Feykir - 05.05.1993, Blaðsíða 6

6FEYKIR 16/1993
Heilir og sælir lesendur góðir. í síðasta
þætti var vísað til Guðríðar Helgadóttur
með framhald okkar kveðskapar og heyr-
um við nú frá hcnni.
Þegar kemur allt til alls
engu er von á skjóli,
efað saman svik ogfals
sitja á einum stóli.
Þegar við hverja þraut er glímt,
þrekið vex og snilli,
ekki kvikað aldrei hímt
átakanna milli.
í blíðviðrinu nú um daginn yrkir
hún svo.
Allra linda leysast bönd,
Ijúfar kenndir glœðast,
Ijóma tindar loft og lönd,
lífsmögn endurfœðast.
Svo þegar kólnaði aftur rifjaðist upp
hjá Guðríði þessi vísa sem mun vera gerð
í haustkulda.
Svellar að skörwn, sölnar stör
svifar íförin hrímið.
Styttast svörin stirðna kjör,
staðnar á vörum rímið.
Vinakynni kallar Guðríður næstu vísu.
Þegar kynnist sálu sál
saman h’innast munar.
I leyndum inni bálarbál.
beggja sinnifunar.
Guðríður vísar til bróður síns Egils
Helgasonar, Skógargötu 17, Sauðárkróki
með framhaldið. En næsta vísa held ég að
sé eftir Snæbjöm Kristjánsson.
Þá kcmur næst vísa scm ég man ekki
livort birst hefur áóur hér í þættinum, og
ekki hcldur fyrir víst eftir hvem hún er.
Ljóma á þitt lífsstarfbrá
lista þráin ríka.
Fjalla bláa eyjan á
alltoffáa slíka.
Maður nokkur vildi sýna fram á að
hann gæti ort vísu, og gcrði það á eftirfar-
andi hátt.
Vetur, surnar, vor og haust
vil ég draga ýsur.
Það er ekki vandalaust
að yrkja góða bögu.
Áframhald er á yrkingum út af svo-
kölluðum Hrafnsmálum. Guðríður Brynj-
ólfsdóttir er höfundur að næstu tveimur
vísum.
lslands blómgast andans hagur
inn á göfiig víkur svið.
Kostulegur krummaslagur
kominn er í sjónvarpið.
Vekur mörgum ógn og angur,
eitthvað þarf að hressa við.
Heiftarlegur Hrafnagangur
hefiur skaðað sjónvarpið.
Ein vísa kemur hcr enn eftir Guðríði
sem mun vera sjálfslýsing, ort á elliárum.
Slök til burðar, vönkuð vinn
viskuhraðinn enginn.
Orkuforði allur minn
er til þurrðar genginn.
Að lokum þessi eftir Guðríði.
Oft er okkarfeðra fold
fagur sunginn óður.
Seinna verð ég sjálfað mold
sem að nœrir gróður.
Þá heyrum við frá Rúnari Kristjáns-
syni á Skagaströnd. Á heimleið frá
Reykjavík yrkir hann svo.
Norður heiðar hugurflýgur,
hraðar finn ég blóðið streyma.
Þakkarbœn frá brjósti stígur
bráðum verð ég aftur heima.
Aó gefnu tilefni yrkir Rúnar svo.
Þó að margt í málum teppist,
margir auki söguburðinn,
heilbrigðis í kerfi keppist
krati einn við niðurskurðinn.
Btýtur tíðum á sér arminn
út afmörgu gönuhlaupi.
Lœknar sem að gifsa garminn
gera það á hæsta kaupi.
Nokkur æsingur hefur orðið út af ill-
kynja messu sem flutt rnun hafa verið um
páskana. Undir slíkri umræðu rifjaðist
upp vísa sem ég held að sé eftir Theódór
Gunnlaugsson frá Bjarmalandi.
Fyrrum klerkar kunnu að beita
kjarnyrðum úr gömlum skrœðum.
Nií er að mcshi horfið heita
helvíti úr þeirra rœðum.
