginn skipta.
- Svo ferð þú í skóla...
- Já,já. Ég var aðsjálfsögðu fyrst í
barnaskóla heima, svo fór ég í
Laugaskóla og tók gagnfræðapróf
þaðan 1957. Síðan var ég í hús-
mæðraskólanum á Löngumýri og
fór þaðan í handavinnudeild Kenn-
araskólans og útskrifaðist 1963.
- Kemur þú svo hingað í Löngu-
mýri?
- Já, ég byrjaði strax að kenna hér
haustið 1963 ogvar þaralvegmeðan
skólinn starfaði.
- Af hverju leggjast húsmæðra-
skólar niður?
- Það virðist vera mjög svo
minnkandi áhugi hjá ungum stúlk-
um að sækja svona skóla. Svo er líka
það, að þeir hafa ekki gefið nein
réttindi, en það er nú verið að breyta
því, bæði til framhaldsnáms og eins
upp á atvinnu fyrir þá sem vilja vera
við minniháttar mötuneyti. Það átti
að koma þessu á námsskrá því þetta
var utanveltu við kerfið.
Nú þetta voru einu skólarnir sem
þorri kvenna átti kost á að sækja.
Já, já. Þegar ég var í húsmæðraskóla
var þetta mjög eftirsótt. Þetta var
þriðji skólinn sem ég sótti um hér á
Löngumýri, það varallsstaðarfullt.
Ég ætlaði alltaf að fara í skóla lengra
í burtu. Ég tel að þessir skólar hafi
staðið fyrir sínu og þary'ar margt
gagnlegt hægt að læra. Ég held að
áhugi fyrir þessu námi sé að aukast
aftur núna. Bæði piltar og stúlkur
eru farin að hugsa um að læra
matreiðslu og annað sem að heimil-
isverkum snýr. Síðan konur fóru að
vinna svona mikið utan heimilis
þurfa heimilisstörfm að taka sem
stystan tíma. Þá þarf fólk að hugsa
svolítið og læra til dæmis að
skipuleggja vinnuna. Það er ekki
hægt að sleppa heimilisverkunum.
- Eitthvað hefur þú nú fengist við
fleira...
- Ég var í vegavinnu í mörgsumur
sem ráðskona. Það líkaði mér mjög
vel. Ég byrjaði alltaf um leið og ég
hætti að kenna á vorin og var þar til
ég fór aftur að kenna á haustin. Svo
var ég auðvitað öll sumur í
vegavinnu meðan ég var í skóla.
Þetta var oft geysimikil vinna en
samt mjög gaman.
- Hvernig féll þér að kenna?
- Mér fannst það gaman. Það eru
auðvitað alltaf leiðinlegir hlutir að
gerast líka, en ég hafði mjöggaman
af því að kenna og hef enn. Það er góð
tilbreyting í þessu starfi mínu að
fara eina dagstund fram í Stein-
staðaskóla, en þar kenni ég handa-
vinnu.
- Hvenær tókst þú svo við
hótelrekstri hér?
- Það eru að verða níu ár síðan ég
tók við honum. Ég var búin að
vinna hér í tvö sumur þegar hótel-
stjórinn hætti og þá datt mér í hug
að prófa þetta. Ég reiknaði aldrei
með að vera í þessu nema stuttan
tíma. Svo bara líkaði mér þetta
mjög vel og þess vegna hef ég verið
hér síðan. Af því sem ég hef fengist
við þá hefur mér ekki líkað neitt eins
vel og þessi vinna. Þetta á einhvern-
veginn svo vel við mig.
- Er þetta ekki erfitt?
- Jú, þetta er erfitt og ég hef ekki
fengist við neitt sem er eins bindandi
og erfitt, þar sem verður bókstaf-
lega að vaka yfir þessu allan sólar-
hringinn. Ég er búin að vera sex
sumur með sumarreksturinn upp í
Varmahlíðarskóla og þá erauðvitað
mikið meira að gera. Húsnæðið hér
er orðið allt of lítið yfir sumar-
tímann ogekkigisting nemafyrir 18
hérna niður frá.
- Þú færð hópa yfir sumarið.
- Já, marga. Það er vaxandi
ferðamannastraumur. Ferðafólki
hefur fjölgað á hverju sumri upp í
skóla, síðan ég byrjaði. Bæði
útlendingar og Islendingar koma
orðið meira.
- Er eitthvað sérstakt hér sem veldur
því að stoppað er?
- Nei, það er kannski ekki, það er
bara svo mikið af fólki sem fer hér
um, til dæmis á leið austur í
Mývatnssveit því þar er nú mið-
punkturinn sem allir útlendingar
stefna á. Yfirleitt er fólk mjög ánægt
sem kemur hér og því finnst fallegt
hér, en það er lítið gert fyrir
ferðafólk hérna í Varmahlíð og
þyrfti að vera meira á boðstólum
fyrir fólk til að dvelja við. Hér
stansar aðallega fólk sem rennir í
gegn á leið á fjöll eða þá að koma
þaðan og svo fólk á norður og
austurleið.
