Jökull - 01.12.1987, Qupperneq 102

Mynd 2. Þuríðartindur. (Ljósm. Leifur Jónsson)
L-Snæherru var mjög sprunginn og einnig milli Esjunnar
og Austurbjarga. Öræfajökull var nú búinn að taka ofan
skýjahettuna og blasti hann við með öllum sínum bung-
um og tindum. Þegar myndað hafði verið í allar áttir og
hlustað á Halldór þylja nöfn allra hnúka, tinda og fjalla,
var haldið niður sömu leið. Hvassviðrið hélst og hugðu
menn nú gott til fararinnar til baka með vindinn í bakið.
Þorsteinn tók forystuna til að byrja með og var fljótlega
kominn drjúgan spöl á undan. Síðan skjögraði undirrit-
aður af stað og var hraðinn í hámarki fyrir hann. Helgi
tafðist við að ganga frá pulkunni sem hann dró, en brátt
geystist hann yfir rifskaflana með hoppandi pulkuna
aftan í sér. Halldór og Leifur hugðust sigla og tók þá
nokkurn tíma að hagræða seglunum en þegar af stað var
haldið reyndist hraðinn ívið of mikill. Er ekki að orð-
lengja það að við runnum alla leið að uppgönguleiðinni
sunnan skálhnúka og þegar að skálanum kom voru liðn-
ar 40 mínútur frá því að við settum á okkur skíðin við
Esjurætur. Allir voru harla glaðir yfir afreki dagsins og
var það staðfest með írskri aðstoð Jamessons. Eftir að
hafa snætt góðan kvöldverð og hlustað á nokkrar smelln-
ar gamansögur hjá Halldóri, var gengið til náða.
SUNNUDAGUR 23. APRÍL
Snemma morguns var risið úr rekkju og var þá enn
sama bjartviðrið og daginn áður en lygnara, aðeins and-
vari af austri. Þegar gengið hafði verið frá farangrinum á
pulkurnar voru skíðin smurð eftir nákvæma athugun á
hitastigi og snjólagi. Halda skyldi nú í átt til Öræfajökuls
með stefnu á Mikinn. Sprunguhaus mikill var SA af
Máfabyggðum og gengum við sunnan hans. Göngufæri
var mjög gott en þyngdist ögn um miðjan daginn, enda
aðeins lítils háttar andvari af austri og glampandi sól-
skin. Gerðust menn brátt heitir á göngunni og fækkuðu
fötum. Kom til tals að koma við í Máfabyggðum, en því
slegið á frest. Gott að eiga þær til góða fyrir aðra ferð.
Þegar komið var vestur undir Mikinn breyttist snjólagið,
slóðin dýpkaði og ganga þyngdist. Áætlað var að fara
upp með Þuríðartindi að sunnan, en þar reyndist mjög
sprungið og yfir lægð að sækja og því horfið frá því.
Mikill lausasnjór var í brekkunum og göngufæri mjög
þungt, en allt ósprungið þar til komið var upp undir
brúnir norðan Þuríðartinds, en þar var 10-20 metra
breið sprunga til norðurs, hálffull af snjó. Gengum við á
austurbarmi hennar þar til hún hvarf, nokkuð norðan
við Þuríðartind. Beygðum við þá til SV og héldum upp
Jökulbakið þar til við vorum komnir um einn og hálfan
kflómeter SV af Þuríðartindi, í um 1700 m hæð. Þar
hættum við göngunni og tjölduðum. Höfðum við þá
verið 10 tíma frá Esjufjallaskálanum. Enn var sama
blíðviðrið en þokubólstrar grúfðu yfir Suðursveitinni og
öðrum lágsveitum með ströndinni.
MÁNUDAGUR 24. APRÍL
Kyrr nótt, mesta frost 16°C. Risið „úr rekkju“ um
8-leytið og reynt að hafa samband við Gufunes radíó, en
árangurslaust. Þó heyrðum við Gufunes endurtaka veð-
urskeytin frá Hveravöllum. Enn var veður óbreytt. Við
horfðum niður á Máfabyggðir og Esjufjöllin. Skýja-
bólstrar voru yfir Breiðamerkurjökli og Veðurárdals-
fjöllum, en Þverártindsegg stóð upp úr þokunni. Eftir að
hafa snætt góðan morgunverð, framreiddan af Helga,
tókum við saman nauðsynlegan útbúnað til ferðar á
Hvannadalshnúk, svo sem ísaxir, brodda og kaðla, að
ógleymdri næringu til dagsins. Klukkan 10.30 vorum við
ferðbúnir. Göngufæri var mjög gott, markaði aðeins
t. I . >. 1
Mynd 3. Á leið til Öræfajökuls, sunnan Mávabygða.
(Ljósm. Leifur Jónsson)
100