Alþýðublaðið - 10.12.1919, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið
Gciið út af Alþýðuílokknwm.
1919 Miðvikudaginn 10. desember 37. tölubl.
Ndi fNÁBÆKl ' innlendar og erlendar, í stóru úrvali, 3 . hentugar jólag-jafir*, nýkomnar í .1 Hljóðf ærahúsiö.
Frumvarp til laga fyrir félagiÖ er til sýnis félagsmönnum á afgr.
Alþýðublaðsins, Laugaveg 18 B. Nefndin.
Verkamettn sigra
i ےglanil
Ekki virðist blása byrlega fyrir
auðvaldsflokknum enska, þeim er
•Lioyd George stofnaði upp úr
flostum þeim flokkum, er fjand-
skapast hafa við verkamenn. Nú
nýafstaðnar sveita- og bæjar-
stjórnakosningar, og þar sem frétt
hafa verkamenn unnið glsési-
iega sigra. Jafnvel þar, sem þeir
hafa verið í algerðum minnihluta,
iiafa þeir gersigrað.
+
£anðsb ökasaf nið.
Gtrein með þessari fyrirsögn
®ftir Ingólf Jónsson, stendur í
^ánudagsblaði Alþbls. Minnist
kutm þar á þörfina á því að nárns
fólki séu fengnar sérstakar lestr-
arstofur, svo það þurfi ekki að
Sltja á lestrarsal safnsins og vera
ðar þyrnir í augum ýmsra, sem
sækja vilja safnið, en fælast frá
^Vli vegna þess, að þeir fá engin
®seti þó þeir komi dag eftir dag.
Uppástunga hans um það, að
^Vei' skóli sjái nemendum sínum
fýrir lestrarstofu, er svo sjálfsögð,
undarlegt má heita, að þetta
skifli ekki fyrir löugu komið i
frainkvæmd. Og eg tel alveg víst,
ae þessu verði kypt í lag svo
fljott sem kostur er á, því ekki
er gerandi ráð fyrir því, að náms-
fái svo bráðlega fullnægt
keirri kröfu, að reistur verði sæmi-
legur bústaður handa því. En
þangað til það hefir sæmilegan
bústað eru skólarnir, ef þeir vilja
fylgjast með tímanum, skyldir að
sjá nemendum sínum fyrir sæmi-
legum stað, sem þeir geta flúið
til, þegar húsakynnin, sem hin
„gestrisna* höfuðborg lætur þeim í
té, eru svo léleg, að ógerningur
er að haldast við í þeim við lestur.
En í sambandi við setu náms-
fólks í lestrarsal Landsbókasafns-
ins, hefði mátt minnast á annað,
sem varðar allan almenning, eink-
um þann hluta, sem er bundinn
við vinnu allan daginn. En það
er, á hve óheppilegum tíma safn-
ið er opið, bæði til útlána
og til setu í lestrarsalnum.
Lestrarsalurinn er opinn alla
virka daga frá kl. 1—7 e. h. og
újgánum er aðeins gegnt frá kl.
1—3 e. h. Á sunnudögum er
safninu alveg lokað.
Líti maður nú fyrst á þann
tíma, sem lestrarsalurinn er op-
inn á, er fljótséð, að það er sá
timi, sem allur almenningur er
að vinnu. Þó lestrarfúsan verka-
mann eða iðnaðarmann, sem hætt-
ir vínnu kl. 6, langi til þess, að
fá að líta í einhverja bók, sem
ekki fæst lánuð heim af safninu,
er honum ómögulegt að fá ósk
sína uppfylta. Vegna þess fyrst og
fremst, að hann þarf heim að
þvo sér áður en hann fer á safn-
ið, og þegar hann svo kemst
þangað, er tíminn svo hlaupinn,
að hann hefir aðeins tíma til
þess, að fá bókina lánaða og skila
henni aftur. Um verzlunarmenn,
póstmenn, símamenn og yfirleitt
alla þá, sem vinna lengur en til
kl. 7, er auðvitað ekki að tala,
þeir eru algerlega útilokaðir frá
því, að njóta þeirrar ununar, sem
fylgir lestur góðra bóka, sem hægt
er að íá í lestrarsal Landsbóka-
safnsins.
Sé aftur litið á útlánstímann,
er engu likara, en beinlinis sé
ætlast til þess, að engin bók sé
lánuð út af safninu. Það þarf eng-
in dæmi til þess, að sýna hve
tími þessi er ótækur. Hver ein-
asti maður, sem athugar það,
hlýtur að sjá það, og viðurkenna.
Eða kannske safnið sé ekki til
orðið til þess, að almenningí gef-
ist færi á, að njóta þeirrar ódýra
og handhægu mentunar, sem góð
bókasöfn geta veitt? Kannske það
sé stofnað til þess að safna í það
gömlum skræðum og fágætum
bókum, til þess að þær liggi þar,
afkomendunum til afnota? Eða er
það stofnað til afnota einstakra
manna? Það held eg alls ekki.
Safnið hlýtur að vera stofnað til
þess, að öllum jafnt sé gefinn
kostur á að njóta þess. En með
núverandi fyrirkomulagi er meiri
hluti Reykvíkinga útilokaður frá