Hcyrt hef ég Amþór Amason nefndan
höfund að næstu vísu.
Lítið mína léthíð grœt
lífinu erþannig varið.
Ennþá finnst mér syndin sœt
sœkir í gamla farið.
Þá kentur vísa um áhugavcrð við-
skipti.
Verða mun ég voða hýr
og verslun gera fiína.
Efað kaupir einhverjýr
Onnu Gunnu mína.
Þá er afmælisvísa eftir Þorvald Þórar-
insson frá Hjaltabakka.
Vonaröldur yngja geð
aldur völdþó taki.
Góð eru höldin hjá þér með
hálfa öld að baki.
Og það verður Þorvaldur sem lýkur
þættinum.
Stundin nálgast, hnípinn, hljóður
horfi ég alla leið til baka.
Hér er svo minn hinsti óður
handa þeim sem eftir vaka.
Veriði þar með sæl að sinni.
Guðmundur Valtýsson, Eiríksstöðum.
541 Blönduósi, sími 95-27154.
EES-málið er einstakt
Tilkynning frá áhugahóp um þjóðaratkvæði
Samningnum um evrópskt
efnahagssvæði (EES) var breytt nú
í mars. Þess vegna hafa verið lagð-
ar lyrir Alþingi brcytingar á lögum
firá 13. janúar s.l. um það efni. Lög-
unum verður aðeins breytt með
lögum. Lagabreytingar sem Al-
þingi samþykkir verða samkvæmt
stjómarskránni að fá staðfestingu
forseta cða þjóðarinnar.
EES-málið er einstakt. Mörgum
hefur þótt sjálfsagt að þjóðarat-
kvæðagreiðsla verði um það. Enn
er tækifæri að láta verða af því.
Dreift hefur verið blöóum til undir-
skriftar lyrir almenning í þéttbýli
og dreiíbýli, m.a. til verkalýðsfé-
laga, kvenfélaga og búnaðarfélaga.
Þeir sem fá blöðin í hendur eru
hvattir til að ganga rösklega að
verki og safna undirskriftum sem
flestra, halda utan um blöðin og sjá
um að þau verði send án taíár.
Á blöóunum er yfirlýsing með
ósk til forseta íslands, Vigdísar
Finnbogadóttur, um að leggja lög
um endanlegan EES-samning fyr-
ir þjóðina samkvæmt heimild
stjómarskrárinnar, þar sé réttur sem
ekki megi taka frá þjóðinni. Hann
fclist í lagaákvæði 26. greinar
stjómarskrárinnar þar sem segir
orðrétt: „Nú synjar forseti laga-
frumvarpi staðfestingar og fær það
þó engu síður lagagildi, en leggja
skal það þá svo fljótt sem kostur er
undir atkvæói allra kosningabærra
manna í landinu til samþykktar eða
synjunar meó leynilegri atkvæða-
greiðslu. Lögin falla úr gildi ef
samþykkis er synjað, en ella halda
þau gildi sínu".
Einungis þjóðaratkvæðagrciðsla
mun stuóla aó friði um málið hjá
þjóðinni þegar frá líður hver sem
niðurstaðan verður. Á undan ntun
fara mun betri kynning á öllum
hliðum málsins en fengist hefur.
Tíminn kann að vera naumur.
Bregóist því fljótt vió og sendið
undirritaðan lista jafnharðan. Ekki
er nauðsynlegt að þeir séu alveg út-
fylltir. Sendið til: Skrifstotú forseta
Islands stjómarráðshúsinu 150
Reykjavík.
Gamlir og reyndir minkabanar:
Eru ekki mótfallnir
gildruveiðunum
Markús Sigurjónsson bóndi á
Reykjarhóli hafði samband við
blaðið vegna fréttar í næstsíðasta
blaði um veiðar á mink í gildrur.