- Hafa þér dottið í hug einhverjar
nýjungar fyrir ferðafólk?
- Það er nú t.d. hestamennskan.
Hestaleiga var hér í tvö sumur og
var vinsæl. Það vantar einhvern til
að hugsa um þetta. Það helsta sem
útlendingar gera hérna ef þeir gista
er að ganga upp á Reykjarhólinn ef
veður er gott. Auðvitað er farið með
útlendinga til að skoða Víðimýri og
Glaumbæ. Það er bara ákveðin
rúta. Eins að fara í skoðunarferð til
Hóla. Það finnst útlendingum sem
ég hef farið með alveg ógleyman-
legt.
- Hefur þú fundið fyrir erfiðleikum í
þessu starfi sem kona?
- Nei, ég hef ekki orðið vör við það.
Það er auðvitað ýmislegt sem ég þarf
að fá aðstoð við og allir eru ákaflega
hjálplegir við mig ef eitthvað er, sem
upp á kemur. En mér finnst þetta
starf ekki síður vera fyrir konur en
karlmenn að mörgu leyti.
- Konur hafa minna fengist við að
starfa sjálfstætt en karlar.
- Já, enda held ég að það hafi
enginn hótelstjóri hér á undan mér
verið kona. Þess vegna þótti það
svolítið skrýtið þegar ég tók við
þessu, en ég fann aldrei fyrir neinu
vantrausti á mig.
- Hvað er þetta hús gamalt?
- Það veit ég nú ekki alveg fyrir
víst. En þessi hluti hér, íbúðin mín
og eldhúsið er upphafiega sveita-
bær. Þetta er fyrsta húsið sem byggt
var hér í Varmahlíð. Það er Pálmi
Þorsteinsson sem byggði hér nýbýl-
ið Varmahlíð í kringum 1930 úr
landi Reykjarhóls. Salurinn og
herbergin uppi eru svo byggð síðar
eða um 1939. Það var gert á vegum
Varmahlíðarfélagsins en það á
húsið núna, en ég á innbúið. Síðar
var byggt norðan við. Margrét
Þorsteinsdóttir á Frostastöðum gaf
staðnum þetta nafn, Varmahlíð, en
hún er systir Pálma sem byggði hér
fyrst.
- Hefur þér ekki dottið í hug að
færa út kvíarnar, byggja nýtt hótel?
- Ja, það er til lóð. Túnið hérna
sunnan við er ætlað undir hótel-
byggingu og er mikil þörf á því að
byggja hér nýtt hótel, en ég hef ekki
bolmagn til þess ein, en víst hefði ég
áhuga fyrir því.
- Er enginn beygur í þc-r að vera ein
í þessu gamla húsi?
- Ég hef aldrei fundið fyrir því, og
mér líður aldrei betur hér í húsinu
en þegar ég er alein. Fyrst þegar ég
kom hingað fannst mörgum að það
væri aiveg ómögulegt fyrir mig að
vera eina í húsinu.
- Þú hefur aldrei heyrt eða séð neitt
hér, sem ekki verður skýrt?
- Nei, en sumum sem hafa verið
hér á undan mér hefur fundist að
þeir heyrðu eitthvað sérstakt, en ég
hef ekki orðið vör við neitt,
sennilega af því ég trúi ekki á það.
- Er ekki heilmikið leitað til þín
hingað allra mögulegra erinda?
- Jú, sérstaklega yfir veturna, t.d.
ef tvísýnt er með færi og veður. Þá er
oft hringt til að spyrja um það. Það
hvílir svo sem engin skylda á mér,
nema auðvitað í sambandi við
rútuna, þar sem hún hefur af-
greiðslu hér. En maður reynir að
greiða úr fyrir fólki eftir bestu getu.
- Mér finnst einhvern veginn að þú
sért að allan sólarhringinn.
- Það er alveg rétt að ef eitthvað
kemur uppá þá verður maður alltaf
að vera tilbúinn hvenær sólar-
hringsins sem er. Sérstaklega á
veturna ef kemur hrakið fólk, þá
verður að gefa því hressingu á
nóttu sem degi. Það er nú ýmislegt
fleira sem fólk þarf á að halda eins
og að komast í síma þegar alls
staðar annars staðar er lokað og þá
liggur beinast við að leita hingað.
- Starfið er bindandi, en hvenær
tekur þú þér frí?
