Archaeologia Islandica - 01.01.2009, Síða 30

Archaeologia Islandica - 01.01.2009, Síða 30
Þóra Pétursdóttir N Figure 2: Elaborate horse grave at Hrífunes, V-Skaftafellssýsla, encircled by an unusual oblong stone setting (Eldjárn 2000: 245). ed in the grave (Eldjám 2000, 138). As with dogs deposited, the proximity between horse and human is often great and in some instances such that the two cannot possibly be disentangled and viewed separately. Exclusive horse graves, where a horse is buried alone and in no direct relation to a human grave, occur in at least nine instances (Eldjám 2000, 308-309). These horse graves have, however, invariably been interpreted as belonging to a known or unknown human grave in their vicinity. Yet, even if there usually is a human grave close by, the distance between the two var- ies from less than 2 m up to at least 14 m. Whether the horse should be considered as belonging to a human burial rite, or be perceived as part of the grave goods of the individual in the closest grave, is therefore not at all self-evident. Not the least when considering the fact that the horse is often equipped with grave goods itself, a saddle and/or bridle. This most evident characteristic of the Icelandic corpus has not been given much thought by scholars but more often explained away as an incidental and meaningless trait reflecting the general poorness and simplicity of the graves. In an article on the Icelandic horse in 1981, Eldjám proclaimed that the abundance of horses in Icelandic graves could most likely be explained by the large quantity of horses from early on in the settlement, which had made it economically favora- ble to deposit them in the graves with the dead (Eldjám 1981, 4). More recently, a similar opinion has been expressed by Vésteinsson (2000, 170). Reducing the abundance of horses to economic condi- tions is, however, far too restrictive. And, clearly it would have been practical to get rid of a dead horse but if that alone was the impetus it would hardly have been done so carefully and elaborately as evi- dent in some of the exclusive horse graves, as e.g. grave 1 at Hrífunes (see Figure 2) — not to mention the common deposition of saddles and other “valua- ble” equipment which contradicts a gen- eral reluctance to “forfeit” objects as grave goods (as proposed by Eldjám 1956, 243). 28
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Archaeologia Islandica

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Archaeologia Islandica
https://timarit.is/publication/1160

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.