Markús sagði að á fréttinni
mætti skilja að hann hefði ekki
trú á þcssari veiðiaðferð og væri
eitthvað mótfallinn henni. Það
væri alls ekki svo. „Eg vil hvctja
alla pilta sem áhuga hafa að fara
út í minkaveiðar. Hinsvegar held
ég að veiðar í gildrur henti ekki
nema á ákveðnum stöðum. Það
hefur t.d. sýnt sig að gildran
hentar mjög vel í Sauðármýrum
eins og fram kom í viðtalinu við
Bigga Malla. Hinsvegar máttu
gjaman skila því til Bigga að
hann verði endilega að ná
minknum sem er uppi í Sauðár-
gilinu rétt ofan við brúna. Ég er
búinn að sjá honum brcgða þar
fyrir nokkrum sinnum í vetur",
sagói Markús á Reykjarhóli.
Það er eins með Þór í Saurbæ
og Markús, að hann telur blaða-
mann ckki hafa túlkað orð sín
rétt um ágæti gildruvciðanna, og
þessi aðferð geti hentað ágæt-
lega þar sem hún á við, en víóa
henti hún hreint ekki eins og
sýndi sig á þeim árum sem Þór
var við minkaveiðar í Fljótum.
Hrafnhildur .
Jónsdóttir T
Þann 1S. apríl s.l. bárust okk-
ur þær hræðilegu fregnir að hún
Hrabba vinkona okkar hefði lát-
ist í bílslysi kvöldió áður. Sér-
hvert smáatriði um samveru-
stundirnar sem vió höfðum eytt
með Hröbbu brutust fram í huga
okkar, brosið hennar hlýlega og
bjarta sem var aldrei sparað í
návist annarra og bláu djúpu
augun hennar sem voru svo
falIPPeg en þó leyndardómsfull.
Hrabba var alltaf svo yfir-
veguð, tók hverju sem var mcð
jafnaðargeði og rólegu fasi. Allt
sem hún tók sér fyrir hendur
gerði hún vel og var samvisku-
söm í starfi og námi. Hún kom
alltaf fram við aðra eins og hún
vildi að fólk kæmi fram vió sig.
Hrabba eignaðist stóran vinahóp
hvert sem hún fór og var góður
vinur, alltaf mátti treysta henni
og reiða sig á hana í einu og
öllu.
Minningarnar sem tengjast
Hröbbu eru fullar af gleði og
munu þær eiga sérstakan stað í
hjarta okkar að eilífu. Við vilj-
um votta fjölskyldu hcnnar
dýpstu samúð og biðjum Guð
að gefa þeim styrk í sorg sinni.
Hilda, Júlía og Óla.
Ástkær bekkjarsystir okkar
og vinkona, Hrafnhildur Jóns-
dóttir, lést af slysförum aðfara-
nótt sunnudagsins 18. apríl s.l.
Okkur bekkjarsystkini hennar
langar til að minnast hcnnar í
örfáum orðum. Þótt við höfum
þekkt Hröbbu mismikiö, þá eig-
um við öll góðar og skemmti-
legar minningar um hana.
Hrabba var mjög lífsglöð og
elskuleg. Hún var ákveðin,
haldin ævintýraþrá, ætlaöi sér
marga hluti og var óhrædd við
að framkvæma þaó sem hana
langaöi til. Hún var sjálfstæó,
atorkusöm og drífandi. Henni
gekk vcl í Ilestu sem hún tók sér
fyrir hcndur, en þó sérstaklega
öllu því sem viðkom mynd- og
handmennt. Hrabba var búin að
reyna margt, en fann sig vera á
réttri hillu í Verkmenntaskólan-
um á Akureyri á mynd- og
handmenntabraut skólans.
Við erum þakklát að hafa
fengið aó kynnast henni, og
þökkum henni fyrir allt þaó sem
hún gaf okkur. Við vottum fjöl-
skyldu og aóstandendum henn-
ar okkar dýpstu samúö. Minn-
ingin um Hröbbu lifir í hjörtum
okkar allra um ókomin ár.
Bekkjarfélagar úr árgangi ‘72
Grunnskóla Sauðárkróks.