- Það er ekki oft. Einhvern veginn
finnst mér að ég þurfi alltaf að vera
við. Ég segi ekki að ég gæti ekki
tekið mér oftar frí. Ég hef alltaf haft
úrvals starfsfólk, sem vel gæti leyst
mig af, en það hefur komist upp í
vana hjá mérað vera alltaf hér. Einu
dagarnir sem ég hef lokað hér og tek
mér algjört frí eru aðfangadagur og
jóladagur. Svo loka ég á páskadag
en er hér næturnar ogfólkgeturgist
ef það þarf á að halda. Svo skrepp ég
til Reykjavíkur einu sinni eða
tvisvar á ári, en þá er einhver á
meðan sem leysir mig af.
- Þú hlýtur að kynnast mörgum í
gegnum þetta starf.
- Já, það geri ég. Fólk kemur
hingað aftur og aftur og á sumrin
kemur fólk ár eftir ár. Margir menn
eru hér fastir viðskiptavinir sem eru
í margvíslegustu störfum. Þettafólk
verður vinir og kunningjar og það er
gaman að fólk skuli koma aftur og
aftur, það virðist vera ánægt, enda
kæmi það ekki aftur ef það væri
óánægt. Langflestir af þeim sem
koma til mín held ég að fari
ánægðir. Hitt er sjaldgæft en kemur
auðvitað fyrir með einn og einn.
- Þú treystir náunganum eins og
sjálfum þér.
- Ég treysti fólki mjög vel, kannski
of vel. Eg skil oft eftir opið þó ég
bregði mér frá og það hefur komið
fyrir að fólk hefur farið upp á
herbergi og lagt sig þar og spjallað
bara við mig morguninn eftir. Þetta
hefur oftast verið fólk sem hefur
þekkt mig, en í einu eða tveimur
tilfellum var þetta alókunnugt fólk.
Sumum finnst nú kannski að ég ætti
að vera varari um mig.
- Er það ekki að bera í bakkafullan
lækinn að spyrja þig um áhugamál
utanslarfsins?
- Ég hef alltaf haft mjög gaman af
allri handavinnu.
- Nú ert þú alltaf að sauma föt fy rir
konur, hefur þú ekki lika saumað
íslenska búninginn?
- Jú, ég hef saumað talsvert af
íslenska búningnum, ekki í vetur en
undanfarin ár. Sérstaklega þegar ég
kenndi á Löngumýri. Það hefur
aukist að konur komi sér upp
íslenskum búningum. Þá eru það
mest upphlutir enda finnst mér
peysuföt meira fyrir fullorðnar
konur. Það er mjög sjaldgæft að
konur komi sér upp samfellum.
Eftir að ég kom á hótelið hefur
saumaskapurinn minnkað, því ég
hef hreinlega engan tíma, þó ég hafi
átt bágt með að segja nei við
kunningjakonur mínar. Hótelstarf-
ið er það tímafrekt að ég yrði þá
helst að sauma um nætur.
- Ein spurning, svona út í hött að
lokum: hefur þú aldrei sungið í kór?
- Nei, ég hef aldrei sungið í kór og
syng aldrei. Ég hef alltaf staðið í
þeirri meiningu að ég gæti ekki
sungið.
Þegar Ásbjörg fylgir mér til dyra,
þá get ég ekki stillt mig um að
minnast á listaverkin sem máluð eru
á veggina.
- Það var Sigurður Snorrason sem
málaði þessar myndir hérna á
veggina og ég fimi alls ekki að mála
yfir þær. Séra Árelíus Níelsson kom
hér eitt sinn og dáðist mjög að
þessum myndum. Honum fannst
hann vera kominn inn í ævintýra-
heim.
Með það geng ég út í vorkvöldið.
SAUÐÁRKRÓKSBÚAR:
Vorhreinsun
Dagana 30. maí - 6. júní er tilvalið að hreinsa til
utanhúss. Vonandi verður vorið þá komið eftir
þennan kalda vetur.
Munið að henda rusli aðeins á öskuhaugana.
HEIMILISKETTIR skulu vera með bjöllu og
hálsband, því nú eru smáfuglar með hreiðurgerð og
kisa er þeim hættuleg.
HUNDAEIGENDUR athugið að hundar ykkar
séu löglegir. Þeir eiga að vera bundnir.
HESTAMENN: Skorum á ykkur að fjarlægja
allan skít frá hesthúsum. Setjið sand í haugstæðin
svo ekki komi fluga. Enginn vill kallast TRASSI!
BÍLFLÖK ætti líka að fjarlægja. Eftir þessa viku
verður það annars gert á kostnað eigenda.
Bíll ekur um bæinn og tekur rusl dagana 6. - 7. júní,
frá kl. 8 - 17. Látið vita 3. - 6. júní frá kl. 1 - 3 e.h. í
síma 5133.
Hreinn og fagur bær
ber íbúunum fagurt vitni.
HEILBRIGÐISNEFND SAUÐÁRKRÓKS