Feykir - 06.09.2007, Blaðsíða 8

8 Feyklr 33/2007
Þuríður Harpa Sigurðardóttir lamaðist i hestaslysi i vor
ðn að hafa
hendurnar
Þuríður Harpa Sigurðardóttir, framkvæmdastýra Nýprents,
lenti í alvarlegu hestaslysi þann 26. apríl sl. Hestur
sem Þuríður reið, fældist með þeim afleiðingum að hún
kastaðist af baki og lamaðist frá bringspölum og niður.
Feykir heimsótti Þuríði á Grensásdeild þar sem hún dvelur
um þessar mundir.
ÞegarslysiðvarðvarÞuríður
stödd á hestbaki, ásamt manni
sínum Árna Friðrikssyni,
þar sem hún hugðist taka
rnyndir fyrir ársskýrslu sent
hún var að vinna að, auk
þess sem fyrirliggjandi var
ferðaþjónustubæklingur sent
í vantaði myndir. Þuríður
er vön reiðmennsku og var
hesturinn sem hún reið þetta
kvöld í eigu hennar og Árna.
-Merin sem ég reið var rosalega
þæg en okkur hafði áskotnast
hún og ætlunin var að láta
börnin okkar ríða henni. Hún
hafði verið í haga í Hegranesinu
sumarið áður og ég veit ekki
hvort heldur var það að hún
sá tófu og trylltist úr hræðslu
eða hreinlega bara að hún vildi
komast í heimahagana. Alla
vega tryllist hún og ég ræð ekki
neitt við neitt. Enginn annar
hestur tiylltist þarna en ég varð
að sleppa þeim sem ég var með
í taumi. Ég ætlaði að henda
mér af baki en áður en ég næ
því sekkur hún í mýri og ég
hendist af baki. Ég lendi með
brjóstbakið á steini og fæturna
þannig að líkami minn var í
vaffi. Við höggið mölbrýt ég
sjöunda hryggjarlið og brýt úr
sjötta og áttunda auk þess sem
eitthvað af rifbeinum brotnar.
Ég veit í raun ekki enn hvað þau
voru mörg, rifjar Þuríður upp.
-Mér leið eins og ég svifi
og væri í raun bara hálf þarna.
Ég gerði mér því strax grein
fyrir því að ég var lömuð en
skyldi ekki í því af hverju ég
átti svona erfitt með að draga
andann. Á þessari stundi gerði
ég mér þó enga grein fyrir að
lömunin gæti orðið varanleg
og er í raun ekki búin að
sætta mig við að svo verði, ég
ætla að gefa ntér að minnsta
kosti ár til að sjá hvort ekki
komi eitthvað til baka, bætir
Þuríður við.
Þuríður segir að hún hafi
aldrei fengið neinar kvalir,
líklega hefur líkaminn dofnað
allur upp. -Mér varð hins
vegar rosalega kalt og því var
það það eina sem Árni gat
gert fyrir mig á meðan við
biðum eftir sjúkrabílnum að
reyna að breiða ofan á mig og
halda á mér hita. Ég hugsa að
þetta hafi verið honum mun
erfiðara en mér því hann gat í
raun ekkert fýrir mig gert.
Lét alla heyra það
Þegar komið var með Þuríði
upp á sjúkrahús var strax farið
að gera ráðstafanir til þess
að fljúga með hana suður til
Reykjavíkur, enda ekkert hægt
að gera fyrir hana hér. -Ég var
svo hátt uppi á morfíni að ég
lét alla heyra það þarna. Sagði
öllunt að mig hefði dreymt
fyrir þessu sem og mig hafði
gert. Ég held að ég, eins og
kannski margir, hafi verið að
búa mig undir það alla ævi að
geta lent í slysi eða eitthvað af
mínu fólki. En ntér datt það
aldrei í hug að ég gæti lamast.
Það var bara ekki til í mínum
huga, segir Þuríður.
Hún rifjar það upp að
læknar hér á Sauðárkóki hafi
í raun lítið geta sagt sér og
þeim heldur hafi þau verið
drifin i sjúkratlug og þremur
tímum eftir að hún lagði upp
í hinn örlagaríka reiðtúr var
hún komin á sjúkrahúsið í
Fossvogi.